1873թ. այս օրը Պոլսում ծնվեց հայ մշակույթի նվիրյալ Թեոդիկը ( Թեոդորոս Լապճինյան):
Գրական ասպարեզ է մտել 1900-ականների սկզբներին` «Մանզոմեի էֆքյար» թերթում տպագրելով փոքրիկ պատմվածքներ «Կյանքի հատորեն փրցված» վերնագրով, որոնք 1910-ին լույս է ընծայել «Կաղանդ» ժողովածուում։
Այդ տարիներին գրել է բարբառագիտական մի ուշագրավ աշխատություն` «Պոլսո հայեվարը», որը արժանացել է Իզմիրյան մրցանակի: 1912թ. հայ գրերի գյուտի 1500-ամյակի և հայ տպագրության 400-ամյակի հոբելյանի օրերին, Կ. Պոլսում հրատարակել է «Տիպ ու տառ» շքեղ հատորը, որտեղ ժամանակագրական կարգով խոսում է աշխարհի բոլոր երկրներում հիմնադրված հայկական տպարանների մասին, տրվում նրանց հիմնադիրների կենսագրությունները, լուսանկարները, տպագրված գրքերի ցուցակը:
Ավելի մեծ ժողովրդականություն է ձեռք բերել «Ամենուն տարեցույցը» հայտնի տարեգիրք ժողովածուներով, որոնք համարվում են հայ կյանքը և մշակույթը ներկայացնող փոքրիկ հանրագիտարաններ:
Մեծ եղեռնի տարիներին աքսորվել է Թուրքիայի խորքերը, ընդհատել սիրած գործը։ Մեծ եղեռնից հետո վերադարձել է Պոլիս. քեմալական շարժման հաղթանակից հետո մեկնել է Փարիզ, որտեղ ապրել է մինչև կյանքի վերջը, մահացել է կաթվածից:
Իր գրչին պատկանող գրական-բանասիրական ծավալուն երկեր տպագրված են վերոհիշյալ տարեցույցի տարբեր գրքերում։ 1919-ին Պոլսում լույս է ընծայել «Հուշարձան ապրիլ տասնըմեկի» ժողովածուն, որտեղ կենսագրական տեղեկություններով և լուսանկարներով ներկայացված են ապրիլի 24-ի ձերբակալությունների զոհ մոտ հազար հայ մտավորական:
