«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է ՀՀ վաստակավոր արտիստ, դերասան Հովհաննես Բաբախանյանը, ով կնոջ՝ դերասանուհի Մարի Մսրյանի և երեխաների հետ բնակություն է հաստատել Միացյալ Նահանգներում: Մեզ հետ զրույցում դերասանը պատմեց իր ստեղծագործական նորությունների ու հետագա ծրագրերի մասին:
– Պարոն Բաբախանյան, կցանկանայի, մի փոքր անդրադառնաք Ձեր վերջին նախագծին՝ ամերիկյան արտադրության «Սեր կամ ծիծաղ» ֆիլմին:
– «Սեր կամ ծիծաղ»-ը ամերիկյան արտադրության ֆիլմ է, որտեղ նկարահանվել է նաև դուստրս՝ Էլլա Բաբախանյանը: Նկարահանել է Ռամոն Սիմոնեն: Ֆիլմն ավարտված է, այժմ սպասենք հետագա քայլերին, թե ինչ ձևակերպումներ կունենա:
-Արդյոք հե՞շտ է օտարազգի դերասանի համար մուտք գործել ամերիկյան շուկա: Ի՞նչ խնդիրներ են ծառանում դերասանի առաջ, որը ցանկանում է հանդես գալ ոչ միայն հայ համայնքի համար, այլև ավելի լայն հանրության:
-Սովորաբար առաջանում է լեզվի ու արտասանության խնդիր, որն էլ ժամանակի ընթացքում հաղթահարվում է: Ճանաչվելու խնդիրն է կարևորվում, հատկապես երբ նոր ես երկրում և մինչ այդ արածդ աշխատանքները տարբեր են:
-ԱՄՆ-ում ստեղծագործող դերասանները հիմնականում ներգրավված են հայ համայնքի համար աշխատանքներում, իսկ ի՞նչ է հարկավոր հայ դերասանին՝ այդ սահմաններից դուրս գալու համար:
-Եվ լեզու, և համապատասխան կրթություն, որովհետև որևէ աշխատանքում պրոֆեսիոնալ համարվելու համար դու պետք է նախապես լրջորեն ուսումնասիրես , որ կարողանաս գործիդ տիրապետել: Եթե դու քեզ նախապատրաստես մեծ քայլերի, որոնք որևէ մեկին խանգարելու կամ որևէ մեկի հաշվին կայանալու միջոցով չեն, ապա Աստված քեզ կօգնի, ու դու կկարողանաս քայլել այս կյանքում:
-Պարոն Բաբախանյան, Հայաստանում մարդիկ դիտելով Ամերիկայում նկարահանված սերիալները, արդյոք չե՞ն գայթակղվում, դա հավելյալ խթան չի՞ հանդիսանում այստեղի մարդկանց համար, որ մտածեն արտագաղթելու մասին:
– Ես կարող եմ իմ մասնագիտությունից ելնելով ասել, որ Հոլիվուդում նկարահանվելը համարյա բոլոր դերասանների երազանքն է: Իսկ մարդիկ, ում հետ ես հանդիպում ու շփվում եմ այստեղ, միանգամայն տարբեր պատճառներով են եկել: Նրանք հիմնականում մարդիկ են, որոնք արդեն 4 սերունդ այստեղ են ապրում, բայց հիանալի կերպով պահպանում են իրենց մայրենի լեզուն ու մշակույթը:
-Ըստ Ձեզ՝ ինչո՞ւ է Ամերիկան այդքան գրավիչ հայերի համար՝ լինեն արվեստագետ, թե հասարակ մարդիկ: Մարդիկ գալով ԱՄՆ՝ հաճախ չեն էլ պատկերացնում այն խնդիրները, որ նրանց առաջ են ծառանում:
-Քանի որ չեմ կարող ընդհանրացնել գալու պատճառները, բնականաբար չեմ կարող ընդհանրացնել նաև խնդիրներն ու պրոբլեմները: Դրանք շատ անհատական են ու տարբեր՝ նայած թե ով ինչ է ակնկալում:
– Հարցազրույցներից մեկում ասել եք, որ ԱՄՆ-ում բացի դերասանությամբ զբաղվելուց, նաև երգում եք: Ո՞վ է Ձեր հանդիսատեսը:
-Այո, ավելի հաճախ երգում եմ, բնականաբար հայ ու ամերիկյան հանդիսատեսի համար: Նկարահանվում եմ ֆիլմերում, և իհարկե՝ խաղում եմ թատրոնում: Զբաղվածությունս շատ մեծ է, որովհետև փորձում եմ անընդհատ մասնագիտական որակ պահպանել, որն էլ հնարավոր է պահպանել ու հղկել շատ աշխատելու շնորհիվ միայն:
-Դուք Հայաստանում սիրված դերասան էիք երբ գնացիք ԱՄՆ, արդյոք հե՞շտ էր կայացած դերասանի համար գնալ ու ամեն ինչ զրոյից սկսել օտար հողում:
-Այո, շատ դժվար կլիներ, եթե զրոյից սկսեի, բայց ես արդեն 40 տարեկան էի և ունեի ստեղծագործական կենսագրություն, որն ինձ համար այցեքարտ էր, և մեծ մասնագիտական փորձ: Իսկ առհասարակ իմ բոլոր հաջողությունների համար ես շնորհակալ ու պարտական եմ իմ Աստծուն: .
-Չե՞ք ծրագրում առաջիկայում գալ Հայաստան:
-Մենք ամեն տարի ընտանյոք հանդերձ այցելում ենք Հայաստան, ցավոք՝ այս տարի դեռ չենք պլանավորել մայրիկիս հիվանդության պատճառով, բայց Աստված առաջ, տեսնենք, թե ինչպես կդասավորվի:
