Թուրքական TRT Haber հեռուստաալիքին տված հարցազրույցում Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևն անդրադարձել է Ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորմանը.
«Ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորումը գտնվում է միջազգային իրավունքի հարթության վրա: Անհնար է հանգել որևէ պայմանավորվածության միջազգային իրավունքի շրջանակներից դուրս: Նախ ցանկանում եմ նշել, որ Լեռնային Ղարաբաղը պատմական և վաղեմի ադրբեջանական տարածք է (մինչև 20-րդ դարի առաջին քառորդը միջազգային հանրությանն անծանոթ է եղել «ադրբեջանցիներ» բառը, փոխարենը Արևելյան Անդրկովկասում ապրող թյուրքական և իրանական ծագում ունեցող քոչվոր և կիսաքոչվոր մահմեդական ցեղախմբերի համար քաջ հայտնի է եղել «կովկասյան թաթարներ» բառը՝ այլ հավաքական անվանում չլինելու պատճառով.- 1in.am):
«Ղարաբաղ» բառը դա մերն է, հայերենով այդ բառը որևէ իմաստ չի նշանակում (միջնադարում պարսիկները տարածաշրջանի դաշտային մասն անվանում էին Բաղ-ե-Սեֆիդ (Սպիտակ այգի), իսկ լեռնային հատվածը Բաղ-ե-սիյահ (Սև այգի), որն էլ հետագայում թյուրքալեզու ցեղերը թարգմանեցին` անվանելով Ղարաբաղ.- 1in.am):
1923 թվականին Լեռնային Ղարաբաղին շնորհվեց ինքնավար մարզի կարգավիճակ Ադրբեջանի սահմաններում (դրանով իսկ 1920 թվականի դեկտեմբերի 1-ին Ազգերի լիգայի կողմից վիճելի որակված տարածքների նշանակալի մասն ուղղակի բռնակցվեց Ադրբեջանին ԼՂԻՄ-ի սահմաններից դուրս մնաց Լեռնային Ղարաբաղի մի մասը՝ Գյուլիստան, Քարավաճառ, Քարահատ (Դաշքեսան), Բերձոր, Շամխոր և այլն.- 1in.am):
Անգամ խորհրդային ժամանակներում Լեռնային Ղարաբաղի վարչական սահմանները որևէ կերպ կապված չեն եղել (կապ չեն ունեցել) Հայաստանի վարչական սահմանների հետ, ինչը նշանակում էր, որ այն Ադրբեջանի ներսում փոքր մարզ էր (1926-1928 թվականներին հրատարակված քարտեզներում (ԽՍՀՄ ատլաս, Մոսկվա 1926 թ., Սովետական մեծ հանրագիտարան, Մոսկվա, 1926 թ., Կարմիր բանակի ռազմատեխնիկական գերատեսչության քարտեզներ, Դոնի Ռոստով, 1926-1928 թթ.) Հայկական ԽՍՀ-ն և ԼՂԻՄ-ը ընդհանուր և բավական երկար սահման են ունեցել հենց Քարավաճառի (Քելբաջար) ու Բերձոր (Լաչին) շրջաններում.- 1in.am):
Ոչ մի երկիր, այդ թվում՝ նաև Հայաստանը չի ճանաչել Լեռնային Ղարաբաղի անկախությունը: Մենք պետք է վերադարձնենք մեր տարածքները և մեր փախստականներին: Մենք դեմ չենք, որ ներկայումս Լեռնային Ղարաբաղում բնակվողները շարունակեն ապրել այնտեղ: Ադրբեջանը բազմազգ երկիր է: Պետք է վերականգնվեն միջազգային իրավունքի նորմերը:
Եթե Հայաստանը հաշվի առնի այն, որ իրավիճակը գնալով փոխվում է հօգուտ Ադրբեջանի, ապա նա կլքի գրաված տարածքները: Ադրբեջանական պետությունն ու ժողովուրդը երբեք անկախություն չեն տրամադրի Լեռնային Ղարաբաղին: Որքան շուտ Հայաստանը դա հասկանա, այնքան ավելի լավ: Հայաստանը ցանկանում է Լեռնային Ղարաբաղը տեսնել որպես անկախ պետություն, սակայն նա պետք է հետ կանգնի իր այդ դիրքորոշումից:
Մենք երբեք չենք համաձայնի դրան: Մենք հարցի լուծումը տեսնում ենք միջազգային իրավունքի նորմերի շրջանակներում: Մենք փորձում ենք դա անել խաղաղ ճանապարհով, բանակցությունների միջոցով: Ոչ ոք չի ցանկանում, որ վերսկսվի պատերազմը: Մենք չենք ցանկանում, որ նորից արյուն թափվի»:
