«Լուսավոր Հայաստան» կուսակցության նախագահ Էդմոն Մարուքյանը հայտարարել է, որ պետք է բանակցություն սկսել Ռուսաստանի հետ Սյունիքում ռուսական ռազմակայան տեղակայելու վերաբերյալ: Էդմոն Մարուքյանը այդ անհրաժեշտությունը պատճառաբանում է Սյունիքի անվտանգային խնդիրների գեներացիայով, որ արցախյան պատերազմի պարտության հետևանք է:
Իհարկե, Սյունիքի անվտանգային խնդիրների հանգամանքը լոկ սահմանային փոփոխությունները չեն, այլ այն, որ Ալիևը չի էլ թաքցնում Զանգեզուրի հանդեպ հավակնությունը, որն, անշուշտ, թուրքական հավակնություն է, պարզապես Անկարան այն բարձրաձայնում է Բաքվի միջոցով: Այն, որ Սյունիքը և, բնականաբար, ամբողջ Հայաստանը կանգնած են նոր իրողությունների և մարտահրավերերի առաջ, կասկածից վեր է: Եվ այստեղ իրապես՝ Սյունիքի հարց չէ միայն, սա Հայաստանի հարց է, ինչպես որ Հայաստանի հարց էր նաև Արցախը: Այդ հարցում Հայաստանը զգալիորեն տանուլ տվեց, ողբերգական հետևանքով: Արցախի հարցում մնացածը փրկելու համար պետք է որևէ կերպ տանուլ չտալ Սյունիքի հարցում: Սակայն տանուլ չտալ Սյունիքի հարցում, նշանակում է տանուլ չտալ ոչ միայն ռազմական, այլև քաղաքական իմաստով: Սյունիքում ռուսական ռազմաբազայի, փաստորեն Հայաստանում ռուսական երկրորդ ռազմաբազայի տեղակայման թեման Հայաստանի համար այդ իմաստով տանուլ տա՞լ է, թե՞ ոչ: Ռուսաստանն այսօր գործնականում անվտանգության միակ երաշխավորն է, համենայնդեպս, ընթացիկ իմաստով: Հայաստանը դեռևս չունի այլ երաշխիքներ և, միևնույն ժամանակ, այժմ չունի թուրք-ադրբեջանական մարտահրավերները միայնակ զսպելու կարողություն:
Միևնույն ժամանակ, սակայն, արդյո՞ք բավարար չէ Գյումրու ռուսական ռազմակայանը և հայ-ռուսական միացյալ զորախմբի առկայությունը, որի մաս հայկական կողմից՝ ի դեմս Սյունիքում տեղակայված հինգերորդ բանակային կորպուսն է: Արդյո՞ք Սյունիքում ռուսական ռազմակայանի տեղակայման գաղափարը չի նշանակելու տանուլ տալ այդ հարցում, պարզապես տանուլ տալ դաշնակցին: Տանուլ տալ այն իմաստով, որ այդ դաշնակիցը ունի հայկական տարածքներն ու կյանքերը մեր թշնամու հետ սակարկելու բավականին համառ սովորություն: Սրանք, իհարկե, լրջագույն հարցեր են, որոնք հայկական պետականության առաջ են միշտ, հատկապես սրվել են արցախյան տանուլ տված երկրորդ պատերազմի հետևանքով, և առավել ևս պետք է լինեն ապագայի դիտարկման առարկա: Համենայնդեպս, եթե դիտարկվում է Սյունիքում ռուսական ռազմակայանի հարց, ապա, թերևս, միայն հայ-ռուսական պայմանագրի էական թարմացումով, որը կենթադրի անվտանգային հարցերում, թերևս, շատ ավելի խոսուն պարտավորությունների ստանձնում, քան Հայաստանի միջազգայնորեն ճանաչված սահմաններին պարբերաբար, թութակի պես կրկնվող հղումները: Խոշոր հաշվով, նկատի ունենալով այն, որ ԼՀԿ նախագահը ռազմակայանի մասին միտքը բարձրաձայնում է Մոսկվա այցից հետո, ըստ երևույթին ուրվագծվում է Սյունիքում ռուսական ռազմական ներկայության ընդլայնման գործընթաց՝ պատերազմի հետևանքով հայկական բանակի վերականգնման, թերևս, տևական ժամանակ պահանջող գործընթացի ֆոնին: Գործընթաց, կամ մտադրություն, որի առնչությամբ հայկական հանրային կարծիքի զոնդաժ կլինի Էդմոն Մարուքյանի հայտարարությունը, կամա, թե ակամա:
:
