Հայաստանի մի շարք հասարակական կազմակերպություններ այսօր հայտարարել են, որ հայկական բանակում վերջին երեք տարիների ընթացքում զոհվել է 187 երիտասարդ, որոնցից ընդամենը 25-ն է մահացել հակառակորդի գնդակից: Այլ կերպ ասած՝ հայկական բանակում երեք տարվա ընթացքում խաղաղ պայմաններում, առանց հակառակորդի միջամտության, զոհվել է 162 հայ երիտասարդ:
Այս թվերը բավական պետք է լինեին, որ պաշտպանության նախարարը կամ հրաժարական տար, կամ էլ նրան պաշտոնանկ աներ Գերագույն գլխավոր հրամանատարը: Ավելին, այդ թվերը նույնիսկ բավական են Գերագույն գլխավոր հրամանատարի պաշտոնանկության համար, որովհետև նա, փաստորեն, չի կարողանում արգելակել հայկական բանակում «միացված» մսաղացը, որը «աղում» է հայ երիտասարդներին: Ներկայացված վիճակագրությունը բավական է հասկանալու համար, որ հայկական բանակում ներկայումս ուղղակիորեն պատերազմ է ընթանում զինծառայողների և առաջին հայացքից աներևույթ մի տականքի հետ: Իրականում, սակայն, այդ տականքը առաջին հայացքից է աներևույթ, և ունի բավական հստակ ու կոնկրետ անուններ, որ կրում են կոնկրետ հանցագործությունների մեղավորները: Սակայն այդ հանցագործություններն ու դրանց մեղավորները չեն բացահայտվում տարիներով, ինչի արդյունքն էլ լինում է մահերի և ողբերգական պատահարների շարունակական ընթացքը:
Զարմանալ կարելի է, թե ինչպես կարող է այդպիսի պայմաններում մինչև այժմ տեղի չունենալ կադրային տոտալ ջարդ բանակի հրամկազմում: Մի՞թե ակնհայտ չէ, որ բանակում հրամկազմ չի աշխատում: Առկա իրավիճակը մեկ անձի կամ առանձին անձերի դաժանության, անկրթության հետևանք չէ, այլ բանակում հրամկազմի կանոնադրական աշխատանքի բացակայության հետևանք: Եվ եթե այդ հարցին չեն տրվում շեշտակի լուծումներ հենց կադրային ջարդի տեսքով, ապա պատասխանատվությունն անմիջականորեն ընկնում է նաև Գերագույն գլխավոր հրամանատարի և պաշտպանության նախարարի վրա: Բանակում առկա մթնոլորտը այլ կերպ հնարավոր չէ փոխել: Այդ մթնոլորտը հնարավոր է միայն ջարդել՝ ջարդելով այն կադրային կոդը, որը, ի դեմս ներկայիս գեներալիտետի, առկա է Հայաստանի բանակի զարգացման դարպասների վրա: Այդ կոդը պետք է կոտրվի, որպեսզի բանակը սկսի աշխատել որպես նորմալ կենսագործունեություն վարող կարևորագույն օրգանիզմ, որը նպաստում է հասարակական-պետական առողջացմանը: Հակառակ պարագայում, գեներալիտետով «կոդ ընկած» բանակը շարունակելու է իրար հետևից գցել հայ երիտասարդներին, հայոց պետականությանը: