Ժնևում հոկտեմբերի 2-ին Հայաստանի և Ադրբեջանի արտգործնախարարների միջև տեղի ունեցած հանդիպման առնչությամբ տեղեկատվությունը բավականին սուղ է և առավելապես պաշտոնական հաղորդագրությունների շրջանակում է, որոնցում արդեն իսկ նշմարվել է մի հակասություն: Ադրբեջանական կողմը հայտնել էր, թե առաջարկել են սահմանագծման և սահմանազատման հանձնաժողովի՝ նոյեմբերին նախատեսված հերթական նիստն անցկացնել հոկտեմբերին: Երևանը հայտարարեց, որ այդպիսի առաջարկ քննարկվել է և դրա հեղինակը հենց Հայաստանն է: Սա, իհարկե, ուշադրության արժանի հանգամանք է թե կոնկրետ հարցի, թե ընդհանուր մթնոլորտի արտացոլման տեսանկյունից:
Արտգործնախարարների ժնևյան հանդիպումն ըստ երևույթին անցել է կամ արդյունավետ, սակայն փորձ է արվում հարաբերական տեղեկատվությամբ թողնել հակառակ տպավորություն և այդ կերպ ապահովել արդյունավետ շարունակության հեռանկար, կամ գործնականում կա այն, ինչ երևում է առաջին իսկ հայացքից, այսինքն՝ չկա էական որևէ փոխհամաձայնություն և դիրքորոշումների մերձեցման միտում, որը թույլ կտա դիտարկել ավելի կայուն քաղաքական գործընթացի շոշափելի հեռանկար: Ընդ որում՝ ուշադրության է արժանի թե այն հանգամանքը, որ արտգործնախարարների հանդիպումից առաջ հրապարակ իջեցվեց հայ գերիների գնդակահարման աղմկոտ և շոկային տեսանյութը, թե այն, որ փաստացի ժնևյան հանդիպմանը հաջորդում է Հայաստանի վարչապետի և ԱԽ քարտուղարի հայտնած տեղեկատվությունն այն մասին, որ Բաքուն չի պահել 17 հայ ռազմագերիներին տուն թողնելու վաշինգտոնյան համաձայնությունը:
Ըստ հայկական կողմի՝ այդ համաձայնությունը ձեռք է բերվել օրեր առաջ ԱՄՆ-ում տեղի ունեցած Արմեն Գրիգորյան-Հիքմեթ Հաջիև հանդիպմանը, որն անցել է ԱՄՆ նախագահի ազգային անվտանգության հարցերի խորհրդական Ջեյք Սալիվանի հովանու ներքո: Հայկական կողմը նշում է, որ Բաքուն այդ հանդիպմանը ստանձնել է մինչև սեպտեմբերի 30-ը հայ գերիներին տուն վերադարձնելու հանձնառություն, ինչը սակայն, փաստորեն, չի պահպանել: Այն, որ հայկական կողմը տեղեկությունը հանրայնացնում է ժնևյան հանդիպումից հետո, թերևս խոսում է այն մասին, որ գերիների ազատ արձակումը դիտվել է Ժնևում որևէ փոխհամաձայնության կամ դիրքորոշումների մերձեցման նախադրյալ, որը փաստորեն չի ապահովվել: Իսկ դիրքորոշումների մերձեցման նպատակի մասին Վաշինգտոնը հայտարարել էր Գրիգորյան-Հաջիև հանդիպումից առաջ՝ պետքարտուղարության ներկայացուցիչ Նեդ Փրայսի ճեպազրույցի ընթացքում: Այդ ֆոնին ուշադրության է արժանի և այն, որ հոկտեմբերի 2-ին տեղի է ունեցել ոչ միայն Միրզոյան-Բայրամով հանդիպումը, այլ Անկարայում հանդիպել են նույն Ձեյք Սալիվանն ու Էրդողանի խորհրդական Իբրահիմ Քալընը, որի ընթացքում քննարկվել է ոչ միայն ուկրաինական պատերազմին, այլ նաև Հարավային Կովկասին առնչվող հարցերի շրջանակ: Իսկ ԱՄՆ ու Անկարայի դիրքորոշումները այդ առումով եղե՞լ են մերձ: Թերևս այդ հարցից կախված է ավելի շատ բան, քան Ժնևում տեղի ունեցած հանդիպումից, գոնե առայժմ:
