«Առաջին լրատվական»-ի Realpolitik հաղորդաշարի հյուրն է «Հանրապետություն» կուսակցության նախագահ Արամ Սարգսյանը:
– Պարոն Սարգսյան, անցյալ շաբաթ հանդես եկաք հայտարարությամբ և նշեցիք, որ ՀԱԿ-ի հետ ունեցել եք տարաձայնություններ և առանցքային հարցերում կոնսենսուս չի եղել: Դուք սպասեցիք, որ ԱԺ ընտրություններն ավարտվեն և վայր դրեցիք մանդատը` չբացառելով դադարեցնել նաև Ձեր անդամակցությունը ՀԱԿ-ին: Որո՞նք են եղել այն հիմնական տարաձայնությունները, որոնք կոնսենսուսի բացակայության հիմք են դարձել Կոնգրեսի ներսում:
– Նախ տարաձայնությունների, տարակարծությունների, կոնսենսուս չունենալու մասին ի պատիվ իրեն խոսել է առաջին նախագահը անցած աշնան հանրահավաքում: Այն մարդիկ, որոնք այսօր պնդում են, որ որևէ տարաձայնություն չի եղել կամ իրենք տեղյակ չեն՝ առաջինը հակադրվում են առաջին նախագահին: Մենք, մասնավորապես ես իմ կուսակցության տեսակետները բարձրաձայն հնչեցրել եմ թե՛ հանրահավաքների ժամանակ, թե՛ մամուլում: Այդ տեսակետների տարբերությանը մամուլը իր վերլուծական նյութերով, հոդվածներով անդրադարձել է: Այսօր նպատակահարմար չեմ համարում նորից վերադառնալ անցյալին: Ես հակված եմ խոսել ապագայի մասին, քայլերը՝ թե՛ մանդատ դնելու, թե՛ Կոնգրեսից դուրս գալու, ուղղված են ապագային: Ես կարող եմ միայն ասել, հիշեցնել այն մոտեցումները, ինչը մինչ այդ ասել եմ: Առաջինը մենք միշտ գտել ենք, որ Հայաստանի ապագան ժողովրդավարության մեջ է, և ժողովրդավարությունն է, որ լուծելու է Լեռնային Ղարաբաղի խնդիրը, թե՛ երկրի ներիշխանական, ներքաղաքական, թե՛ արտաքին քաղաքական խնդիրները: Պետք է լուծվի ժողովրդավարության խնդիրը, նոր Ղարաբաղի հարցը, հակառակ դեպքում այդ հարցը չի լուծվելու, և ոչ պատերազմ, ոչ խաղաղություն իրավիճակը տեղափոխվելու է ևս հինգ տարի, և այսպես շարունակ:
Ժողովրդավարության հասնելու նպատակների առումով մենք որպես մոդել տեսել ենք Արևմուտքը, մասնավորապես ԱՄՆ-ն և առաջադեմ Եվրոպան: Դժբախտաբար, մեր ռազմավարական գործընկեր Ռուսաստանից այդ հարցում սովորելու շատ բան չունենք: Համեմատած Միջինասիական հանրապետությունների, որտեղ Կարիմովները, Նազարբաևները, թեկուզև Ադրբեջանում Ալիևները ցմահ են դարձել, Ռուսաստանը քիչ ավելի դեմոկրատական է, առաջ է գնացել՝ Պուտինից հանձնում են Մեդվեդևին, Մեդևեդևից հանձնում են Պուտինին, և այսպես շարունակ: Հայաստանը չունի արտաքին քաղաքական նման ռեսուրս, որ նման փոփոխություններ թույլ տա: Հետևաբար` մենք պետք է փոփոխության մոդելը տեսնենք այնտեղ: Ես Մատենադարանի հանրահավաքներից մեկում բացեիբաց դեմ եմ արտահայտվել 49 տարով ռազմական պայմանագրի երկարաձգմանը՝ մասնավորապես ասելով, որ մենք 49 տարով կասկածի տակ ենք դնում մեր անկախությունն ու ինքնուրույնությունը, որ մենք 49 տարով Հայաստանում անցկացնում ենք ոչ թե ընտրություններ, այլ Մոսկվայից նշանակումներ, որ մենք 49 տարով Հայաստանի ներսում մեր տնտեսական շահը թերադասելու ենք ռուսական շահին և տալու ենք ռուսներին: Ես հիմա չեմ մտածում, որ Ռուսաստանը փրկեց Աբխազիան և Օսեթիան ցեղասպանությունից: Իմ խորին համոզմամբ, թե՛ աբխազ ժողովուրդը, թե՛ օսեթ ժողովուրդը, թե՛ Ղարաբաղի հայությունը իրավունք ունեն անկախ ապրելու: Այդ անկախությունն այն չէ, ինչ այսօր ունեն: Ավելին՝ ես գտնում եմ, որ այս մոդելին հասնելու, այս մոդելը իրականություն դարձնելու համար մենք ունենք մեկ ճանապարհ` դեմոկրատական հեղափոխության ճանապարհը: Այդ շրջանակներում է, որ ես փորձել եմ աշխատել, դասեր վերցնել, տեսակետներ իմանալ, մոտեցումներ ձևավորել արտաքին քաղաքական իմ բոլոր այցելություններին: Դրան էր ուղղված նաև բրյուսելյան իմ այցելությունը, որի նախադրյալները ստեղծվել էին դեռ մեկ տարի առաջ, և մեկ անգամ արդեն հետաձգվել էր, և նորից հետաձգելը պատիվ չեր լինի, այդ իսկ պատճառով ընտրություններից մի քանի օր առաջ բացակայեցի: Այստեղ մտածել, որ Կոնգրեսի երրորդ համարը կարող է բացակայել քարոզարշավի շրջանում և իր գործընկերները դրանից տեղյակ չեն եղել, առնվազն սխալ է և ոչ ճիշտ: Ես զարմանում եմ՝ իրենք ինչու չհայտարարեցին, որ իրենք տեղյակ են եղել: Ընդհանրապես ես քաղաքականության մեջ բաց եմ և գտնում եմ, որ քաղաքական մարդը գաղտնիքներ չի կարող ունենալ, դրա համար ես ինքս եմ բացում, որ իմ համար խնդիրներ չլինեն:
– Պարոն Սարգսյան, Դուք առանձնացրիք հատկապես արտաքին քաղաքական այն հարցերը, որոնք ձեզ համար առաջնային են լինելու. Ձեր առաջիկա գործունեության համար կարո՞ղ ենք ենթադրել, որ ՀԱԿ-ի հետ ձեր հիմնական տարաձայնությունների բաժինը ընկնում է հենց արտաքին քաղաքականության վրա:
– Ամեն ինչ չէ, որ ես պետք է ասեմ, դրա համար կան քաղաքագետներ, դրա համար կա մամուլ, կան զուտ քաղաքական վերլուծությամբ զբաղվող մասնագետներ, իրենք կարող են համադրել իմ մոտեցումները և Կոնգրեսի, մասնավորապես Լևոն Տեր-Պետրոսյանի մոտեցումները, և եթե այստեղ չեն տեսնի տարաձայնություններ կամ կտեսնեն տարաձայնություններ, ես կարծիք եմ հայտնել, և այդ կարծիքը գաղտնի չի եղել: Այդ կարծիքը ես բարձրաձայնել եմ թե՛ Կոնգրեսում քննարկումների ժամանակ, թե՛ հրապարակավ: Լևոն Տեր-Պետրոսյանի կոնսենսուս չունենալու մասին կարծիք հայտնելուց հետո Կոնգրեսում եղած քաղաքական ուժերից միայն «Հանրապետություն» կուսակցությունն էր, որ հայտարարեց, որ կոնսենսուս չլինելու պատճառներից մեկն էլ մենք ենք: Եթե կլինեն մարդիկ, որ կասեն, թե այդ հարցերում իրենք էլ համաձայն չեն եղել՝ թող բարձրաձայնեն: Ես խնդիրները դնում եմ, ոչ թե Կոնգրեսի հետ հակադրության մեջ, ես Կոնգրեսին հակառակորդ չեմ համարում: Ավելին` ես համարում եմ, որ առաջիկայում շատ հնարավոր է տարբեր ուղղություններով նաև համագործակցություն: Ես հեշտացնում եմ թե՛ Կոնգրեսի գործը, թե՛ մեր գործը: 1.5 տարի է Կոնգրեսում կոնսենսուս չկա: Հիմա իրենք կունենան կոնսենսուս՝ թող որոշումներ կայացնեն, թող առաջ գնան այնպես, ինչպես իրենք ուզում են, և եթե իրենց առաջ գնալը կլինի ճիշտ, կլինի հասարակական շահերից բխող, մենք էլ մեր ուժերի ներածին չափով մեր համեստ ներդրումը կունենանք:
«Հանրապետություն» կուսակցությունը ապացուցելու որևէ բան չունի: 2008 թվականին մենք միավորվեցինք` մեկ ընդհանուր տեսլական ունենալով: Անցավ ժամանակ, ապագայի իրենց տեսլականը և մեր տեսլականը իրարից տարբերվում են: Մենք ոչ առաջինն ենք, ոչ վերջինը, և ընդհանրապես, այդ խնդիրները այդպես էլ լուծվում են: Պետք չէ այս խնդիրներին այդքան ցավոտ նայել: Ես հայտարարել եմ, որ մանդատս դնում եմ և միանում եմ փողոցում մնացած ժողովրդին: Ի՞նչ վատ բան կա դրա մեջ, ի՞նչ կասկածելի բան կա դրա մեջ: Հայտարարել եմ, որ «Հանրապետություն» կուսակցությունը ունի մոտեցումներ, որոնք տարբերվում են ՀԱԿ մոտեցումներից: Այդ մասին Լևոն Տեր-Պետրոսյանն էլ է հայտարարել: Ես հայտարարել եմ, որ պատրաստ եմ համագործակցել բոլոր այն ուժերի հետ, ովքեր մարտի 1-ի ոճրագործությունից հետո չխրախուսեցին իշխանությանը, իշխանության մաս չկազմեցին` դրանով իսկ վերցնելով մարտի 1-ի պատասխանատվությունը նաև իրենց վրա: Փաստ էր, որ 10 մարդ էր զոհվել: Այն մարդիկ ովքեր շամպայնի բաժակներով շնորհավորում էին Սերժ Սարգսյանին՝ խրախուսում էին նրան այդ գործն անելու համար: Ես այդ ուժերի հետ գործունեության ուղղություններ այսօրվա դրությամբ չեմ տեսնում, որովհետև այդ ուժերը չեն ասում, որ սխալվել են, կներեք, և ընդհանրապես ասում են, որ Աստված ներում է ցանկացածի մեղքը, չի ներում միայն չխոստովանված մեղքը: Բայց քանի նման բան չի եղել այդ ուժերը նույնքան պատասխանատու են երկրում այս իրավիճակի համար, ինչքան ՀՀԿ-ն: Դա միանշանակ է, և ես չեմ կարծում, որ կա Հայաստանի Հանրապետությունում մեկը, որը այլ կերպ է մտածում, և այս առումով տարաձայնությունը եղել է ոչ միայն ինձ հետ: Եղել են մարդիկ, ովքեր առանձին զրույցներում ինձ մոտ այդ մասին ասել են, բայց ընդհանուր տեսակետներ հայտնելու ժամանակ լռել են:
Մասնավորապես, երբ Կոնգրեսը հավաքեց իր համամասնական ցուցակի և մեծամասնական ցուցակի բոլոր անդամներին, Կոնգրեսի լավը ցանկանալով, ճիշտ տեսակետների բախում ստեղծելու առումով՝ ես իմ տեսակետը ազնվորեն այդքան մարդու մոտ հայտնեցի, և այդքան մարդ լսել է, չէ՞, այդ տեսակետները: Ես այդ մարդկանց որևէ մեղադրանք չեմ ներկայացնում: Շատ հեշտ է տանը նստած մեղադրել մարդկանց, ասել վախեցան, փողով ծախվեցին, բայց ո՞վ օգնեց այդ մարդուն, ո՞վ թիկունք կանգնեց: Եթե իրենց թվում է, որ այդ մարդը հաճույք է ստանում փողով ձայնը վաճառելուց, չարաչար սխալվում են: Դա նույն մեր հայ մարդն է: Պետք է մեկը լինի, որ կանգնի այդ մարդու կողքին, փորձի մեջքն ու ողնաշարը ուղղել: Ես փորձել եմ այդ անել և դրա համար էլ ուզում եմ կանգնել այդ հայ մարդու կողքին: Ես չեմ արդարացնում ընտրակաշառքը: Ի տարբերություն Կոնգրեսում ելույթ ունեցած շատ իմ գործընկերների՝ ես ասել եմ կաշառք մի վերցրեք և եթե վերցնեք հետո չբողոքեք:
– Պարոն Սարգսյան, Դուք ակնարկում եք և ուղղակի եք նշում. Հայ ազգային կոնգրեսի ԲՀԿ-ի, մասնավորապես Վարդան Օսկանյանի միջև համագործակցությունը Ձեզ համար անընդունելի է եղել, քանի դեռ այդ կուսակցությունը չի ընդունել իր մեղքը մարտի 1-ի ոճրագործության մեջ: Աշնանը այն քաղաքական վերլուծությունը, որ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը արեց՝ ձեռք մեկնեց դեպի ԲՀԿ, որը, մեծ հաշվով, օդում մնաց: Ամիսներ անց՝ ընտրական գործընթացի ժամանակահատվածում դա Միասնական շտաբի տեսքով համագործակցության տեսք ստացավ: Դուք դեռ նոյեմբերին, իմանալով այդ մասին, ուղղակի չկասեցրիք այդ գործընթացը, վստահաբար Դուք նաև տեսնում էիք, որ այս վերջաբանը կունենա և Կոնգրեսի համար կործանարար հետևանքներ կունենա: Ինչո՞ւ թույլ տվեցիք, որ այս ընթացքը, այնուամենայնիվ, տեղի ունենա, և սպասեցիք, որ ընտրություններն ավարտվեն և միայն նոր վայր դրեցիք մանդատը՝ չբացառելով Կոնգրեսից դուրս գալու մասին:
– Ես երբեք չեմ անհատականացրել ո՛չ ԲՀԿ-ի Գագիկ Ծառուկյանին, ո՛չ Վարդան Օսկանյանին: Խնդիրն անհատական մոտեցումների մեջ չէ, և խոսքը չի վերաբերել միայն ԲՀԿ-ին, իմ խոսքը վերաբերել է նաև ՀՅԴ-ին: Ես, իհարկե, լուրջ քայլ եմ համարում ՀՅԴ-ի այն քայլը, որ մարդիկ հրաժարվեցին նախարարական պորտֆելներից՝ հայ-թուրքականի առումով: Այստեղ սկզբունք կա, իրենք դրա համար հրաժարվեցին: Հետևաբար` իմ խնդիրը վերաբերել է այդ երկու կուսակցություններին: Ես պատրաստ եմ համագործակցել բոլոր այն կուսակցությունների հետ, որոնք մարտի 1-ի գործընթացի հետ կապ չեն ունեցել: Երկրորդ՝ ինչու թողեցի այդ գործընթացները: Մեր հասարակությունն ուզում է, որ այն մարդկանց, ում ինքը ճանաչում է, ում հանդեպ ինքը իր անձնական մոտեցումն ունի ու պատկերացումները այդ մարդու էության մասին, միասնական ու համախմբված տեսնել: Մեր հասարակությունը չի ուզում լսել, որ այդ մարդիկ էլ իրար մեջ կարող են տարբեր կարծիքներ ունենալ: Իրենք էլ գիտեն, որ իրենց տանը իրենց զավակների, իրենց ծնողների հետ էլ են տարակարծություններ ու տարբեր մոտեցումներ ունենում, բայց չեն ուզում, որ քաղաքական դաշտում այդպես լինի: Հասարակությունն ուզում է հաղթել: ԲՀԿ-ի վերջին ֆենոմենը այդ հաղթելու ցանկության վրա է: Ոչ մեկը չի գնում ընտրության իր քվեն պարտվողին տալու համար, և եթե դու խրախուսում ես և ասում ես հաղթողն ինքն է, քվեն պահողն ինքն է, իհարկե դու քո քվեները տալիս ես այդ կուսակցությանը:
Ես միշտ համարել եմ, որ ՀԱԿ-ը ունի այս երկրում ամենամեծ ռեսուրսը: Ես տակտիկական առումով առաջարկել եմ մոտեցումներ, որով մենք կարող էինք ցույց տալ այդ ռեսուրսը, մասնավորապես համարել եմ, որ մենք կարող էինք հաղթել մինչև ընտրություններ և մենք պետք է որպես միջոց սկսենք Իջևանից, Մեղրիով դուրս գանք, և որևէ կոնկրետ օր հասարակությանը հավաքենք Ազատության հրապարակում մեր ֆիզիկական ներկայությամբ մեր մասնակցությունն ու ուժը ցույց տալու համար: Երբ դու փողոցում ունես 100 հազար մարդ, դու կարող ես ասել՝ պատրաստ ենք երկխոսելու, պատրաստ եմ նաև ընտրությունների գնալու, որովհետև այդ 100 հազարը նշանակում է, որ 500 հազար էլ տանը նստած իրենց հարազատներն են քննարկելու, բայց երբ դու ունես 5-10 հազար մարդ և նման բաներ ես ասում, դա արդեն չի ընկալվում: Այս առումով ես տեսակետներս ասել եմ, բայց քանի որ հասարակության ցանկությունը ինձ համար, կուսակցության համար գերակա է եղել, հասարակության ընդդիմադիր ուժերի միասնականությունը ցույց տալու, ընտրություններից առաջ որևէ բանով Կոնգրեսի, նրա շտաբի, նրա լիդերի որոշումները չխոչընդոտելու համար կուսակցությունը իր ուժերի ներածին չափով փորձել է օգնել, փորձել է աջակցել: Նույնիսկ ես կուզենամ, որ սխալված լինեմ, և այս տարբերակով, ինչ որ Կոնգրեսն առաջարկում է՝ թիրախ ընտրել միայն ՀՀԿ-ն և ՕԵԿ-ը, հասնի հաղթանակի, և այդ դեպքում ես ներողություն կխնդրեմ: Բայց փաստը ցույց տվեց, որ դա այդպես չէր, որովհետև հասարակության մոտ հարց է առաջանում ԲՀԿ տրակտորների և ՕԵԿ-ի հեռախոսների վերաբերյալ, որոնք թե՛ չափով, թե՛ գնով տարբեր բաներ են: Եթե դու ընդդիմություն ես, եթե դու ասում ես՝ ազնիվ են այս քաղաքական մոտեցումները, քաղաքական խաղերը չեն անցնում, և դա էլ տվեց իր արդյունքները:
– Լևոն Տեր-Պետրոսյանը նաև կոչ էր անում քվեարկել ԲՀԿ-ին, ՀՅԴ-ին՝ այն նույն ժամանակահատվածում, երբ ԲՀԿ-ն ընտրակաշառքներ էր բաժանում, իսկ Կոնգրեսի համակարգող Լևոն Զուրաբյանը օրեր առաջ զարմանում էր, թե ինչպես են մարդիկ կշտամբում, մեղադրում ԲՀԿ-ին ընտրակաշառք բաժանելու մեջ: Դուք այս քաղաքական թիմի անդամ էիք. Ձեր հետագա գործունեությունը Կոնգրեսից ներս և Կոնգրեսից դուրս, ի՞նչ ծրագրեր ունեք:
– Ես հակված չեմ և ոչ էլ խնդիր ունեմ իմ առջև դրած հակադրվելու Կոնգրեսին, ընդհակառակը իմ նշած քաղաքական միավորումների ցանկում Կոնգրեսը չկա, որովհետև ինքը մարտի 1-ից հետո չի գնացել նախագահական և պորտֆելներ չի ստացել, այլ նաև «Հանրապետություն» կուսակցության ուժերով ու ջանքերով մաքսիմալ ներդրում է ունեցել 2008 թվականից առ այսօր` հասարակական ակտիվությունը, հասարակական ընդվզումը պահելու համար, ինչի համար շնորհակալ եմ Կոնգրեսի բոլոր իմ գործընկերներից և նրանց հաջողություն եմ մաղթում: Չկա դրա մեջ որևէ հետին միտք: Տա Աստված, որ իրենք ճիշտ լինեն, ես այսպես եմ մտածում, դրա համար ես գտնում եմ, որ պետք է դուրս գանք ՀԱԿ-ից՝ դրանով իսկ հնարավորություն տալով իրենք իրենց մտածածը իրականություն դարձնեն և թող իրենց շուրջը հավաքեն կրկնակի քանակությամբ ավելի հասարակություն և կարողանան Կոնգրեսի հռչակագրում նշված նպատակները իրականություն դարձնել: Եթե անհրաժեշտության պահը գա, որտեղ հստակ կտեսնենք, որ այդ խնդիրները տանում են երկրում իրական իշխանափոխության, միանշանակ իր հետ կհամագործակցենք և իրար կաջակցենք: Ես չեմ ուզում, որ իմ այս քայլը դիտվի ՀԱԿ-ի դեմ քայլ: Իմ այս քայլը դեմ է Հայաստանի իշխանությանը, գործող վարչակազմին: Ես ուզում եմ Հայաստանի ընդդիմադիր հասարակությանը համախմբել հետագա ընդվզումների համար:
– Դուք հայտ եք ներկայացնում այլընտրանք դառնալու քաղաքական դաշտի այն իրավիճակին, այն ստատուս քվոյին, որում մենք հայտնվել ենք այս ընտրություններից հետո: Դուք պատրաստ եք Ձեր շուրջը համախմբել նաև այն քաղաքական ուժերին, որոնք այսօր դեռ շարունակում են Կոնգրեսի անդամներ մնալ: Ձեր շուրջը համախմբել բոլոր այն առողջ գործիչներին, որոնք Ձեր նման չեն կիսել Կոնգրեսի վերջին քաղաքական գիծը և արտաքին քաղաքական կուրսը, նաև ուղղակի դեմ են եղել ԲՀԿ հետ սերտ հարաբերությունների հաստատմանը:
– Ասեմ, որ առաջիկա 2013 թվականի նախագահական ընտրություններում ես իմ թեկնածությունը չեմ առաջադրելու: Ես դա կանեմ միայն մի պարագայում, եթե հասարակական ընդդիմադիր զանգվածի համախմբման միասնական հանդես գալու միակ հնարավորությունը կընձեռվի միայն իմ անձով այդ գործընթացին մասնակցելու ժամանակ կամ ֆորս-մաժորային իրավիճակներում: Մնացած իրավիճակներում ես խնդիր չունեմ: Ցանկացողներ շատ կան, թող դնեն: Կարևորը, որ հասարակության մոտ պայքարի հուսահատ ցանկությունը մեծանա, այն հուսահատությունը, որը առաջացել է՝ անցնի: Հասարակությունը տեսնի, որ կան մարդիկ, հույսները չեն կտրել, որոնք այս երկրի հետ ապագա են կապում, որոնք պայքարում են այս վարչախմբի դեմ, և ես համոզված եմ, որ միանշանակ հնարավոր է, որ այդ նույն հասարակությանը, որը 2003 թվականի փետրվարին փողոց դուրս եկավ, այդ նույն հասարակությունը, որը 2008 թվականի փետրվարի 26-ին Սերժ Սարգսյանի և ՀՀԿ-ի դրոշները թափելով միացավ մեզ՝ նորից հավաքել: Ինչ վերաբերում է իրենց հետ համագործակցելուն՝ միանշանակ հակված եմ համագործակցելու, բայց ես որևէ մեկին կոչ չեմ անում և երբեք էլ չեմ ասել, որ դա իմ շուրջը լինի: Այս երկրում շատ են թե՛ լրատվական դաշտում, թե՛ մտավորականության մեջ մարդիկ, որոնք գրեթե բոլոր խնդիրների պատասխանն ունեն: Ես հակված եմ ճիշտ հարցերը ձևակերպելու և այդ մարդկանցից պատասխաններ լսելու, այդ պատասխանները ի մի բերելով՝ հասարակության լայն զանգվածի հետ փողոց դուրս գալու և պայքարելու, և եթե կարող ենք՝ օգնենք Ազգային ժողովում եղած շատ ազնիվ ու լավ մարդկանց: Ես ուզում եմ սրա մեջ դրական բան տեսնել և հավատացնում եմ, որ դա տեղի կունենա:
– Սեպտեմբերի վերջին նշել եք, որ տեղի է ունենալու Ձեր կուսակցության համագումարը: Ինչո՞ւ սեպտեմբերի վերջին, և ի՞նչ հիմնական ասելիք և անելիք ունեն «Հանրապետություն» կուսակցության անդամները:
– Ինչու սեպտեմբերի վերջին, որովհետև համագումարի նախապատրաստական աշխատանքներ տանելը բավականին լուրջ ժամանակ է պահանջում և նաև ներքաղաքական այս պրոցեսները, ներառյալ առաջիկա ուրբաթ օրը կուսակցությունը պետք է քննարկի Կոնգրեսի հետ փոխհարաբերությունների խնդիրը, կարող են զարգացումներ ունենալ, և այդ զարգացումների հետ կապված գործընթացների հետ պետք է գործ ունենանք, որից հետո պետք է փորձենք մեր մոտեցումները հասարակությանը տեղյակ պահել, մեր շարքերի հետ անկեղծ զրուցել, արդեն սեպտեմբեր ամսից համախմբված, լրացված ուժով համագումարում հանդես գալ: Այդ շրջանում կունենամ ոչ միայն նեղ կուսակցական, նաև այլ հանդիպումներ քաղաքական դաշտի մնացած ուժերի հետ համախմբման, միասնական հանդես գալու առումով, կունենամ նաև արտաքին քաղաքական հանդիպումներ: Մեզանով հետաքրքրված են, մենք հետաքրքիր ենք իրենց, և սա է զարգացման քաղաքականության հիմնական ճանապարհը: Իսկ բամբասանքներին, ասեկոսեներին չեմ պատասխանելու, չեմ անդրադառնալու, որովհետև ես կիսում եմ Հրանտ Բագրատյանի այն միտքը, որ Կոնգրեսը դա Լևոն Տեր-Պետրոսյանն է, իսկ Տեր-Պետրոսյանի այն կարծիքը, որը հայտնել է «Հայկական ժամանակ» թերթում՝ ամբողջությամբ կիսում եմ`ժամանակների առումով: Այստեղ միանշանակ կոնսենսուս կա` ժամանակը ցույց կտա, թող ժամանակը ցույց տա, որ իրենք են ճիշտ: Եթե ես սխալված կլինեմ, ոչինչ ես ներողություն կխնդրեմ ժողովրդից:
– Համագումարը միտված կլինի՞ 2013-ին կուսակցության անելիքներին:
– Կարծում եմ՝ այո, բայց եթե այդ խնդիրներին էլ չանդրադառնա մինչև նախագահական ընտրություններ, որևէ մեկը չի կարող խանգարել նախագահական ընտրությունների մասով: Այսօրվանից մտածել 5-6 ամիս հետո քայլերի մասին՝ մի քիչ ժամանակավրեպ է, բայց նախնական պլանավորում այդ առումով կա: Համագումարում միանշանակ խոստանում եմ, որ ասեմ մեր հասարակական համախմբմանն ուղղված բոլոր քայլերը՝ ժամկետներով, ժամանակացույցով, գործունեության շրջանակով, հանդես կգամ ծրագրային ելույթով, որտեղ իմ մոտեցումները կհիմնավորեմ:
– Պարոն Սարգսյան, կարո՞ղ ենք այսօր արդեն հստակ նշել, որ «Հանրապետություն» կուսակցությունը, մասնավորապես Արամ Սարգսյանը արևմտյան քաղաքական բևեռ առաջացնելու հայտ է ներկայացնում, և նաև Ձեր հանդիպումները Բրյուսելում հենց միտված են լինելու այս բևեռը ավելի ամրապնդելու և այդ օրակարգով հանդես գալու:
– Ես Վազգեն Սարգսյանի եղբայրն եմ: Ես միշտ մտածել եմ, որ հարազատի կորստից հետո ոչ թե վրեժ լուծել է պետք, այլ նրա կիսատ թողած գործը շարունակել, և դրանով ամենամեծ վրեժը կլուծես այն մարդկանցից, ովքեր դա կազմակերպել էին և դրա թիկունքում էին: Ես շարունակելու եմ այդ գործը: Այդ գործում որպես գործընկեր, որպես մոդել, որպես օրինակ տեսնում եմ Արևմուտքը և Եվրոպան: Եթե հասարակությունը կուզենա ինձ արևմտամետ համարել՝ թող համարի, ես դրանից չեմ հրաժարվում: Ես ամեն ինչ անում եմ հանուն այս պետության, որ իմ զավակները և հայ ժողովուրդը ապրեն խաղաղ երկրում և ապրեն հավասար հնարավորություններով: Վազգեն Սարգսյանին սպանելուց հետո, նույնիսկ փոքր եղբորս սպանության մեջ մեղադրելուց հետո, մորս նախագահականի դեմ նստացույց անելուց հետո շարունակել եմ իմ պայքարը չկոտրվելու համար, որի համար ինձ հարգել են: Ես չեմ ուզենա մարդիկ, ովքեր մեղադրում են ինձ՝ իմ վիճակում լինեն, բայց ես վստահաբար տեսել եմ նաև այդ մարդկանց, թե 2003 թվականի ապրիլի 12-ին որտեղ էին, թե 2008 թվականի մարտի 1-ի գիշերը այդ մեծ-մեծ խոսողները որտեղ էին, խորապես կասկածում եմ, թե այդ բեռի առկայության պայմաններում իրենք այլ բան կանեին:
