Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը մեկնել էր Մոսկվա, որտեղ, ինչպես արդեն հայտնի է պաշտոնապես, տեղի ունեցավ հանդիպում Փաշինյան-Պուտին-Ալիև ձևաչափով: Հայկական կողմն արդեն իսկ հայտարարել է այն օրակարգի մասին, որով Նիկոլ Փաշինյանը մեկնել էր Մոսկվա: Ըստ այդմ՝ օրակարգում են գերիների և անհետ կորածների հետ կապված հարցերը, որոնք առաջնահերթություն են Երևանի համար, և հարցեր տնտեսական գործակցության՝ մասնավորապես ռեգիոնալ հաղորդուղիների բացման հետ կապված: Եռակողմ հանդիպումն ավարտվել է, հնչել են հայտարարություններ:
Թեմայի շուրջ «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում մոսկովյան եռակողմ հանդիպման վերաբերյալ իրենց դիտարկումները ներկայացրին «Իրազեկ քաղաքացիների միավորում» ՀԿ ծրագրերի համակարգող Դանիել Իոաննիսյանը, «Քաղաքացու որոշում» կուսակցության գործադիր մարմնի անդամ Հայկ Սահակյանը և վերլուծաբան Դավիթ Ստեփանյանը:
«Կար հարց, որն ընդհանուր հետաքրքրություն էր ներկայացնում, դա ճանապարհների ապաշրջափակումն էր և բավականին սպասելի էր, որ այդ հարցը այսօր ստանալու է քաղաքական լուծում, ինչը և տեղի ունեցավ, բայց այլ հարցեր ևս կային՝ շահերի հակասությունների վերաբերյալ, որոնց լուծում չտրվեց: Իմ ընկալմամբ՝ Փաշինյանը գնում էր Մոսկվա, ակնկալելով, որ կլուծվի գերիների հարցը, դա չստացվեց: Իմ կարծիքով՝ բանակցությունների տապալում է այն, որ գերիների հարցը չի լուծվել: Մշուշոտ է դառնում գերիների ճակատագիրը»,- նշեց Դանիել Իոաննիսյանը:
Նա նաև հավելեց. «Կարող ենք արձանագրել, որ այլևս անցյալում են «Մեղրիի միջանցք», Մեղրիի ճանապարհին հատուկ կարգավիճակ տալու մասին հարցերը»:
Հայկ Սահակյանը նկատեց, որ երեք պետության ղեկավարները երեք տարբեր օրակարգով էին եկել հանդիպմանը: «Սեղանին դրված հարցերը, որոնք քննարկվելու էին, ծավալուն են և բազմաշերտ, և ըստ էության, համաձայնության չեն եկել: Գերիների հարցով հայկական կողմը չի կարողացել ճնշում գործադրել»:
«Եռակողմ այս հանդիպումից հետո դեռևս Ղարաբաղյան կծիկը հանգուցալուծված չէ: Ղարաբաղյան կծիկը 44-օրյա պատերազմից հետո ավելի է խճճվել: Բարդ իրավիճակում ենք հայտնվել, բայց նաև կա հույս: Հայտարարության 4 կետերն էլ վերաբերում են կոմունիկացիաներին, այլ հարցեր չեն քննարվել: Դրանք այն հարցեր են, որոնց շուրջ Հայաստանը, Ռուսաստանը և Ադրբեջանն ունեն կոնսենսուս: Եվ նորից ավելի կարևոր հարցերը, որոնց շուրջ չկա կոնսենսուս, մղվում են երկրորդ պլան՝ կարևոր հարցերից են Ացախի կարգավիճակի և ստատուս քվոյի հարցերը: Ռուսաստանը փորձում է առաջ գնալ՝ նույնիսկ այս հայտարարությամբ, նաև փորձելով ցույց տալ, որ ձեռքը պահում է պուլսի վրա: Պուտինը շտապում է և փորձում է միանձնյա խաղալ՝ զերծ պահելով ԱՄՆ-ին, Ֆրանսիայի և նույնիսկ Թուրքիային»,- նշեց Դավիթ Ստեփանյանը:
Իոաննիսյանի դիտարկմամբ՝ հստակ է, որ կգործարկվի երկաթգծային հաղորդակցությունը. «Բայց միարժեք չի կարելի ասել՝ դա լավ է, թե վատ»:
Հայկ Սահակյանի կարծիքով՝ տնտեսական կոմունիկացիաները բացվելու դեպքում միանշանակ ավելի շատ շահելու են Ադրբեջանն ու Թուրքիան, քան թե Հայաստանը:
Մանրամասն՝ տեսանյութում:
