Եվրագոտում ոչ վաղ անցյալում բռնկված պարտքային ճգնաժամի պատճառով գնալով ավելի ակտուալ է դառնում պետական պարտքի ու բյուջեի դեֆիցիտի խնդիրը:
Այս ամենի ֆոնին, ինչպես հաղորդում է Reuters-ը, կտրուկ մեծանում է ճնշումը զարգացած երկրների մեջ ամենամեծ պետական պարտք ունեցող երկրների` ԱՄՆ-ի ու Ճապոնիայի նկատմամբ: Նախօրեին S&P գործակալությունը վերջին 9 տարվա մեջ առաջին անգամ իջեցրեց Ճապոնիայի վարկանիշը մինչև AA «մինուս»:
Դրանից անմիջապես հետո ԱՄՀ-ն հանդես եկավ հայտարարությամբ` կոչ անելով G7 երկրների ամենամեծ 2 տնտեսություններին` ԱՄՆ-ին ու Ճապոնիային, մտածել պետական պարտքի մասին, քանի դեռ շուկաները չեն սկսել համատարած ազատվել այս երկրների պետական պարտատոմսերից:
Ճապոնիայի վարչապետ Նաուտո Կանը, մեկնաբանելով իր երկրի վարկանիշի անկումը, արդեն խոստացել է արագացնել երկրի հարկային համակարգի բարեփոխումները` պետական պարտքը նվազեցնելու համար: Սակայն փորձագետները կասկածում են, որ Ճապոնիայի կառավարությունը հաջողության կհասնի:
Մեկ այլ վարկանշող կազմակերպություն` Moody’s-ը, հայտարարել է, որ ԱՄՆ-ի վարկանիշի նվազման հավանականությունը մեծանում է: Պետական պարտատոմսերի շուկաները բավականին հանգիստ են արձագանքել վարկանշող կազմակերպությունների այս հայտարարություններին, սակայն փորձագետները գտնում են, որ վաղ թե ուշ ԱՄՆ-ն ու Ճապոնիան ստիպված են լինելու մեծացնել պետական պարտատոմսերի տոկոսադրույքները:
Այս պահին ԱՄՆ պետական պարտքը կազմում է ՀՆԱ-ի մոտ 60%-ը: Ճապոնիայի վիճակը ավելի վատ է: 2011թ. վերջին երկարաժամկետ պետական պարտքը կհասնի ՀՆԱ-ի 181%-ին, իսկ երկարաժամկետ և կարճաժամկետ պարտքերը միասին կգերազանցեն ՀՆԱ-ի 204%-ը. այսինքն`էականորեն ավելի շատ, քան Հունաստանի (ՀՆԱ-ի 137%) և Իռլանդիայի (113%) պարագաներում է:
Այնուամենայնիվ ներդրողները հասկանում են, որ առաջիկայում ո՛չ ԱՄՆ-ին և ո՛չ էլ Ճապոնիային պարտքային ճգնաժամ չի սպառնում: Առաջինի պարագայում այն պատճառով, որ նա աշխարհում պահուստային արժույթի` դոլարի էմիտետն է` թողարկողը, իսկ երկրորդի դեպքում այն պատճառով, որ պարտքի հիմնական մասը ներքին շուկայից է փոխառված: