Ապրիլի 24-ը մեր ընտանիքներում քարոզված դաստիարակությունն է: Այսօր «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում ասաց Հայ-շվեյցարական ընկերության պատվո նախագահ Սարգիս Շահինյանը`խոսելով Հայոց ցեղասպանության, սփյուռքի երազանքների շուրջ:
Նա նշեց, որ ապրիլի 24-ը ոչ միայն Ցեղասպանության ճանաչման խնդրի հետ է կապված, այլ ընդհանրապես այսօր ժողովրդի գոյատևման մասին է խոսքը, և դա ոչ միայն սփյուռքում, այլև առաջին հերթին Հայաստանում:
Ըստ նրա` ապրիլի 24-ը պետք է մեզ հիշեցնի մեր ժողովրդի արժանապատվության մասին: «Պարզ է, որ այդ օրը, իբրև խորհրդանիշ, հայության ոչնչացման փորձի սկիզբն է, սակայն մենք չպետք է մոռանանք, որ հայությունը 1915 թվականից 97 տարի անց ոչնչացման եզրին է հասել, այդ ոչնչացման ձևերը տարբեր են, վտանգը միշտ շարունակվում է մտավորական և հոգեպես ոչնչացման ճանապարհով: ԽՍՀՄ շրջանում 3 մլն 500 հազար մարդ կար, որոնց շարքում 500 հազարը օտարերկրացիներ, այսօր սաստիկ պակասել է թիվը, և մենք պետք է հարց տանք, թե ի՞նչ է արվում, որպեսզի այս տեսակ հոսանքը վերանա: Չեմ ուզում մոռանալ նաև այն մարտահրավերները, որոնք մեր առջև միշտ են եղել մանավանդ՝ Ցեղասպանության ժխտողականության վերաբերյալ: Ապրիլի 24-ն ամենօրյա պայքար է: Յուրաքանչյուրիս վրա է այդ պատասխանատվությունն այդ պայքարը տանելու»,- նշեց Ս. Շահինյանը` հավելելով, որ լավ կլիներ, որ թե՛ Հայաստանում, թե՛ սփյուռքում կարողանայինք միասնական այդ պատասխանատվությունը կրել, որպեսզի հայի երազները մասամբ կարողանանք ի կատար ածել:
Նրա խոսքով` մեր պատասխանատվությունն է ժողովրդի առջև այնպիսի նպատակներ դնել, որոնք երազային չեն, այլ ճիշտ են և ռեալ: Սարգիս Շահինյանի համոզմամբ` Ցեղասպանության մարտահրավերը մեր առջև դրվել է, որպեսզի մենք կարողանանք մեր ժողովրդի անվտանգությունն ապահովել: Նա նշեց, որ այդ պատասխանատվության մեծ բաժինն ընկած է այսօրվա իշխանությունների վրա. ինչ արվում է և վերաբերում է Ցեղասպանության հետևանքների ապաքինմանը՝ միայն ճանաչման խնդիրը չէ, թուրքերի մեջ իրականությունը տարածելու բուն ջանքեր պետք է գործադրել, միջոցներ պետք է ձեռք առնել, և կան այդ միջոցները, պետք է դա հնարել, եղած ալիքները պետք է հզորացնել խոհեմ կերպով, ոչ մոլեռանդ ազգայնամոլ սկզբունքների վրա հիմնված: Ըստ նրա` այս պայքարը չպետք է հիմնել ատելության վրա, իրականության հատուցումը պետք է ունենա իր միտքը, թե ո՞ւմ համար պետք է հատուցվի, ո՞ւմ համար պետք է հիշվի, միայն հայե՞րն են, որ պետք է հիշեն կոտորածը:
Սարգիս Շահինյանը նաև ասաց, որ մոռանում ենք, թե իրականում Թուրքիան ինչից է վախենում: «Այս պահին 100-ամյակի իրականությունն ամենօրյա կոչնակ է դարձել իրենց համար»,- ընդգծեց նա:
