Thursday, 28 03 2024
13:30
ՀԱՊԿ գլխավոր քարտուղարն ընդգծել է, որ Հայաստանը մնում է կազմակերպության դաշնակիցը
«Հայաստան» հիմնադրամը շարունակում է աջակցել Լիբանանում գործող հայկական կրթական հաստատություններին
ФСБ-ի օպերատիվ-հետախուզական աշխատանքները ՀՀ-ում շարունակվում են. Արթուր Սաքունց
«Հայաստանը վերածվել է Արևմուտքի վտանգավոր գործիքի». Զախարովա
13:00
Ուկրաինական նոր օրենքը խտրականություն է դնում ռուսալեզուների, հայալեզուների ու գնչուների նկատմամբ
Քննչական կոմիտեի վետերանները հանդիպել են նորանշանակ քննիչներին
ԿԳՄՍ նախարարն ու Ֆրանսիայի դեսպանն այցելել են ակադեմիական քաղաքի տարածք
Անհրաժեշտ է անցկացնել հանրաքվե Խզմալյանի 3 առաջարկները
Ճանապարհային քարտեզն ազատագրման քարտեզ է. Ազատ Արշակյան
Գազայի գոտի մարդասիրական օգնություն հասցնելու համար մեզ Եգիպտոսի աջակցությունն է պետք. Փաշինյան
12:30
ԱՄԷ-ի և Եգիպտոսի ռազմաօդային ուժերն օդային ճանապարհով օգնության խոշորագույն խմբաքանակն են հասցրել Գազայի հատված
Ցանկացած գործունեություն, որը հետ կպահի ժողովրդավարական գործընթացներից՝ կարժանանա կոշտ դիմադրության
Երկարացվեց Արցախցիներին տրվող 40+10 հազար դրամ աջակցության ժամկետը
«ՀՀ-ում կա մեկ կառավարություն և նստած է այս դահլիճում». Փաշինըանը՝ «վտարանդի կառավարության» մասին
Պուտինը զառանցանք է անվանել ՌԴ կողմից ՆԱՏՕ-ի վրա հարձակումը
Լուրերի օրվա թողարկում 12։00
ԿԳՄՍ նախարարի տեղակալը Գվինեայի դեսպանի հետ քննարկել է կրթության, գիտության, մշակույթի, սպորտի ոլորտներում համագործակցության զարգացման հեռանկարները
ՌԴ ԱԳՆ-ում Ադրբեջանի խոսնակը
11:50
Հայաստանը վերջին շրջանում չի մասնակցում ՀԱՊԿ-ի աշխատանքներին. Իմանղալի Թասմաղամբետով
«Ֆրանսիան Հայաստանին դրդում է հերթական պատերազմի». Ադրբեջանի ՊԱԾ տնօրեն
11:30
«Հայաստանի էլիտաների մասով որոշակի իրադարձություններ և տրամադրություններ մտահոգիչ են». ՀԱՊԿ քարտուղար
11:20
«Երևանից որևէ պաշտոնական դիմում չենք ստացել անդամակցության կասեցման մասին». ՀԱՊԿ գլխավոր քարտուղար
11:10
«ԱՄՆ-Հայաստան-ԵՄ հանդիպման հիմնական կետը տնտեսական կայունությունն է»․ Միլլեր
Ռուսները մի դիրք զիջեցին Հայաստանում. տակտիկակա՞ն նահանջ
Ուղիղ. ՀՀ կառավարության հերթական նիստը
Պոլիկլինիկայի նախկին տնօրենը յուրացրել է բժիշկների աշխատավարձը և վառելիքը
Ուղիղ. Ժողովրդավարական ուժերի համաժողով` նվիրված Հայաստանի եվրաինտեգրմանը
Նման այցերը մեծ քաղաքական եւ անվտանգային նշանակություն ունեն. Ալեն Սիմոնյանն ընդունել է Ֆրանսիայի խորհրդարանական պատվիրակությանը
10:15
Նավթի գներն աճել են. 27-03-24
Լուրերի առավոտյան թողարկում 10։00

Ինչու թույլ չեն տա Մարտի 1

Հանրահայտ «Ֆորբս» ամսագիրը 2008 թվականի մարտի 1-ը ներառել է վերջին տասնամյակի հանրահայտ ընտրական իրադարձությունների շարքում:

Ինչպես հայտնի է, «Ֆորբսը» Հայաստանի իշխանական շրջանակներում լուրջ չի ընկալվում: Համենայնդեպս, հենց այդպիսի ակնարկներ էին անում պաշտոնական Երևանի ներկայացուցիչները, երբ մի քանի ամիս առաջ Հայաստանը նույն «Ֆորբսում» հայտնվել էր բացասական տնտեսական գնահատկանով: Բայց որքան էլ պաշտոնական Երևանը փորձի «Ֆորբսին» լուրջ չվերաբերվել, այդուհանդերձ չի կարող չհասկանալ ու պատկերացնել, որ միջազգային հանրությունը բավական լուրջ է վերաբերվում Հայաստանում ընտրական զարգացումներում նոր մարտի 1 թույլ չտալու հեռանկարին:

Հարց կարող է առաջանալ, թե իսկ ինչի համար է միջազգային հանրությանը դա պետք: Մեծ հաշվով, միջազգային հանրությանն ի՞նչ, թե Հայաստանում իշխանությունն ինչպես է վերարտադրվում, քանի մարդ է սպանում փողոցներում կամ քանիսին ծեծում: Չէ՞ որ այդ հանրությունը, իսկ ավելի ճիշտ՝ աշխարհաքաղաքական կենտրոնները, միևնույն է, ունեն Հայաստանի վրա ազդեցության լծակներ և իրենց քաղաքականությունն առաջ են մղում՝ անկախ նրանից, թե ինչպիսի միջոցներով է Հայաստանում ձևավորվում իշխանությունը: Ավելին՝ եթե լինի նոր մարտի 1, ապա միջազգային կենտրոնները կստանան Հայաստանի իշխանության վրա իշխելու նոր լծակներ: Այսպիսին է տարածված կարծիքը: Թող տարօրինակ չթվա, սակայն այս կարծիքի տարածումը խրախուսվում է նաև իշխանության կողմից, կամ խրախուսելի է նաև իշխանության համար: Եվ ահա թե ինչու:

Բանն այն է, որ այդպիսով քաղաքացիներին փորձ է արվում ներշնչել, որ Հայաստանը միջազգային ասպարեզում ոչ մի նշանակություն չունեցող մի պետություն է, որի հանդեպ միջազգային հանրությունը բացարձակապես անտարբեր է և հետաքրքրություն է ցուցաբերում բացառապես ճնշումներ բանեցնելու և ինչ-ինչ բաներ պարտադրելու համար: Ընդ որում՝ այս կարծիքը նաև Ռուսաստանի համար է խրախուսելի, որը Հայաստանում փորձում է ձևավորել, այսպես ասած, «բոբո Արևմուտքի» կերպար: Իրականում, Հայաստանի դերը միջազգային ասպարեզում ավելին է, քան կփորձեն ուղղակի կամ անուղղակի ներկայացնել իշխանությունը, Ռուսաստանը և որոշ քաղաքական ուժեր: Հայաստանն իրականում բավական կարևոր երկիր է հարավկովկասյան տարածաշրջանում, որն ունի տարածաշրջանի համար բացառիկ մարդկային ստեղծագործական պոտենցիալ, ինչի վկայությունը երկրների ներկայիս հարաբերակցությունն է:

Բանն այն է, որ Հայաստանը, լինելով Վրաստանից ու Ադրբեջանից մի քանի անգամ պակաս շահեկան ռեսուրսային վիճակում, ունենալով բազմապատիկ անգամ աննպաստ կոմունիկացիոն միջավայր՝ շրջափակում և այլն, այնուհանդերձ, կարողանում է տպավորիչ արդյունքներ ցույց տալ կենսագործունեության տարբեր բնագավառներում, առկա իրավիճակի համեմատ: Պատկերացնել կարելի է, թե երբ Հայաստանում լինի ազատական տնտեսական և քաղաքական միջավայր, երբ դադարեն իշխել տնտեսական և քաղաքական մոնոպոլիաները և ձևավորվի մրցակցային, իրավապես պաշտպանված միջավայր, Հայաստանը որքան ավելի մեծ արդյունքներ կարող է արձանագրել անգամ շրջափակման մեջ գտնվելով: Ավելին՝ միջազգային հանրությունը նաև հասկացել է, որ միայն այդպիսի Հայաստանը կարող է հասնել ապաշրջափակման՝ չզիջելով իր անվտանգության համար կենսական հարցերում:

Բնական է, որ հարց կառաջանա, թե աշխարհի ինչին է պետք Հայաստանի այդ պոտենցիալը: Բանն այն է, որ մեր տարածաշրջանում, նաև մերձտարածաշրջանային երկրներում, Հայաստանը, թերևս, ամենաներդաշնակն է Արևմուտքին՝ քաղաքակրթական պոտենցիալի իմաստով, այսինքն՝ կարող է լինել Արևմուտքի համար ամենավստահելի գործընկերը: Դրա համար պարզապես հարկավոր է, որ ասիական բարքերի փոխարեն Հայաստանում խաղի կանոն դառնան եվրոպական արժեքները: Եթե փորձենք փոքր-ինչ կոպիտ ձևակերպել՝ Արևմուտքը Հայաստանին տեսնում է որպես իր դեսպանը այս բարդ տարածաշրջանում, իր կղզյակը այս տարածաշրջանում: Եվ ի բարեբախտություն մեզ, այդ տեսլականը նաև էապես համընկնում է այն շահին, որ հետապնդում է կամ պետք է հետապնդի մեր պետությունը: Այսինքն՝ եվրոպական արժեքները մեզ պետք են ներքուստ ավելի հզորանալու համար, որպեսզի մենք կարողանանք նաև արդյունավետ լուծել կամ պաշտպանել մեր ազգային անվտանգությունը, հետապնդել մեր շահը Ղարաբաղի հարցում: Ահա այդ իմաստով, մենք տեսնում ենք, որ միջազգային հանրության և մեր շահը համընկնում են, պարզապես պետք է կատարել ներքին բարեփոխումներ:

Ահա այստեղ է, որ եթե անգամ մեզ համար կամ ավելի շուտ մեր իշխանության համար դրանք ամենևին, այսպես ասած, պարտադիր բան չեն, քանի որ իշխանությունը շփոթում է հաճախ պետական և անձնական շահերը,- և արդեն տարիներ շարունակ,- ապա միջազգային հանրության համար իր պետական շահը ամենևին շփոթմունքի առարկա չէ, և նրանք լրջորեն հետապնդում են այն, որի մեջ էլ ներառվում է Հայաստանում բարեփոխումների իրականացումը: Ահա թե ինչու միջազգային հանրությունը խոսում է մարտի 1-ի կրկնության անթույլատրելիության մասին: Դա ամենևին հումանիզմի հուզիչ դրսևորում չէ, այլ պրակտիկ քաղաքականություն:

Միջազգային հանրության շահից է բխում, որ ի դեմս Հայաստանի լինի իսկապես մի պետություն և հասարակություն, որը հանդիսանում է տարածաշրջանի քաղաքակրթական առաջատար և աշխարհաքաղաքական զարգացումների հուսալի հանգրվան՝ կայարան: Ընդ որում՝ դրանով միջազգային հանրության մոտեցումը շատ ավելի է լրջանում, քան ասենք՝ եթե այն պայմանավորված լիներ զուտ հումանիստական դրսևորումներով:

Բաժիններ
Ուղիղ
Լրահոս
Որոնում