Հայաստանը բուռն քննարկում է ԱԱԾ պետ Արթուր Վանեցյանի հրաժարականը կամ պաշտոնանկությունը, խոսելով դրա հնարավոր շարժառիթների կամ պատճառների, նաև ներքաղաքական հնարավոր ազդեցության մասին, զուգահեռ դիտարկելով, թե ով կարող է լինել ԱԱԾ նոր պետը: Ընդ որում, շոշափվում է պաշտպանության նախկին նախարար Վաղարշակ Հարությունյանի անունը, թեև այն շոշափվում է առավելապես խոսակցությունների մակարդակում: Իհարկե, այդօրինակ դեպքերում անունները շրջանառվում են այսպես ասած՝ տարերային, ինքնահոս մակարդակում՝ առնվազն, եթե անգամ որևէ կերպ չի կազմակերպվում, այսպես ասած, արտահոսք: Իսկ տեղեկատվական ներկայիս միջավայրը տալիս է այդ տարերայնության առատ հնարավորությունը:
Ո՞ր դեպքի հոտ գործ ունենք այժմ, միարժեք ասելը, իհարկե, բավականին դժվար ու բարդ է, սակայն տվյալ պարագայում անկախ քննարկվող հավակնորդների անվանումներից, խնդիրն այն է, որ զգալի ուշադրություն է պահանջում Արթուր Վանեցյանի հրաժարականի տեքստն ինքնին: Բանն այն է, որ Վանեցյանը դնում է հեռանալու չափազանց բարձր նշաձող՝ սպայի պատիվ, հայրենիքի անվտանգություն: Այլ կերպ ասած, նա չի խոսում լոկ կառավարման ընթացքի հետ անհամաձայնության մասին, այլ այդ համատեքստում դնում է սպայի պատվի հարց: Ըստ այդմ՝ նրա հրաժարականի տեքստը մի կողմից դառնում է ահազանգ՝ որ հարցը պարզապես տարակարծությունը կամ անհամաձայնությունը չէ, մյուս կողմից սահմանում է իրավիճակի չափազանց բարձր արժեք՝ սպայի պատիվ և հայրենիքի անվտանգություն: Բանն այն է, որ հրաժարականի տեքստով ստացվում է, որ Վանեցյանի թափուր թողած տեղում որևէ նոր նշանակում ինքնաբերաբար սկսում է չափվել սպայի պատվով: Այսինքն՝ մի՞թե նշանակում է, որ ԱԱԾ պետի պաշտոնի նոր նշանակվող որևէ գործիչ չունի սպայի պատիվ:
Ըստ էության, ԱԱԾ արդեն նախկին պետն իր հրաժարականի տեքստով կամ «ականապատում» է համակարգում հաջորդ պետի աշխատանքը և ընդհանրապես ներքին հասարակական-քաղաքական կյանքը, կամ էլ հակառակը՝ ազդարարում դրանում առկա լուրջ ականի, այդ կյանքի լրջագույն ականապատվածության մասին: Կամ Արթուր Վանեցյանը փորձում է հեռանալ առավելագույնս բարձր միավորով և վարկով, կամ նրա հեռացմամբ սահմանվում է բավականին բարդ քաղաքական խաղի մի գին: «Նման որոշումն ստեղծված իրավիճակում և գալիքի համատեքստում համարում եմ Հայաստանի Հանրապետությանը և իմ ժողովրդին ծառայելու ամենանախընտրելի և ամենահիմնավորված տարբերակը»։
Արթուր Վանեցյանն իր հրաժարականի տեքստում խոսում է ոչ պոստֆակտում, այլ գալիքի համատեքստում: Սա, իհարկե, կարող է լինել լոկ հռետորաբանություն, որպիսին այդօրինակ իրավիճակներում նկատելի է լինում գործնականում միշտ:
Մյուս կողմից, սակայն, Վանեցյանն իր հռետորաբանությամբ ստանձնում է անձնական բավականին բարձր պատասխանատվություն, ու հաշվի առնելով նրա կենսափորձը հենց ԱԱԾ գործունեության տիրույթում, այդ հռետորաբանությունն առնվազն պահանջում է բավականին լուրջ քննարկում ու քննություն, առնվազն հավաստիանալու համար՝ դա լոկ հեռացողի հռետորաբանությո՞ւն էր, թե՞ լրջագույն ազդակներ հանրությանը՝ մնացողի որոշակի ենթատեքստերով:
Լուսանկարը՝ «Ֆոտոլուր»-ի
