ԱՄՆ պետքարտուղար Էնթոնի Բլինքենն ու Թուրքիայի արտգործնախարար Մեվլութ Չավուշօղլուն հեռախոսազրույցի ընթացքում քննարկել են նաև հայ-թուրքական հարաբերության կարգավորման գործընթացի հարցը, մասնավորապես Թուրքիայի հատուկ բանագնացի նշանակումը: Հիշենք, որ Թուրքիան այդ գործընթացում հատուկ բանագնաց է նշանակել հենց Միացյալ Նահանգներում իր նախկին դեսպան Սերդար Քըլըչին: Հանգամանքը, որ ԱՄՆ պետքարտուղարը Թուրքիայի արտգործնախարարի հետ քննարկում է հատուկ բանագնացի նշանակումը, վկայում է թերևս այն մասին, որ Թուրքիան իր գործողությունները որոշակիորեն իսկապես համակարգում է Նահանգների հետ, ինչպես մի քանի առիթով եղավ մամուլում, այդ թվում նաև բանագնացի նշանակման առումով:
Հիշենք նաև, որ Հայաստանի ու Թուրքիայի հատուկ բանագնացների առաջին հանդիպումը սպասվում է հունվարին Մոսկվայում, թեև հստակ չէ ժամանակացույցը: Ըստ Թուրքիայի արտգործնախարար Չավուշօղլուի ավելի վաղ արած հայտարարության, Երևանն է առաջին հանդիպման համար նախընտրել Մոսկվան: Այս ամենը վկայում է, որ հայ-թուրքական հարաբերության կարգավորման գործընթաց ասվածը այդուհանդերձ լինելու է բազմաստիճան և բազմաշերտ մի գործընթաց, շատ ավելի բարդ կառուցվածքով, քան կարող է թվալ առաջին հայացքից:
Անկասկած է, որ դրանում Հայաստանը գործ ունենալու ոչ միայն Թուրքիայի, այլ թերևս ոչ պակաս՝ Միացյալ Նահանգների և Ռուսաստանի հետ, առավել ևս այդ երկու տերությունների միջև ներկայիս բարդ հարաբերության պայմաններում: Սա նշանակում է, որ քաղաքական պատասխանատվության հանգամանքով հանդերձ, պաշտոնական Երևանի համար թերևս անհրաժեշտ է լինելու այդ գործընթացում օգտագործել թե հայաստանյան, թե հայկական դիվանագիտական ներուժն առավելագույնով, քանի որ գործընթացի ծավալն ու կառուցվածքը վկայում է, որ այն վեր է որևէ առանձին վերցրած քաղաքական ուժի կամ թիմի հնարավորությունից: Ընդ որում, ԱՄՆ-Թուրքիա-Ռուսաստան բազմաշերտ ու բազմաբնույթ եռանկյունից անկասկած դեռ ամբողջը չէ, քանի որ նվազագույնն առկա է և երկու խաղացող, որոնք շատ զգայուն են լինելու հայ-թուրքական հարաբերության գործընթացի հանդեպ և որոնց հանդեպ պատասխանատու դիրքորոշման հրամայական ունի նաև Հայաստանը՝ Ֆրանսիա և Իրան:
