Tuesday, 19 03 2024
Զախարովան մեկնաբանել է պատերազմի մասին Փաշինյանի խոսքերը
12:13
МИР քարտերի սպասարկման դադարեցում․ IDBank
12:09
Հայէկոնոմբանկի Visa Business քարտերն այժմ ավելի շահավետ պայմաններով
Երիտասարդ կինն ու տղամարդը կասկածվում են «Մեթամֆետամինի» ապօրինի շրջանառություն իրականացնելու մեջ․ նրանք կալանավորվել են
Ստոլտենբեգից հետո, Ստոլտենբերգից առաջ
Վարդենիս համայնքի սոցիալապես անապահով բնակիչներին ցուցաբերվել է առողջապահական աջակցություն
Մարզերում ևս շրջիկ առևտուրը կկանոնակարգվի
Ստոլտենբերգը ժամանեց Երևան
Բելգորոդի մարզում գնդակոծության զոհերի թիվն ավելացել է
11:30
Նավթի գներն աճել են. 18-03-24
Սիրիան հետ է մղել իսրայելական օդային հարձակումը Դամասկոսի վրա. SANA
«Мир» վճարային համակարգի քարտերը չեն աշխատի Հայաստանում. РБК
ՃՏՊ Սիսիան-Գորիս ավտոճանապարհին. կան զոհեր և տուժած
10:30
«Ադրբեջանի շահերից է բխում թույլ չտալ Պուտինի հաղթանակը»․ Ստոլտենբերգ
10:22
Միքայել Վարդանյանը Մասիսին նվիրել է 117 մլն դրամ արժողությամբ աղբահավաք մեքենաներ և 230 աղբաման
Բելգիայի Սենատում քննարկում կանցկացվի Հարավային Կովկասում իրավիճակի վերաբերյալ
ԵՄ արտգործնախարարները վերահաստատել են իրենց աջակցությունը Հայաստանին. Ստանո
ՊԵԿ-ը փետրվարին 150 հարկ վճարողի մոտ արձանագրել է ՀԴՄ կիրառման կանոնների խախտում
Ուղիղ. Ազգային ժողովի հերթական նիստը
Լուրերի առավոտյան թողարկում 10։00
Դիլիջանի ոլորանները փակ են բեռնատարների համար
4 պատճառ, թե ինչու չարձագանքել Պուտինի վերընտրությանը
Սպասվում են ինտենսիվ տեղումներ
Եթե նախկինում հնարավոր էր ընտրություն կատարել, այսօր չկա այլընտրանք, քան Եվրոպան
Արսենյանը չի ճանաչում իր գրասենյակի մոտ պայթուցիկ տեղադրելու գործով կալանավորվածներին․ մանրամասներ. «Ժողովուրդ»
Հանրահավաքը կպառակտի՞, թե՞ կմիավորի. «Հրապարակ»
Ռուսները նախազգուշացնում են՝ գենոցիդ ենք անելու
Ինչ է քննարկվել ՔՊ խմբակցության փակ նիստում. «Հրապարակ»
«Ներքին գործերի նախարարությունը 89 հատ թանկարժեք ժամացույց է գնել. «Հրապարակ»
08:30
Live. «Առաջին լրատվական» տեղեկատվական-վերլուծական կենտրոն

Սերժ Սարգսյանի «ազգ-բանակը» պատերազմական ապրիլից մինչև նախընտրական ապրիլ

Զորացրված, ապրիլի պատերազմի մասնակից արդեն նախկին զինծառայողների հետ հանդիպմանը, որ տեղի էր ունենում Դիլիջանում, ի թիվս տարբեր հարցերի, զինծառայողները Սարգսյանին հարց ուղղեցին նաև ազգ-բանակ գաղափարի վերաբերյալ, փորձելով պարզել, թե ինչ է դա: Այդ գաղափարը հայաստանյան շրջանառության մեջ դրեց նորանշանակ պաշտպանության նախարար Վիգեն Սարգսյանը, թեև գաղափարն ինքնին վաղուց շրջանառվել և քննարկվել էր նաև ընդդիմադիր տարբեր շրջանակներում: Հայաստանի համար, որը պատերազմող պետություն է արդեն երկու տասնամյակից ավելի, հենց առաջին իսկ օրից, և ըստ ամենայնի՝ այդպիսին կլինի դեռևս շատ երկար ժամանակ, ազգ-բանակ հայեցակարգը կամ գաղափարը չունի այլընտրանք: Այդ տեսանկյունից, Վիգեն Սարգսյանի առաջ քաշած միտքը ոչ միայն կարևոր է, այլ Հայաստանի իշխանության համար նույնիսկ ուշացած: Ավելին, մեղմ ասած՝ դժվար է ասել, թե արդյո՞ք կլիներ այդ միտքը, եթե չլիներ ապրիլի պատերազմն ու 2017 թվականի ընտրության խնդիրը, որի համատեքստում ազգ-բանակը իշխանության համար քարոզչական բավական հարմար հարթություն է հանրային մի շարք կոնկրետ հարցադրումներ զգայական հարթակ տեղափոխելու և ընդհանրացնելու միջոցով դրանք լղոզելու համար, խուսափելով կոնկրետ խնդիրների վերաբերյալ առարկայական խոսակցությունից, սակայն, միաժամանակ պահելով հրատապության և համարժեքության պատրանքը: Այդ հանգամանքը հաստատվեց նաև զորացրված երիտասարդների հետ Սերժ Սարգսյանի հանդիպման ժամանակ թեմայի շոշափմանը նրա արձագանքով: Սերժ Սարգսյանը չտվեց որևէ առարկայական բացատրություն, թե ինչ է պատկերացնում իշխանությունը ազգ-բանակ հայեցակարգ ասելով:

Բացատրությունները, թե դա չի նշանակում ռազմականացված հասարակություն, կամ, թե դա նշանակում է բանակի համար ապրող ու ստեղծող ազգ և ազգի, հասարակության համար պատասխանատու բանակ, խորքային առումով ոչինչ չասող են, հատկապես, գաղափարի այսպես ասած՝ պաշտոնապես շրջանառության մեջ դնելուց ամիսներ անց: Ամիսներ անց ոչ մի կոնկրետացնում, ոչ մի կոնկրետ օրինակ և «թեմատիկ» տեսլական, որով իշխանությունը հանրությանը ցույց կտա, թե որն է ազգ-բանակ հայեցակարգով պետականության կազմակերպման և կենսագործունեության տարբերությունը, այսպես ասած՝ ազգ-բանակ հայեցակարգ չեղած ժամանակաշրջանից: Իշխանության կոնկրետության և առարկայականության բացակայությունը, սակայն, լիովին հասկանալի է: Բանն այն է, որ կոնկրետական, հստակեցնել ազգ-բանակ հայեցակարգը թղթից իրական կյանք ճանապարհին, խոսել այդ գաղափարի կենսագործունեության այլևս առարկայական օրինակներով, կնշանակի խոսել առաջին հերթին իշխանության, իշխող համակարգի պատասխանատվության մասին: Ընդ որում, պատասխանատվություն ոչ միայն կառավարման արդյունքի, տնտեսական և ֆինանսական ռեսուրսների, բանակի նյութա-տեխնիկական ապահովության, զինծառայողների սոցիալական ապահովության համար: Տվյալ պարագայում, պատասխանատվությունը ենթադրում է նաև կոնկրետ վարք, կենսակերպ, անձնական օրինակ:

Բանն այն է, որ Հայաստանի հասարակությունը, շարքային քաղաքացին, սոցիալական, այսպես ասած՝ ցածր, շարքային շերտերը ազգ-բանակ հայեցակարգի տրամաբանությամբ ապրում են վաղուց, սկսած այն ժամանակահատվածից, երբ արցախյան շարժումը աստիճանաբար սկսեց անցնել ռազմական բախման փուլ, երբ Հայաստանն ու Արցախը ստիպված էին այլևս դիմագրավել սովետա-ադրբեջանական ագրեսիվ գործողություններին: Հայաստանի շարքային քաղաքացիները այդ ժամանակից ի վեր ապրում են հենց ազգ-բանակ գաղափարախոսությամբ: Հենց այդ գաղափարախոսությունն է նաև պատճառը, դրա կամ գիտակցված, կամ ենթագիտակցական առկայությունն է, որ Հայաստանի հասարակությանն այս տարիներին հետ է պահել սոցիալական ընդվզման, սոցիալ-իրավական ապստամբության մտքից և քայլերից, չնայած երկու տասնամյակի ընթացքում իշխանության «ընձեռած» բազմաթիվ աղաղակող պատճառներին և առիթներին՝ սկսած ընտրակեղծիքների ներդրումից, իշխանության և դրանից հետո նաև հանրային բարիքի ու ռեսուրսների հետևողական յուրացումից: Բանակի համար է հասարակությունը զգալիորեն հանդուրժել այն ամենը, ինչ իրականացրել է իշխող համակարգը: Ի տարբերություն հասարակության, Հայաստանի իշխող «էլիտան» տարիներ շարունակ այդ ամենի ֆոնին կառուցել է իր անձնական, ընտանեկան, կլանային բարեկեցությունը, դրան ծառայեցնելով հանրային ռեսուրսներն ու համբերությունը: Ապրիլի պատերազմը այդ իրականության աղաղակող բացահայտումը, մերկացումն էր, երբ բոլորի համար պարզ դարձավ, թե իրականում ով կամ ինչն է Հայաստանում կտրված եղել թե՛ ազգից, թե՛ բանակից, թե՛ պետությունից, պարփակված լինելով միայն անձնական հարստության և անվտանգության խնդիրների շրջանակում:

Դա Հայաստանի իշխող «էլիտան» է, և եթե Հայաստանում կա մի սուբյեկտ կամ սեգմենտ, որը կարիք ունի բերվելու «ազգ-բանակ» հայեցակարգի կամ գաղափաի դաշտ, դա հենց այդ «էլիտան» է, իշխող բուրգը վերից վար: Խոսել հայեցակարգի մասին առավելագույնս կոնկրետ, հստակ, առարկայական և հասցեական՝ նշանակում է խոսել հենց «էլիտայի» պատասխանատվության մասին: Մինչդեռ, գաղափարը կամ հայեցակարգը շրջանառության մեջ դրվել է հենց դրա հռչակագրային գործածության միջոցով «էլիտայի» պատասխանատվությունը լղոզելու համար, մասնավորապես պատերազմական ապրիլից մինջև նախընտրական ապրիլ ընկած «մերկ» ժամանակահատվածի համար:

Բաժիններ
Ուղիղ
Լրահոս
Որոնում