Թուրքիայի արտգործնախարար Չավուշoղլուն հայտարարել է, որ Ռուսաստանի, Իրանի, Սիրիայի և Թուրքիայի արտգործնախարարների հանդիպումը առաջիկայում հավանաբար կկայանա Մոսկվայում: Հիշատակելով փոխարտգործնախարարների մակարդակով տեղի ունեցած հանդիպումը նա ասել է, որ դա կրել է նախապատրաստական բնույթ և իրենք սպասում են Ռուսաստանի հրավերին: Քառակողմ այդ հանդիպումը անկասկած էական նշանակություն կունենա ոչ միայն Սիրիայի, այլ նաև հարակից ռեգիոնալ այլ իրողությունների համար: Ըստ այդմ, պետք է ենթադրել, որ այդ ձևաչափում ընդհանուր փոխհամաձայնության մթնոլորտի պարագայում, այն դրական ազդեցություն կունենա նաև Կովկասում կայունության, ռիսկերի կառավարման հարցում: Սա անշուշտ ամենևին չի կարող Հայաստանի համար լինել հանգստացնող հանգամանք, քանի որ ցանկացած փոխհամաձայնություն ենթադրում է սակարկություն, իսկ սակարկության առարկա սովորաբար դառնում են «խոցելի գոտիները»:
Հայաստանը ցավոք սրտի այսօր այդպիսին է, ըստ այդմ՝ նույնիսկ քաղաքական-դիվանագիտական պրոցեսների առումով ենթակա է շոշափելի ռիսկերի: Ի վերջո, այստեղ հարկ է նկատել, որ ռեգիոնալ կայունություն ասվածը, որքան էլ չհնչի տարօրինակ, կարող է ունենալ նաև դրսևորում ապակայունացման կամ էսկալացիայի ձևով, որի միջոցով հնարավոր է իրականացնել քաղաքական պայմանավորվածություններ, որոնց հենց բուն քաղաքական իրականացման հարցում կան խոչընդոտներ: Այդ պարագայում անկասկած գործի են դրվում «կառավարվող պատերազմների» տեխնոլոգիաները:
Վտանգները չափելու պարագայում, մենք անհրաժեշտաբար պետք է դիտարկենք նաև դրանք, քանի որ գտնվում ենք ոչ միայն բուն համաշխարհային պատերազմի բևեռների բախման գոտում, այլ նաև այդօրինակ կառավարելի էսկալացիաների միջոցով քաղաքական պայմանավորվածությունների իրագործման: Ահա այս առումով, քառակողմ ձևաչափի հանդեպ Հայաստանի ուշադրությունը թերևս պետք է կրի ակտիվ և գործնական բնույթ: Առավել ևս, որ Սիրիայում մարդասիրական առաքելություն իրականացնող Հայաստանն այդ առումով թերևս ունի՝ իհարկե իր տրամաչափի ու քաղաքական կշռի չափով, բայց ակտիվ ուշադրության փաստական որոշակի հիմք:
