Հայաստանի հանրային արձագանքը, որ հաջորդեց Ֆրանսիայի հրապարակից վրանները հավաքելու խորհրդարանական ընդդիմության որոշմանը, թողեց տպավորություն, թե Հայաստանում այդ ընդդիմությունն այլևս գոյություն չունի: Ըստ ամենայնի,այդպիսի տպավորություն ու գնահատական է նաև հանրության շրջանում: Իհարկե, դե ֆակտո խոսքը իսկապես բավականին աղմկոտ ֆիասկոյի մասին է, որ ապրեց խորհրդարանական ընդդիմությունը: Բայց, հարցն այն է, որ դա դեռևս չի նշանակում, որ այդ ընդդիմությունը դադարեց գոյություն ունենալ և ավարտեց իր գործունեությունը: Դրանից բացի, եթե անգամ խոսք լիներ այդ մասին, ապա առավել ևս բացվում է առավել կարևոր հարցը՝ իսկ հետո՞, ինչ է լինում Հայաստանի քաղաքական դաշտում հետո: Այդ դաշտը առժամանակ մնում է այսպես ասած առանց ընդդիմությու՞ն:
Հայաստանի ներքաղաքական անցուդարձի վերաբերյալ քննարկումներում բաց են մնում առավել կարևոր հարցերը և ուշադրության կենտրոնացումը տեղի է ունենում ձևաչափային խնդիրների վրա՝ այս ձևաչափը կա, այն մեկը՝ ոչ, այս ընդդիմությունը կա, այն մեկը՝ ոչ: Մինչդեռ, հարցը բովանդակությունն է և դա է քաղաքականությունը: Այլ կերպ ասած, քաղաքականությունը հանրությանը ոչ թե ձևաչափի, այլ մշակված բովանդակության առաջարկն է: Ըստ այդմ, պատկերը կամ իրադրությունը խոշոր հաշվով չի փոխվում ոչնչով՝ Ֆրանսիայի հրապարակում վրաններ կա՞ն, թե ոչ, փողոցներում երթեր կան, թե ոչ: Հայաստանի ներքաղաքական կյանքում ի՞նչ բովանդակություն կա: Սա է Հայաստանում ներքաղաքական պատկերի կանխորոշող հանգամանքը, որ թույլ է տալու գնահատել այդ պատկերի ծավալման հեռանկարները:
Առայժմ «բովանդակությունը» շարունակում է պտտվել «Ֆրանսիայի հրապարակի» շուրջ, պարզապես այլ ձևակերպումներով ու տոնայնությամբ:
Իսկ դա խնդիր է, հաշվի առնելով այն, որ Հայաստանի շուրջ այդ ընթացքում առավել մեծ թափ և ինտենսիվություն են հավաքում աշխարհաքաղաքական պտույտները, որոնք մեր ռեգիոնում և մերձակա՝ Կովկասին էապես փոխկապակցված ռեգիոններում ծավալվում են միանգամայն կոնկրետ և առարկայական օրակարգերով: Իհարկե միամտություն է կարծել, թե գործնականում զրոյական կետում գտնվող բովանդակային բացը կարող է լրացվել կարճ ժամանակամիջոցում: Սակայն խնդրահարույցն այն է, որ գրեթե տեսանելի չէ այդ բացը լրացնելու գործընթացի մեկնարկի փորձ անգամ, խիստ հազվադեպ բացառություններով: Ըստ այդմ, Հայաստանում գործնականում դեռ շարունակում է ներքաղաքական կյանքը «Ֆրանսիայի հրապարակի վրանների շուրջ», որքան էլ այդ վրաններն արդեն հավաքված են:
Լուսանկարը՝ panorama.am-ի
