Հայաստանի պաշտպանության նախարարությունը դարձյալ հերքել է ադրբեջանական ՊՆ տարածած տեղեկությունը, թե հայկական զինուժը կրակ է բացել Քարվաճառի ուղղությամբ: Ադրբեջանական կողմը այդօրինակ տեղեկությունը տարածում է վերջին երկու-երեք շաբաթների ընթացքում պարբերաբար: Միևնույն ժամանակ, օրերս ադրբեջանական կողմը ինտենսիվ կրակ էր բացել Սոթքի ոսկու հանքավայրի ուղղությամբ՝ վիրավորելով նաև աշխատակիցներից մեկին, բարեբախտաբար՝ առանց կյանքի համար վտանգի: Ադրբեջանական սադրանքները և սադրանքի հող պատրաստող տեղեկությունները գործնականում զուգորդվում են Հայաստանի ներքաղաքական կյանքում այն փողոցային անհնազանդության շարժման հետ, որ սկսել է խորհրդարանական ընդդիմությունը:
Ադրբեջանցիները փորձում են օգտվե՞լ իրավիճակից՝ շոշափելով, թե ներքաղաքական բավականին թեժ իրադրությունում ինչպիսին է Հայաստանի պետական դիմադրունակությունը, այդ թվում պաշտպանական հարցերում, թե՞ փորձում են ընդդիմությանը զուգահեռ՝ Հայաստանի քաղաքական իշխանության վրա ճնշում բանեցնել նաև սահմանից, այդպիսով փաստորեն Երևանին առնելով «աքցանի» մեջ՝ ճնշում ներսում և ճնշում դրսից, երբ քաղաքական իշխանությունը կարող է հայտնվել ցայտնոտի մեջ և տեղի տալ կամ ներսում, կամ դրսում: Թե՞ ադրբեջանցիները փորձում են ոչ թե առաջացնել «զուգահեռ» ճնշում, այլ թույլ չտալ, որ Երևանն օգտագործելով ներքաղաքական թեժ իրավիճակը, կարողանա մանևրել արտաքին դաշտում, մասնավորապես Ադրբեջանի հետ խաղաղ բանակցության մեկնարկի շուրջ քննարկումներում, այդ կերպ ժամանակ շահելով և փորձելով այդ ժամանակն օգտագործել ադրբեջանական պայմաններին հակակշիռ սեփական պայմաններն առաջ մղելու ուղղությամբ դիվանագիտական բազմաճակատ կամ բազմավեկտոր աշխատանքի համար: Առավել ևս, որ նկաատելի է «պարադոքսալ» թվացող իրողություն՝ ներքաղաքական թեժ իրադրությանը զուգահեռ, Երևանը զբաղված է նաև տարբեր ուղղություններով բավականին ինտենսիվ արտաքին քաղաքական շարժերով:
Հնարավոր է, որ Ադրբեջանին անհանգստացնում է այդ «պարադոոքսը» և Բաքուն փորձում է «ռազմական շանտաժի» գործիքի համար «հող» շոշափելով դիտարկել գործընթացների հանդեպ կառավարելիությունը բարձրացնելու տարբերակը: Դա թույլ չտալու խնդիրը թե պաշտոնական Երևանի, թե նաև Երևանի փողոցներ դուրս եկած խորհրդարանական ընդդիմության խնդիրն ու պատասխանատվությունն է, որպեսզի ներքաղաքական իրավիճակը որևէ կերպ դուրս չգա Հայաստանի կառավարելիության շրջաանակից և դույզն իսկ կառավարելի դառնա որևէ երրորդ կողմի, առավել ևս Բաքվի համար:
