Երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանը փետրվարի 17-ին տված ասուլիսում հայտարարել է, որ սուտ է, թե 1999 թվականին Ստամբուլում ԵԱՀԿ Վեհաժողովի խարտիայում արձանագրված է Ադրբեջանի տարածքային ամբողջությունը, որի տակ ստորագրել է նաև ինքը: Ռոբերտ Քոչարյանը նշել է, որ այդ փաստաթղթի առաջին 48 էջերը ընթերցելիս ակնառու է, որ անդրադարձ կա հետխորհրդային բոլոր հակամարտություններին և բացառությամբ Արցախի հակամարտության, մնացյալ բոլորի պարագայում նշվում է տարածքային ամբողջության շրջանակում կարգավորելու անհրաժեշտությունը: Արցախի հակամարտության մասին, ըստ Ռոբերտ Քոչարյանի, Ստամբուլի փաստաթղթում չկա այդպիսի ձևակերպում: Ընդհանրապես, միջազգային փաստաթղթերում Արցախի հակամարտության վերաբերյալ դիրքորոշումներում տարածքային ամբողջության սկզբունքը միշտ հիշատակվել է, կամ գրեթե միշտ հիշատակվել է մյուս երկու սկզբունքների՝ ինքնորոշման իրավունքի և ուժի չկիրառման սկզբունքի կողքին, որոնք երեքը միասին ամրագրված են Հելսինկյան Եզրափակիչ ակտում: Այդպիսի դիրքավորումների հանգամանքը պայմանավորված է իհարկե աշխարհաքաղաքական գործոններով, որ խոշոր խաղացողները դիտարկել են Արցախի հակամարտության հանդեպ:
Ռոբերտ Քոչարյանն իհարկե նշում է, որ Լիսաբոնում օրինակ՝ 1996-ին, Արցախի հարցում էլ խոսվում էր տարածքային ամբողջության մասին, ինչի համար էլ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը կիրառեց վետո: Ստամբուլի, Լիսաբոնի, և այլ դրվագների վերաբերյալ նախկին նախագահների և ներկայիս վարչապետի «բանավեճը» թողնենք նրանց: Դիտարկենք Ստամբուլի փաստաթղթի ֆոնին մի այլ հանգամանք: Ստամբուլից երկու տարի անց՝ 2001 թվականին Քի Վեսթում քննարկվում էր տարբերակ, որտեղ արցախյան հարցի կարգավորումը դիտարկվում էր Հայաստանի տարածքային ամբողջության «վերանայումը»: Խոսքը Մեղրու տարբերակի մասին է, այն փոխանակման, որ պետք է տեղի ունենար Հայաստանի ու Ադրբեջանի միջև: Արդյո՞ք այդ տրամադրությունների ձևավորումը չէր պատճառը, որ Ստամբուլի փաստաթղթում չի շեշտվել Ադրբեջանի տարածքային ամբողջության մասին, որովհետև արդեն սկսել էին կամ մեկնարկում էին քննարկումներ, որոնց տրամաբանությամբ հակամարտությունը կարգավորվելու էր թե Հայաստանի, թե Ադրբեջանի տարածքային ամբողջության հաշվին, հետևաբար բացարձակ աննպատակահարմար կլիներ Ստամբուլի փաստաթղթում ուղիղ ձևով Ադրբեջանի տարածքային ամբողջության շեշտումը: Ավելին, ըստ տարբեր տեղեկությունների ու վկայությունների, որ հրապարակվել են 1999-ի հոկտեմբերի 27-ից հետո, այդ ողբերգական իրադարձությունների առնչությամբ, Մեղրիի փոխանակման տարբերակը բանակցային սեղանին հայտնվել է մինչև Քի Վեսթ ու Ստամբուլ և Հայաստանի քաղաքական վերնախավում քննարկվել մինչև հոկտեմբերի 27-ը: Ըստ այդ վկայությունների, Կարեն Դեմիրճյանն ու Վազգեն Սարգսյանը դեմ են եղել կարգավորման այդպիսի տարբերակի: Այդ ամենն իհարկե ունի մեծ հարաբերականություն, քանի որ որևէ քննությամբ ապացուցված իրողություն չէ, բայց թերևս արձանագրված և այդ թվում հենց Ռոբերտ Քոչարյանի ընդունած փաստ է, որ քննարկվել է Մեղրու տարբերակ, հետևաբար չէր կարող այդ շրջանում փաստաթղթով արձանագրվել, որ հակամարտությունը պետք է կարգավորվի Ադրբեջանի տարածքային ամբողջության շրջանակում:
Լուսանկարը՝ panorama.am-ի
