1931թ. այս օրը Երևանում վախճանվեց ազգագրագետ Երվանդ Լալայանը:
Ծնվել է 1864թ. հունվարի 8-ին (դեկտեմբերի 27) Ալեքսանդրապոլում: 1885թ. ավարտել է Թիֆլիսի Ներսիսյան դպրոցը, աշխատել Ախալցխայում, Ախալքալաքում, Ալեքսանդրապոլում՝ որպես ուսուցիչ: 1894-ին, ավարտելով ինժեներական համալսարանի հասարակագիտական բաժինը, ստացել է սոցիալական գիտությունների թեկնածուի աստիճան և 6 ամիս աշխատել Վիեննայի Մխիթարյանների մոտ:
1895-1897թթ. դասավանդել է Շուշիի թեմական դպրոցում, որտեղ ժամանակի լավագույն գիտական ուժերի հետ (Մ. Աբեղյան, Թ. Թորամանյան, Հ. Աճաոյան, Լեո, Լ. Մելիքսեթ-Բեկ, Ս. Լիսիցյան, Խ. Սամուելյան, Ս. Զելինսկի են) ձեռնամուխ է եղել «Ազգագրական հանդեսի ստեղծմանը:
Լալայանը հավաքել և հրատարակել է չափազանց արժեքավոր բանահյուսական նյութեր, գրի է առել հազարավոր հեքիաթներ, առակներ, առածներ: Նրա հնագիտական ուսումնասիրություններն ամփոփված են «Դամբարանների պեղումները Խորհրդային Հայաստանում» (1931թ.) գրքում:
Հավաքել և հրատարակել է նաև արձանագրություններ: Նրա կազմած հայերեն արձանագրությունների ժողովածուն արժանացել է Լազարյան ճեմարանի Քանանյանի անվան մրցանակին: Ֆրանսերենից և ռուսերենից հայերենի է թարգմանել գիտնականներ Շ. Լետուրնոյի, Ա. Պոզոդայի, Դ. Կանեստրինի, Ա. Զվյագինցևի մի շարք աշխատություններ և գեղարվեստական գործեր: