Մամուլում այսօր շրջանառվող լուրերից հայտնի դարձավ,որ հոկեմբերի 15-ին իր մահկանացուն կնքած պետական գործիչ, ականավոր գրող, Ղարաբաղ կոմիտեի անդամ, Հայոց Համազգային Շարժման հիմնադիր անդամ Վանո Սիրադեղյանը, իր վերջին հանգրվանը կգտնի Հայաստանում՝ իր ծննդավայրում` Նոյեմբերյանի շրջանի Կոթի (Շավարշավան) գյուղում։ Նշենք,որ մինչ օրս նրա մահվան հանգամանքների և վայրի մասին ոչինչ հայտնի չէ։
Հիշեցնենք,որ «Հայ ազգային կոնգրես» խմբակցությունը, որի նշանավոր դեմքերից էր Վանո Սիրադեղյանը, հայտարարությունով կոչ է արել Հայաստանի կառավարությանը, որ Վանո Սիրադեղյանին հուղարկավորեն Կոմիտասի անվան պանթեոնում՝ հաշվի առնելով նրա՝ գրականության և պետական կառավարման բնագավառներում հայ ժողովրդին մատուցած ծանրակշիռ ծառայությունները։
«Առաջին լրատվական»-ը այս առիթով կապ հաստատեց Կոթի բնակավայրի վարչական ղեկավար Ֆելիքս Մելիքյանի հետ, ով մեզ հետ զրույցում ասաց, որ քննարկվել է նրան Կոթիում հուղարկավորելու տարբերակը, սակայն դեռ վերջնական հաստատում չկա, պետք է մի քիչ էլ սպասենք, տեսնենք՝ընտանիքը և կառավարությունը ինչ որոշում կկայացնեն։ Մելիքյանը նաև նշեց, որ անձամբ ինքը՝որպես հայ մարդ,որպես Կոթի բնակիչ, և բոլոր կոթեցիները կրկնակի մեծ ցավով ու տխրությամբ ընդունցին իրենց հողի ծնունդ բացառիկ պետական գործչի, գրողի մահվան լուրը։
Ըստ նրա՝Վանոն անփոխարինելի դեր է ունեցել անկախության հաստատման,կայացման գործում անկախության գաղափարի հանդեպ իր հավատով, անձնուրաց պայքարով։ Համայնքապետն ասաց, որ Վանո Սիրադեղյանի առանձնահատուկ,օրինակելի գծերը համարում է նրա պետականամետությունը և անաչառությունը, ազատության, օգնելու ձգտումը, սրտացավությունը, սկզբունքներին հավատարիմ լինելը, որը ինչ-որ չափով խանգարեց նրան։
Ըստ Միքայելյանի՝ հատկապես սկզբունքայնությունը, արդարամատությունը, որոշ չափով ազատասիրությունը նաև կոթեցիներին բնորոշ ընդծված հատկանիշներից են։ «Թեև իր գործունեության ժամանակ ես պետական համակարգում չեմ աշխատել,սակայն կոթեցիների զրույցներում միշտ շեշտվել է, որ Վանոն այնքան արդար էր, որ երբեք չի ասել՝ Կոթին իմ ծննդվայրն է, պետք է արտոնյալ լինի մյուսներից, այստեղ ավելի շատ ծրագրեր իրականացնեն։ Ես էլ, մեր բնակիչներն էլ կարծում ենք, որ իր աշխատած ոլորտներում նա կարողացել է կարևոր առաջընթացի, դրական փոփոխությունների հասնել։ Որպես գրող՝ ես կդժվարանամ գնահատել նրա թողած գրականության արժեքը։ Դրա մասին շատ ավելի լավ խոսել են և բարձր են գնահատել մեր մեծերը՝ Մաթևոսյան, Աղասի Այվազյանը և շատ այլ գրողներ, թարգմանիչներ։ Ես կարող եմ ասել, որ նրա արձակում զգացվում է Կոթի բնաշխարհի շունչը, յուրահատուկ գույները, մարդկային հարբերություններում ինչ-որ բարոյական արժեքներ, հատկապես իր մանկությունից եկող խոսքում,հիշողություններում»,-նշեց Կոթի բնակավայրի վարչական ղեկավար Ֆելիքս Մելիքյանը։
«Նա ուշացած էր այս աշխարհ եկել կամ ժամանակից շուտ էր եկել։ Այսինքն, մարդու այն տեսակն էր, ում խփում են ամեն կարգի ժամանակները, հերոսականը՝ ավելի եռանդով, ոչ հերոսականը՝ ճղճիմությամբ, պատերազմականը՝ դաժանությամբ, ետպատերազմյանը՝ անտարբերությամբ, եւ նրանց համար ժամանակների լավն ու վատը չափվում է ցավի մեղմությամբ, ցավի ուժգնությամբ»։
