Օգոստոսի 12-ի կառավարության նիստում հայ-ադրբեջանական սահմանի մոնիտորինգի և դրա շնորհիվ հրադադարի խախտման պատասխանատուներին հայտնաբերելու մեխանիզմի մասին Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի անդրադարձը հուշեց, որ Երևանի այդ առաջարկը ՀԱՊԿ մերժում է՝ այստեղ պատրանք էլ չկար, թե կարող է ընդունել, իսկ Մինսկի խմբի համանախագահ երկրների կարծիքն՝ անորոշ է: Անորոշ է, հարաբերական իմաստով, որովհետև մի քանի շաբաթ առաջ Հայաստանում Ֆրանսիայի դեսպան Ջոնաթան Լաքոթը տվեց դիվանագիտական լեզվով առավելագույնս բաց և պարզ հարցազրույց, որտեղ բավականաչափ պարզ բացատրեց, որ Մինսկի խմբի համանախագահները ճանաչում են Ռուսաստանի ռազմական ներկայությունն ու «պարեկությունը» հայ-ադրբեջանական հակամարտությունում, և իրավիճակի զարգացումը դիտարկում են այդ հանգամանքի առանցքով: Դա չի նշանակում, որ Ֆրանսիան և ԱՄՆ-ը անտարբեր են ռեգիոնում տեղի ունեցողի հանդեպ և չեն մասնակցում Կովկասում ծավալված խաղին, առավել ևս ավելի լայն ռեգիոնալ համատեքստում ճյուղավորումներով: Ամբողջ հարցն այն է սակայն, որ ԱՄՆ ու Ֆրանսիան իրենց ռազմական, ենթակառուցվածքային ներգրավվածության բացակայությամբ ոչ թե հետ են մնում Ռուսաստանից, այլ ստանում են Ռուսաստանի հանդեպ առավելություն: Հետևաբար, նրանք գործնականում հակված չեն լինելու ռեգիոնում, այդ թվում հայ-ադրբեջանական հակամարտության այսպես ասած հրադադարի ռեժիմում ստանձնել ավելի մեծ պատասխանատվություն, քան ունեն այժմ, և քան ունի, քան կա Ռուսաստանի վրա՝ անմիջական ներկայացվածության հանգամանքի բերումով:
Ֆրանսիայի դեսպանի հարցազրույցն ու մեսիջը Հայաստանին, Հայաստանի քաղաքական դասին և հանրությանը, մեծ արժեք է ստանում հենց այդ տեսանկյունից, խոշոր հաշվով՝ քաղաքական ազնվության և անկեղծության տեսանկյունից, Հայաստանին պատրանքային ընկալումների ծուղակից զերծ պահելու և ըստ այդմ իրադարձությունների զարգացման և հնարավորությունների առավելագույնս պրագմատիկ և ռացիոնալ սցենարներ դիտարկելու ու մշակելու տեսանկյունից: Դա Ֆրանսիայի հրաժարումը չէ Հայաստանի հետ աշխատանքից, այլ մատնացույց անելը, թե ինչ տրամաբանությամբ և ուղղությամբ կարող է լինել այդ աշխատանքը իր մեծ նշանակությամբ ու կարևորությամբ, և ինչ ուղղությամբ լինել չի կարող: Ներկայումս, սահմանային մոնիտորինգի թեմայի շրջանառության ֆոնին, թերևս կա շաբաթներ առաջ Փարիզից հղված ազդակը վերարժևորելու անհրաժեշտություն:
