Երևանի քաղաքապետի հրաժարականի թեման այսօր ամբողջությամբ կլանել էր հասարակական-քաղաքական ուշադրությունը, ինչի հետևանքով դրանից դուրս մնաց թերևս մի հետաքրքրական տեղեկատվություն, որը միգուցե նույնիսկ ինչ-որ կերպ առնչություն էլ ունի քաղաքապետի պաշտոնի շուրջ ծավալված գործընթացների հետ՝ ներիշխանական պայքարի համատեքստում:
Խոսքը երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի Մոսկվա կատարելիք այցի մասին տեղեկատվությանն է վերաբերում, որը հաստատել էր Ռոբերտ Քոչարյանի գրասենյակի ղեկավար Վիկտոր Սողոմոնյանը: Նա ասել էր, որ այցը պայմանավորված է «Սիստեմա» ընկերության տնօրենների խորհրդի նիստով: Ինչպես հայտնի է, Ռոբերտ Քոչարյանը այդ խորհրդի անդամ է: Բայց «Սիստեման», ըստ էության, կարծես թե դարձել է Ռոբերտ Քոչարյանի մոսկովյան վոյաժների, այսպես ասած, ծխածածկույթ, իսկ իրականում Քոչարյանն ակնհայտորեն Մոսկվա է գնում Պուտինի հետ հարաբերությունները ճշտելու` Սերժ Սարգսյանի մոսկովյան այցից հետո:
Բանն այն է, որ Սարգսյանի այդ այցը, ըստ էության, բավական նորմալ անցավ, այսինքն՝ Ռուսաստանում նրա այցի ընթացքում որևէ անհարմար բան տեղի չունեցավ, Ռուսաստանը որևէ տհաճ անակնկալ չմատուցեց Սերժ Սարգսյանին: Իսկ դա նշանակում է, որ ՌԴ հինգ րոպե պակաս նախագահ Պուտինը նրա համար կանաչ լույս է վառել ներիշխանական խմորումներում և Սերժ Սարգսյանին տվել դրանք հանգուցալուծելու քարտ-բլանշ: Դա նշանակում է, որ Սարգսյանը խորհրդարանական ընտրություններին ընդառաջ պետք է սկսեր իր իշխանության բյուրեղացման գործընթացը, ինչը ենթադրում է իշխանության քոչարյանական սեգմենտի լիակատար չեզոքացում մինչև ընտրությունները, որպեսզի դրանց ընթացքում Սերժ Սարգսյանն ինքը լինի ընտրական սցենարի միանձնյա որոշողը և ստիպված չլինի գնալ ներիշխանական կոմպրոմիսների:
Այստեղ, սակայն, Ռոբերտ Քոչարյանի մոսկովյան այցը հազիվ թե նշանակի, որ նա գնում է Պուտինից պարզաբանումներ ստանալու՝ անհանգստացած լինելով Սերժ Սարգսյանի հանդեպ Մոսկվայի նորմալ վերաբերմունքից: Իհարկե, Ռոբերտ Քոչարյանն ունի դրանից անհանգստանալու առիթ՝ այն իմաստով, որ ինքը փաստորեն հայտնվում է Սերժ Սարգսյանին իշխանությունը գրեթե ամբողջությամբ զիջելու մի գործընթացի առաջ, որն առաջիկա ժամանակաշրջանում կարծես թե արգելակներ չի ունենա թե՛ Մոսկվայից, թե՛ Արևմուտքից: Նույնիսկ ընդդիմությունը կարծես թե մտադիր չէ այդ հարցում արգելակներ ստեղծել Սերժ Սարգսյանի համար: Այդպիսով, Քոչարյանը զգում է իր դարաշրջանի ավարտը, երբ ինքն արդեն կարող է նույնիսկ հոգեբանական ներկայություն էլ չունենալ իշխանական համակարգում: Բայց այդ ամենը զգալով հանդերձ՝ նա հազիվ թե ինքը փորձեր պարզաբանումներ ստանալ Պուտինից, այն պարզ պատճառով, որ Պուտինը դրանք չի տա, եթե չունենա դա անելու անհրաժեշտություն: Ըստ ամենայնի, Պուտինն ինքն է Քոչարյանին հրավիրել Մոսկվա: Պուտինն, ըստ ամենայնի, Քոչարյանին պարզապես հորդորելու է առաջիկա խորհրդարանական ընտրություններում զերծ մնալ ավելորդ քաղաքական հավակնություններից և չխանգարել Սերժ Սարգսյանին: Կամ՝ Պուտինն առնվազն Քոչարյանին կբացատրի, որ այդ հավակնություններն իրացնելիս պետք չէ հույս դնել իր վրա և առավել ևս շահարկել իր անունը:
Անշուշտ, Ռոբերտ Քոչարյանը հեշտ հանձնվողներից չէ, և միայն Պուտինի հորդորները նրա համար բավական չէին լինի իր քաղաքական ծրագրերից հրաժարվելու համար, սակայն բանն այն է, որ չլինելով հեշտ հանձնվող՝ Քոչարյանը նաև չափազանց պրագմատիկ է իշխանությանը վերաբերող հարցերում և չի մտնի մի գործընթացի մեջ, որտեղ իրեն սպասող հաջողության հարցում լիարժեք վստահ չէ: Այդ իմաստով, եթե նա զրկվում է Պուտինի աջակցությունից, և առավել ևս այդ աջակցությունը քարոզչական առումով օգտագործելու հնարավորությունից, ապա Սերժ Սարգսյանին քաղաքական հավակնություններով հակադրվելը Քոչարյանի համար արդեն կարող է դառնալ ոչ միայն ապարդյուն, այլ նույնիսկ վտանգավոր:
Ըստ էության, թերևս, պետք է արձանագրել, որ ներիշխանական խմորումների այս փուլում Սերժ Սարգսյանը հաղթանակ տարավ Քոչարյանի նկատմամբ: Անշուշտ, ներիշխանական կառուցվածքը, բովանդակային խորքը այնպիսին են, որ այդ փուլային հաղթանակը ոչինչ որոշող չէ և Սարգսյանին անհրաժեշտ կլինի դեռ շատ հաղթանակներ տանել Քոչարյանի հետ ամբողջ մրցակցությունը հաղթելու համար: Սարգսյանն ընդամենը հերթական ռաունդն է հաղթել, այսինքն՝ նախանախընտրական ռաունդը, ինչը շատ կարևոր մի հանգրվան է, սակայն ոչ վճռորոշ և ճակատագրական: Խնդիրն այն է, որ Սերժ Սարգսյանը Ռոբերտ Քոչարյանի ներիշխանական և քաղաքական գործոնի չեզոքացման հարցում չափազանց շատ ժամանակ վատնեց, իսկ այդ գործոնն էլ բավական զգալի է, որպեսզի մեկ ռաունդով կամ նոկաուտով հաղթահարվի: Այնպես որ, առջևում անկասկած նոր ռաունդներ են սպասվում, ինչը սակայն մյուս կողմից էլ հետաքրքիր է դարձնում քաղաքական կյանքը Հայաստանում, թեև իհարկե ոչ արդյունավետության, և նույնիսկ ոչ էլ դիտարժանության, պարզապես ինտրիգի տեսանկյունից:
