Հայաստանի պաշտպանության նախարար Սուրեն Պապիկյանը Արաբական Միացյալ Էմիրություններում կայացած պաշտպանական արդյունաբերության ցուցահանդեսին մասնակցելու նպատակով այցելելով այդ երկիր, հանդիպում է ունեցել ԱՄԷ պաշտպանության նախարարի հետ, քննարկելով Հայաստանի և ԱՄԷ ռազմա-տեխնիկական գործակցությանն առնչվող հարցեր: Պապիկյանը Էմիրությունների իր գործընկերոջը հրավիրել է Հայաստան:
Պապիկյանի Էմիրություններ այցը, ինչպես նաև այդ երկրի նախարարին Հայաստան այցի հրավերը կարևոր է ոչ միայն ռազմա-տեխնիկական հարցերի տեսանկյունից, թեև այստեղ պետք է նկատել, որ Արաբական Էմիրությունները շատ վաղուց դիրքավորված է որպես յուրօրինակ «խաչմերուկ» կամ հաբ, որտեղ Հայաստանի ներկայությունը կարող է տալ Հայաստանի սպառազինության ապահովման հետ կապված մի շարք հարցեր լուծելու հնարավորություն: Էմիրությունների ուղղությունը էական է նաև դիվանագիտական-քաղաքական տեսանկյունից: Այստեղ պատճառը նախ և առաջ այն աճող դերն է, որ թե արաբական աշխարհը, թե մասնավորապես նաև Աբու-Դաբին ձեռք են բերում ռեգիոնալ լայն շրջանակով, ընդհուպ մինչև Միջերկրծովյան ռեգիոն: Նկատենք, Էմիրությունների հետ աշխատանքը կարևորվել էր դեռևս նախորդ տարի Իսրայելի, Հունաստանի և Կիպրոսի գործակցային ձևաչափում: Միաժամանակ, այդ շրջանում Աբբու-Դաբիի հետ հարաբերությունը խորացնելու ջանք էր գործադրում Թուրքիան: Սա իհարկե ԱՄԷ դերակատարման աճն ու դրանից բխող կարևորությունը արտահայտող օրինակների մի մասն է միայն: Ըստ այդմ, Հայաստանի բազմակողմ հարաբերության զարգացումը ունի էական նշանակություն: Առավել ևս, որ նախորդ տարի հնչեց նաև ահազանգ՝ ՄԱԿ ԱԽ-ում Լաչինի արգելափակման թեմայով ԱԽ Նախագահողի հայտարարության հարցում: Հայտարարության նախագիծը, որ Հայաստանի խնդրանքով պատրաստել էր մշտական անդամ Ֆրանսիան, արժանացել էր նաև ԱՄԷ առարկություններին, ինչը բավականին անսպասելի էր, հաշվի առնելով, որ Էմիրությունները հայ-ադրբեջանական հակամարտության հարցում կարծես թե մշտապես դիրքավորվել են հավասարակշռված տարածության վրա: Այդ ահազանգին արագ և արդունավետ արձագանքը Հայաստանի համար կարևոր է, հաշվի առնելով և այն, որ ԱՄԷ հետ գործակցությունը ֆինանսատնտեսական կապերով խորացնելու բավականին նկատելի ջանք է գործադրում նաև Ադրբեջանը:
Հայաստանն այստեղ անշուշտ չունի համազոր մրցակցային գործիքներ, սակայն ավելի լայն մերձավորարևելյան պատմա-մշակութային ներկայության հանգամանքի շնորհիվ Հայաստանն ունի որոշակի ռեսուրս, որը կարող է դիտարկել դիվանագիտական աշխատանքի՝ առկա մրցակցության ասիմետրիկ միջոց, բավարար արդյունավետություն ապահովելու և ոչ միայն անսպասելի այլ դիրքավորումների ռիսկը էապես նվազեցնելու, այլ նաև ընդհանուր հետաքրքրությունների միջավայրը հնարավորինս ընդլայնելու և խորացնելու համար, այդ կերպ ձևավորելով դիվանագիտական որոշակի հեռանկարային պաշար: Այդ իմաստով իհարկե Սուրեն Պապիկյանի ԱՄԷ այցը պետք է լինի որոշակի աշխատանքային շղթայի մաս:
