ՀՀԿ փոխնախագահ Արմեն Աշոտյանը հայտարարել է, որ Երևանի քաղաքապետի ընտրությանը ՀՀԿ-ն հանդես կգա «Հանուն Երևանի» կարգախոսի ներքո: Հրաշալի է, իհարկե, կամ ինչպես ասում են՝ տրամաբանական: Անտրամաբանական կլիներ, եթե Երևանի ավագանու ընտրությանը ՀՀԿ-ն հանդես գար հանուն Սարատովի կամ հանուն Բուդապեշտի: Երևանի ավագանու և քաղաքապետի ընտրությունն ինքը նախատեսված, կազմակերպված, սահմանված է հանուն Երևանին, որպեսզի քաղաքն ունենա ընտրովի իշխանություն, այսինքն՝ քաղաքացու առաջ պատասխանատու իշխանություն, քաղաքացու իշխանություն:
Բայց հենց այդ ամենով հանդերձ էլ անտրամաբանական է, որ հանուն Երևանի ՀՀԿ-ն մասնակցում է ընտրությանը: Որովհետև, եթե «Հանուն Երևանի», ապա ՀՀԿ-ն չպետք է մասնակցեր Երևանի ավագանու և քաղաքապետի ընտրությանը, առավել ևս քաղաքապետի մի թեկնածուով, որը արդեն վեց տարի և ավելի գլխավորում է Երևանը և այդ ընթացքում չի լուծել երևանցիների համար կարևոր ու հիմնարար նշանակություն ունեցող և ոչ մի խնդիր: Մի թեկնածու, որի պաշտոնավարման ընթացքն ընդամենը հիշեցրել է նկարել սովորող մի երեխայի, որի համար Երևանը մաքուր մի թուղթ է, իսկ քաղաքային բյուջեն գունավոր մատիտների տուփ: Մաքուր թղթի վրա խզբզվել են անհասկանալի պատկերներ, այսպես ասած երևանյան դիզայնի շրջանակում: Մինչդեռ դրա համար կան նկարչական դպրոցներ տարիքային տարբեր խմբերի համար: Իսկ հանուն Երևանի՝ ՀՀԿ-ն և իր թեկնածուն պարզապես պետք է հրաժարվեին քաղաքապետի ընտրությանը մասնակցելուց, պարզապես թույլ տալով, որ երևանցին ընտրի քաղաքային նոր իշխանություն, որին կպատվիրակի քաղաքային ենթակառուցվածքների խնդիրների լուծման առաքելությունը և պահանջատեր կլինի իր ձևավորած քաղաքային իշխանության գործողությունների նկատմամբ:
Այ դա իսկապես կլիներ հանուն Երևանի, և կլիներ հանուն արդարության: Բավական է, ինչքան ՀՀԿ-ն քերել է և շարունակում է քերել Երևանը բառի բուն և պատկերավոր իմաստով: Երևանին պրոֆեսիոնալ կառավարիչներ են պետք, ոչ թե քերիչներ կամ քաղաքի վրա սովորող և էքսպերիմենտներ անող նկարիչներ: Կառավարիչներ, որոնց գործունեության արդյունքում քաղաքը կզարգանա առաջին հերթին որպես կենդանի օրգանիզմ և քաղաքային խնդիրների լուծման մշակումներն էլ կիրականացվեն օրգանական կապի տրամաբանությունից ելնելով, ինչը կենթադրի առաջնահերթությունների օպտիմալ և ռացիոնալ սահմանում և ըստ այդմ նաև քաղաքային բյուջեի, ֆինանսական հոսքերի և հնարավորությունների ռացիոնալ տնօրինում: Այդ ամենը պետք է կապվի Երևան քաղաքի օրգանիզմին և բխի այդ օրգանիզմի կարիքներից, ոչ թե քաղաքային իշխանության ներկայացուցիչների օրգանիզմներին ու դրանց կարիքներին:
