Փետրվարի 16-ին Իլհամ Ալիեւը Մյունխենում հանդիպել է ԵԱՀԿ գործող նախագահ Յան Բորգին՝ վերջինիս նախաձեռնությամբ: Տարածված տեղեկատվությունը պարզ հուշում էր, որ Ալիեւը բարձրացրել է ԵԱՀԿ Մինսկի խումբը, համանախագահությունը, Գործող նախագահի անձնական ներկայացուցչի պաշտոնը եւ Բարձր պլանավորման խումբը լուծարելու հարցը: Ակնհայտ է, որ քանի դեռ ԵԱՀԿ այդ ինստիտուտները գործում են, Ալիեւի մանտրան, որ «ղարաբաղյան խնդիր այլեւս գոյություն չունի» միջազգային լեգիտիմությունից դուրս է:
Այսօր ադրբեջանական մամուլը բացահայտ գրում է, որ Բաքուն կարող է «արգելափակել ԵԱՀԿ 2024թ. բյուջեի հաստատումը»: Բայց ավելի ուշագրավ է իշխանամերձ լրատվամիջոցի տեղեկացվածությունը, որ Ռուսաստանի պետական դուման եւ Դաշնային խորհուրդը մտադիր են ԵԱՀԿ-ին ՌԴ անդամակցությունը դադարեցնելու որոշում ընդունել, քանի որ այն «վերածվել է հակառուսաստանյան կառույցի»: Ռուսաստանը դադարեցրել է Եվրոպայի խորհրդին անդամակցությունը, ԵԽԽՎ-ում ադրբեջանական պատվիրակության մանդատը մեկ տարով արգելափակված է:
Բաքուն հատկապես ոչ նպատակահարմար է տեսնում ԵԱՀԿ Բարձր պլանավորման խմբի հետագա գոյությունը: Այդ կառույցը զբաղվել է ԼՂ շուրջ տարածքներից զորքերի ետքաշման, շփման նոր գծի եւ կոմունիկացիաների քարտեզագրման հարցերով: Քաղաքական կարգավորման բոլոր առաջարկություններն ունեցել են նաեւ ռազմա-կոմունիկացիոն քարտեզներ, որ ներկայացվել են հավելվածների տեսքով: Ոչ ոք այդ փաստաթղթերը չի չեղարկել: Իրողություն է, որ Բարձր պլանավորման խումբը գործում է, վերջին նշանակումն արվել է 2022 թվականին:
Եթե Բաքվի լրատվամիջոցը ճիշտ է տեղեկացված, եւ Ռուսաստանն իրոք ԵԱՀԿ-ին անդամակցությունը դադարեցնելու մտադրություն ունի, ապա դա նշանակում է 1975թ. ընդունված Հելսինկյան եզրափակիչ ակտից ՌԴ՝ որպես ԽՍՀՄ իրավահաջորդի, հրաժարում: Զգուշացումը, որ Բաքուն կարող է արգելափակել ԵԱՀԿ 2024թ. բյուջեն, կառույցը լուրջ փորձության ենթարկելու քայլ է. ԵԱՀԿ-ում որոշումներն ընդունվում են կոնսենսուսով: Բացառված չէ, որ Ալիեւն իր վրա ԵԱՀԿ-ն տորպեդահարելու պարտավորություն է վերցրել, ինչից հետո միջազգային այդ կազմակերպության հետագա գոյությունն իսկ կասկածելի կլինի:
ԵԱՀԿ փլուզմամբ կարող են շահագրգռված լինել նաեւ Միացյալ Նահանգները, Եվրամիության առանձին երկրներ, Մեծ Բրիտանիան: Ի վերջո, բոլորի համար էլ պարզ է, որ Հելսինկյան եզրափակիչ ակտը չի գործում: Եվրոպայում, եվրասիական տարածքում ուժի գործադրման եւ ուժով հարցեր կարգավորելու նախադեպեր կան՝ Հարավսլավիայի փլուզում, Կոսովոյի անկախացում, Աբխազիա, Հարավային Օսեթիա, Ղրիմ եւ Դոնբաս, ռուս-ուկրաինական լայնածավալ պատերազմ, Արցախի դեմ ադրբեջանական ագրեսիա, էթնիկ զտումներ…
Ինչպե՞ս է հանգուցալուծվելու Ուկրաինայի հարցը: Պատերազմը շարունակվում է, շարունակվելու է առնվազն մինչեւ տարեվերջ: Գերմանիայի կանցլերը Մյունխենում հայտարարել է, որ Ռուսաստանի պայմաններով խաղաղություն չի լինելու: Բայց ոչ ոք չի ասում, որ չի լինելու նաեւ Ալիեւի պայմաններով հայ-ադրբեջանական կարգավորում: Ալիեւին հաջողվե՞լ է, հաջողվու՞մ է կամ հաջողվելու՞ է ուժային կենտրոններին համոզել, որ «ղարաբաղյան խնդիր այլեւս գոյություն չունի»: Մյունխենում ԱՄՆ պետքարտուղարի հետ նրա հանդիպումից անմիջապես հետո Ադրբեջանի էներգետիկայի նախարարը մեկնել է Վաշինգտոն:
