Friday, 29 03 2024
Վասիլիս Մարագոսը վերահաստատել է ԵՄ-ի աջակցությունը Հայաստանում արդարադատության ոլորտի բարեփոխումներին
Ու՞մ է զգուշացնում Իրանը
Սիրիայի զորքերը պատասխան հարվածներ են հասցրել ավազակային կազմավորումներին
Գազայում հայտնել են, որ իսրայելական հարվածներից զոհերի թիվը գերազանցել է 32 600-ը
Իսրայելական հրետանին հարվածներ է հասցրել Լիբանանի հարավի երկու ավանների. ԶԼՄ-ներ
17:20
Հարավաֆրիկյան Հանրապետությունում 45 մարդ է զոհվել կամրջից ավտոբուսի ընկնելու հետևանքով
17:10
Կիևը և Վարշավան մտադիր են անվտանգության երաշխիքների մասին համաձայնագիր կնքել
17:00
Live. «Առաջին լրատվական» տեղեկատվական-վերլուծական կենտրոն
16:50
Ֆրանսիան կարող է չեղարկել Փարիզում Օլիմպիադայի բացման արարողությունը
16:40
Բրիտանիան չեղարկել է 100-ամյա արգելքը և թույլ կտա զինվորականներին մորուք պահել
ՌԴ ԱԳ փոխնախարարը հանդիպել է Աբխազիայի և Հարավային Օսիայի ներկայացուցիչներին
16:20
«Արաբական երկրները պատրաստ են ճանաչել Իսրայելը». Բայդեն
16:10
Իսպանիայում տեղակայվել է ՆԱՏՕ-ի երրորդ ռազմածովային բազան
Ադրբեջանցիները մշտապես ատել են հայերին. մեր խնդիրն է ցույց տալ սա
Դեղձենու մասսայական ծաղկում Արարատյան դաշտում՝ ժամկետից շուտ
Ո՞նց են որոշել, որ դա Հայաստանի տարածքը չ,է, եթե սահմանը հստակեցված չէ ․ Արա Պապյան
Փորձ է արվում 3 անձերի կատարածը ԱԺԲ ամբողջ կառուլցի հետ կապել. Պապյան
15:45
«ԱՄՆ-ն ու ԵՄ-ը Հայաստանի հետ անվտանգային հարցեր չեն քննարկելու». Ստանո
ՊՆ կոլեգիայի նիստում քննարկվել են սպառազինության և ռազմական տեխնիկայի զարգացման հարցեր
«Ցուցադրությունն անպայման տեղի կունենա». Բաքվում պարզաբանում են տարածել Արայիկ Հարությունյանի հարցազրույցի վերաբերյալ
Եթե դելիմիտացիա, ապա հավասարության սկզբունքով, ոչ թե՝ «ատրճանակի սպառնալիքի տակ»
15:30
Ucom-ի գլխավոր տնօրենը ելույթ է ունեցել աշխատաշուկային նվիրված համաժողովին
Վարագույրից այն կողմ կան շահեր, որոնք թույլ չեն տալիս Մարտի 1-ի բացահայտումը
15:10
Ճապոնիայում կենսաբանական հավելումների օգտագործման հետևանքով զոհերի թիվը հասել է 5-ի
Այո՛, օրենք են խախտել, երկրով մեկ օրենքի խախտումներ են հենց վարչապետի մասնակցությամբ
Խորհրդարանական լսումներ կհրավիրվեն Եվրաինտեգրման նոր հեռանկարները և մարտահրավերները թեմայով
Թող դատարանը որոշի ահաբեկչությո՞ւն էր, թե ապստամբություն.Պապյան
15:01
Ամերիաբանկը ճանաչվել է 2024 թ-ի լավագույն բանկը Հայաստանում ըստ Global Finance ամսագրի
Ինչի՞ է նախապատրաստվում Ալիեւը
«Կրոկուս սիթի հոլ»-ում ահաբեկչության վիրավորների թիվը հասել է 382-ի, ևս 1 մարդ զոհվել է

Որ ճանապարհն ընտրեց Տեր-Պետրոսյանը 13 տարի առաջ

ՀՀ առաջին նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի հրաժարականից հետո ավելի շատ հարցեր են առաջացել, քան թե պատասխաններ հնչել: Ու այդպիսի հարցերից մեկը հետևյալն է. արդյոք Լևոն Տեր-Պետրոսյանի հրաժարումը իշխանությունից կամավո՞ր էր, թե՞ պարտադրված: Ինքը՝ առաջին նախագահը, իր հրաժարականի ուղերձում շեշտում է սա՝ ասելով, որ մեզ հայտնի ուժերի պահանջով է հրաժարական տալիս: Բայց իշխանափոխությունից հետո այդ ուժերի առաջնորդներից մեկը՝ Վազգեն Սարգսյանը, հայտարարեց, որ եթե Տեր-Պետրոսյանը չցանկանար հրաժարական տալ, ոչ ոք չէր կարող նրան ստիպել: Թվում է՝ հակադիր այս հայտարարությունները առեղծվածային են դարձնում Տեր-Պետրոսյանի հրաժարականի պատմությունը: Իրականում, սակայն, դրանք ամենևին էլ իրար չեն հակասում, և այդ երկու իրարամերժ պնդումների բարեխիղճ զուգադրումը, թերևս, կարող է բացահայտել Տեր-Պետրոսյանի հրաժարականի՝ մինչ այժմ անհայտ շերտերը: Եկեք պատասխան տանք հետևյալ հարցին. արդյոք Տեր-Պետրոսյանը ցանկության պարագայում չէ՞ր կարող իր պաշտոնը պահպանել մինչև 2000 թվականի հերթական նախագահական ընտրությունները: Մինչև հիմա քաղաքական գործիչները այս հարցին բացասական պատասխան են տվել` մատնանշելով 1996 թվականի նախագահական ընտրությունների արդյունքների կասկածելիությունը, իշխանության պառակտվածությունը, ԼՂ հարցի շուրջ ստեղծված միջազգային լարված վիճակը, և այս փաստարկներին բոլորը կարծես լուրջ են վերաբերվել: Սակայն արդյոք Ռոբերտ Քոչարյանի և Սերժ Սարգսյանի օրինակները մեզ չե՞ն պարտադրում, որ վերանայենք այս հարցում մեր ունեցած պատկերացումները: 1998, 2003 և 2008 ու 2009 թվականների համապետական և քաղաքապետի ընտրությունները համեմատության եզր չեն կարող ունենալ 1996 թվականի ընտրությունների հետ: Քոչարյանի, իսկ այնուհետև նաև Սերժ Սարգսյանի իշխանությունը պառակտվածության առումով էլ որևէ եզր չի կարող ունենալ Տեր-Պետրոսյանի իշխանության հետ, քանի որ այս չափանիշով ակնհայտորեն գերազանցում են առաջինին: ԼՂ հարցում էլ Քոչարյանի և Սարգսյանի իշխանության ժամանակները տասնապատիկ ավելի լարված են, և քանի որ միևնույն չափանիշներով անհամեմատ վատ վիճակում գտնվող Ռոբերտ Քոչարյանը և Սերժ Սարգսյանը կարողանում են վայելել իրենց նախագահական ժամկետները, նշանակում է՝ Տեր-Պետրոսյանը նման խնդիր չպետք է ունենար: Մանավանդ եթե հաշվի առնենք, որ եթե Ռոբերտ Քոչարյանը կամ Սերժ Սարգսյանը Մաքիավելի կարդացել են, Տեր-Պետրոսյանը այն անգիր պետք է իմանար և, ուրեմն, Վազգեն Սարգսյանին իշխանությունից հեռացնելու, Ռոբերտ Քոչարյանին, Սամվել Բաբայանին, Սերժ Սարգսյանին իրար դեմ հանելու իմաստով դժվարություններ չպետք է ունենար: Նաև ԵԱՀԿ ՄԽ համանախագահների հետ պիտի որ ավելի հեշտ հարցերը լուծեր: Ինչ վերաբերում է ընդդիմության հետ հարաբերություններին` հովհաննեսվարյանները միշտ պատրաստ են ցուցադրել իրենց ծառայամտությունը, հեռուստաընկերություններին այսօրվա պես կարելի էր վերցնել վերահսկողության տակ, Արմեն Գևորգյանն ու Վիգեն Սարգսյանը Բաբկեն Արարքցյանի օգնականներն են եղել, Դավիթ Վարդանյանին, Յուրա Վարդանյանին ու էլի դրանց նմաններին միշտ էլ կարելի էր մի պաշտոն տալ: Ասել է թե` քաղաքականապես Լևոն Տեր-Պետրոսյանի հրաժարականը անխուսափելի չէր: Ու եթե նա ցանկանար, իշխանության ներսում նրա հրաժարականը իսկապես ոչ ոք չէր պահանջի: Եվ, ուրեմն, ինչո՞ւ հրաժարական տվեց Տեր-Պետրոսյանը. սրա պատճառները որքան քաղաքական, նույնքան էլ բարոյական ու արժեքային էին: Իշխանության գալով, այսպես կոչված, լիբերալ արժեքների վրա` Տեր-Պետրոսյանը կանգնեց միանգամայն ոչ լիբերալ հրամայականի առաջ. հաղթել պատերազմում: Ակնհայտ էր, որ այս, ըստ էության, կենսական խնդրի լուծման անհրաժեշտությունը նրան հնարավորություն չպիտի տար լրջորեն զբաղվել ներքաղաքական լիբերալ համակարգի և հարաբերությունների ներդրմամբ: Իսկ 1997 թվականին, երբ պատերազմում հաղթելու կենսական խնդիրը լուծված էր, հաղթահարված էր էներգետիկ ճգնաժամը, և երկրի տնտեսությունը բերված էր միջին վիճակագրական ետխորհրդային վիճակի, Տեր-Պետրոսյանը չէր կարող իր համար իբրև առաջնային խնդիր չունենալ իրեն իշխանության բերած արժեքների համակարգային ներդրումը, և նա պիտի շտապեր, որովհետև դրա համար ընդամենը չորս տարի ժամանակ ուներ: Սակայն հենց այստեղ էր, որ պարզվեց, որ պատերազմի խառնաշփոթի մեջ իշխանական թիմում հայտնված մի շարք մարդկանց շրջանում բոլորովին նոր արժեքներ են ձևավորվել, հարաբերությունների բոլորովին նոր կերպ, կառավարման նոր մեթոդ, որ, ըստ էության, կարելի է անվանել միակտղամարդկության սինդրոմ: Ինչպես հետագայում պարզվեց, այս մտածողությունը տարածվել էր նաև քաղաքական այն ճամբարում, որը կարող էր այլընտրանք լինել Տեր-Պետրոսյանի իշխանությանը: Եվ այս իրավիճակում Տեր-Պետրոսյանը երկու ճանապարհ ուներ. Կա՛մ համակերպվել ստեղծված վիճակի հետ և Քոչարյան-Սարգսյան-Մարգարյան-Բաղդասարյան քաղաքական պլեադային առաջնորդել դեպի խաշահամմերաբուրանային պայծառ ապագա, կա՛մ էլ հրաժարվել այս ճանապարհից: Տեր-Պետրոսյանը ընտրեց երկրորդ ճանապարհը` մինչ այդ, սակայն, հետագայում իշխանությանը տիրացած թիմին փորձելով բացատրել նրանց առաջ ուրվագծվող ճանապարհի անհեռանկարայնությունը: Եվ հենց այս իրավիճակում էր, որ առաջացավ այն հակասությունը, որը պետք է ի հայտ գար Տեր-Պետրոսյանի և Վազգեն Սարգսյանի հայտարարությունների հակասությունների տեսքով: Եվ ուրեմն, Տեր-Պետրոսյանը հրաժարվեց իշխանությունից ոչ թե այն պատճառով, որ չէր կարող այն պահպանել, այլ այն պատճառով, որ պիտի ընտրություն կատարեր իրական իշխանության և իշխանության մասին իր ունեցած երազանքի միջև: Նա ընտրեց երազանքը, և իշխանության բուրգում գտնվող բոլոր երազողները գնացին նրա ետևից: Անցել է ութը տարի. Տեր-Պետրոսյանի ետևից չգնացածները Հայաստանին զրկել են երազանքից ու իրականացրել են իրենց երազանքը: Նրանք ունեն «Համմերներ», «Բուրաններ», փող, շատ փող: Ասել է թե` երազելու այլևս ոչինչ չունեն: Իսկ սա թերևս նշանակում է, որ մոտենում է Հայաստանի երազելու հերթը, և գալիս է ժամանակը, երբ երկիրը չի կարող ապրել առանց երազանքի:

Բաժիններ
Ուղիղ
Լրահոս
Որոնում