Մարտակերտի զորամասերից մեկում հետախուզական վաշտի ջոկի հրամանատար, կրտսեր սերժանտ, գյումրեցի Սամվել Սարոյանը ծառայության ժամանակ երևի մանկությունն է հիշել և այդ տարիների խաղերը մտաբերելով` մշակել է իր սեռական կրքերը բավարարելու ձևեր. նրանից տուժած Գարուշի (անունը փոխված է) պատմելով` անցյալ տարվա` 2010 թ. հունիսին հակառակորդի մարտական դիրքերը դիտարկումներ կատարելու նպատակով ինքը, Սարոյանը և ևս մեկ զինվոր մեկնել են իրենց վստահված տեղամաս: Հերթապահությունը ստանձնելուց 3 օր անց Սամվել Սարոյանն առաջարկել է Գարուշին ձեռքերի մեջ քար պահելու և գուշակելու խաղ խաղալ: Դե, Գարուշն էլ համաձայնել է ու պարտվել: Սարոյանն էլ ոչ ավելի, ոչ պակաս` պարտվելու դիմաց 2 ավտոմեքենա և 1 ձի է ուզել:
Իհարկե, գործի նյութերից չի երևում` Սարոյանը «ձեռքի գրազով» «Զապորոժեցներ» ու խաղալի՞ք ձի է ուզել (ինչը գուցե հնարավոր լիներ հայթայթել և գրազի տակից դուրս գալ), թե՞ 2 «Համմեր»` արաբական նժույգի հետ միասին, բայց երևում է, որ Գարուշը հնարավորություն չի ունեցել դրանք տալու: Եվ Սարոյանը, Գարուշի համար ստեղծած թակարդի հնարավորությունից օգտվելով, պահանջել է գրազի դիմաց պարտքն այլ ձևով փակել` իր հետ զբաղվել համասեռամոլությամբ: Եվ որպեսզի ի սկզբանե բացառի սպասվելիք մերժումը, լիցքավորել է իր ինքնաձիգը և փողն ուղղելով Գարուշի վրա` ասել. «Եթե չթողնես, ապա այստեղից դիակդ կտանեմ ձեր տուն»: Անելանելի վիճակում հայտնված Գարուշը վախեցել է Սարոյանից և իր կամքին հակառակ` նրա հետ զբաղվել համասեռամոլությամբ: Այդ մասին Գարուշը ոչ մեկին չի պատմել այնքան ժամանակ, մինչև ի հայտ չի եկել պոտենցիալ բախտակից ևս մեկ զինծառայող, որը պատմել է նրան Սարոյանի ոտնձգության մասին: Գարուշն էլ նրան պատմել է իր հետ կատարվածը:
Գարուշի դեպքից մոտ 3 ամիս անց` սեպտեմբերի սկզբին հետախուզական վաշտի անձնակազմով մեկնել են ճամբարային հավաքների և տեղակայվել թիկունքային բազայում: Սարոյանը նշանակվել է վաշտի հերթապահ, օրապահ է նշանակվել համածառայող Սեդրակը (անունը փոխված է): Վերջինս դատարանում պատմել է, որ սեպտեմբերի 3-ին, ժամը 03.00-ի սահմաններում Սարոյանի առաջարկով գնացել են ճաշարանի մոտ: Այնտեղ Սարոյանը Սեդրակի «ռեակցիան» ստուգելու համար ասել է, որ տնից ուղարկված կապոցի մեջ եղած սնունդն ուտելու համար համածառայողները ցանկանում են նրան` Սեդրակին, զուգարան մաքրել տալ: Սարոյանն իր ենթակայության տակ գտնվող Սեդրակին առաջարկել է անձամբ լուծել այդ հարցը` պայմանով, որ նա իր հետ սեռական հարաբերություն պետք է ունենա:
Սեդրակը զարմացել է ու հրաժարվել առաջարկից: Սարոյանը նպատակահարմար չի համարել շարունակել խոսակցությունը և անցել է կոնկրետ գործողությունների: Որոշ ժամանակ անց Սեդրակը Սարոյանի հետ գնացել է զուգարան, և Սարոյանն իր նախընտրած վայրում և մշակած սցենարով Սեդրակին ասել է՝ տաբատն իջեցնի: Վերջինս չի համաձայնել, և նրանց միջև վիճաբանություն է սկսվել: Այդ ընթացքում Սարոյանը բռունցքով հարվածել է Սեդրակի դեմքին և քաշել է նրա տաբատից: Սեդրակը դիմադրել է, իսկ Սարոյանը պատյանից հանել է սվին դանակը և սպառնացել, որ կվնասի: Սեդրակը ճիշտ գնահատելով իրավիճակը` «համաձայնել է». ասել է. «Գնամ` պատրաստվեմ գամ»…, ու Սարոյանն այդպես էլ մնացել է Սեդրակից ակնկալվող հաճույքին սպասող: Սեդրակը փախուստի է դիմել և այդ մասին պատմել համածառայակից Գարուշին և հրամանատարությանը, որտեղից էլ բացվել է այս ամբողջ պատմությունը:
Ամբաստանյալ Ս. Սարոյանը այժմ մեղադրվում է քր.օր.-ի 139-րդ հոդվածի 1-ին մասով (սեռական բռնություն), 34-139-րդ հոդվածի 1-ին մասով (սեռական բռնության փորձ), 359-րդ հոդվածի 1-ին մասով (զինծառայողների փոխհարաբերությունների կանոնագրքային կանոնները խախտելը ստորադասության հարաբերությունների բացակայության դեպքում) նախատեսված հանցագործությունների մեջ, որոնցում ամբաստանյալն իրեն մեղավոր չի ճանաչել և ցուցմունք չի տվել: Չնայած դրան, Սյունիքի մարզի ընդհանուր իրավասության դատարանը մեղավոր է ճանաչել Ս. Սարոյանին` սեռական բռնության և սեռական բռնության փորձի մասով, իսկ 359-ի մասով դատարանը համաներում է կիրառել` նկատի ունենալով, որ որոշումը տարածվում է մինչև 3 տարի ժամկետով ազատազրկումների վրա:
Դատարանը Ս. Սարոյանի հանցանքները դիտել է որպես ծանր հանցանք (ինչպես ամրագրել է օրենքը) և պատիժ նշանակելիս հաշվի է առել այն, որ ամբաստանյալը նախկինում դատված չէ, բնութագրվում է դրականորեն, իսկ պատիժը մեղմացնող հանգամանքներ դատարանը չի արձանագրել: Դատարանը Սարոյանի նկատմամբ պատիժ է նշանակել` քր.օր.-ի 139-րդ հոդվածով` ազատազրկում 4 տարի ժամկետով, սեռական բռնության փորձի համար` ազատազրկում 3 տարի 6 ամիս ժամկետով, և դրանք մասնակի գումարելու միջոցով վերջնական պատիժ է նշանակել ազատազրկում 6 տարի ժամկետով: Դատավճռի դեմ վերաքննիչ բողոք է բերել մեղադրող կողմը և պահանջել 8 տարվա ազատազրկում:
Հ.Գ. Ի դեպ, նշյալ զորամասը Մարտակերտի` խնդրահարույց զորամասերից մեկն է, որտեղ կատարված հանցագործություններին «Առաջին լրատվական»-ը նախկինում անդրադարձել է, և լավ է, որ գոնե բարձրաձայնումից հետո հրամանատարությունը անհրաժեշտ քայլեր է ձեռնարկել` թեկուզ ուշացումով:
