«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է վրաց քաղաքագետ Գելա Վասաձեն։
-Պարոն Վասաձե, դուք հետևել եք Հայաստանում անցկացված արտահերթ խորհրդարանական ընտրություններին։ Ինչպե՞ս եք գնահատում դրանց արդյունքները։
-Դրանք որքան սպասելի էին, նույնքան էլ անսպասելի էին: Այսինքն ՝ այն փաստը, որ Փաշինյանը կհաղթեր ու կառավարություն կկազմեր, շատերն էին սպասում, թեպետ ոմանք կարծում էին, որ անհնար է անել առանց կոալիցիայի: Ոմանք էլ հնարավոր էին համարում միանձնյա կառավարության ձևավորմումը։ Բայց այն, որ հիմնական մրցակցից կլինի այդքան մեծ տարբերություն՝ ոչ ոք չէր սպասում:
-Ձեր դիտարկմամբ կարո՞ղ են ընտրությունները ճգնաժամից դուրս գալու ելք լինել։
-Չեմ կարծում։ Ճգնաժամից ելք կարող են լինել միայն կոնկրետ գործողությունները, որոնք ուղղված են երկրներում սոցիալ-տնտեսական և քաղաքական իրավիճակի կայունացմանը:
-Վրաստանից կարծիքներ հնչեցին, որ ձեզ համար ավելի նախընտրելի է Փաշինյանը, քան պրոռուսական Քոչարյանը։ Արդյոք այդպես է։
-Օբյեկտիվորեն այո՛։Վրաստանում մարդիկ այդպես են մտածում և ոչ միայն Վրաստանում։Փորձագիտական հանրությունը քաջատեղյակ է, որ այսօր միայն Ռուսաստանի Դաշնությունն է Հայաստանի անվտանգության երաշխավորը: Եվ առանց Մոսկվայի աջակցության, Փաշինյանը չէր կարող պահպանել իշխանությունը․ դրան անպայման կհետևեին կառավարությունը տապալելու բռնի գործողությունները։
-Կարծում եք՝ այս ընտրություններից հետո կփոխվի՞ Հայաստանի արտաքին քաղաքականությունը։ Հայ-վրացական հարաբերություններում տեղաշարժ հնարավո՞ր է։
-Իրատես լինենք, Ռուսաստանի Դաշնությունը կշարունակի խաղալ Հայաստանի անվտանգության հիմնական ռազմավարական գործընկերոջ և երաշխավորողի առանցքային դերը: Այլ բան է, որ Հայաստանի համար չափազանց կարևոր է այլընտրանք ունենալը, եթե Ռուսաստանի Դաշնությունը չկարողանա ապահովել անվտանգությունը: Այս կոնտեքստում արևմուտքին հաստատապես այլընտրանք չկա: Իրանը տարբերակ չէ։
Ինչ վերաբերում է հայ-վրացական հարաբերություններին, ապա այստեղ ձեռք է բերվել մի մակարդակ, որը ես կանվանեի իրավիճակային առավելագույնը: Հարաբերությունների հետագա խորացումը հնարավոր է միայն աշխարհաքաղաքական լուրջ տեղաշարժերի պայմանով: Բայց ոչ ոք չի խանգարում «մանր» գործեր անել, այսինքն ՝ իրականացնել տեղական հատուկ նախագծեր, որոնք կբարելավեն մարդկանց կյանքը: Եվ սա այն է, ինչը մեր հարաբերությունների հաստատ պակասում է:
-Այս խորհրդարանում տեղ չգտավ և ոչ մի արևմտամետ ուժ։ Ձեր կարծիքով հենց այս դասավորությո՞ւնն էր պետք Մոսկվային։
-Հայ ընտրողը Քաղաքացիական պայմանագիրը դիրքավորում է որպես արևմտամետ ուժ: Ուստի բոլոր արևմտամետ կուսակցությունները պետք է մտածեն այն մասին, թե ինչպես կարող են այսօր գտնել իրենց տեղը: Հասարակությունը շատ բևեռացված է: Այնպես որ, շատ քաղաքական գործիչներ շատ ավելի արդյունավետ կլինեին փորձագիտական մակարդակում: Ի վերջո, ինչպես իշխանությունները, այնպես էլ ընդդիմությունը նույն երկրի զավակներն են։
