Մեր բանակցային գործընթացը միշտ հիմնվել է ազգային ինքնորոշման վրա: Հիմա ինչու էր պետք «անջատում հանուն փրկության», կամ «ճանաչում հանուն փրկության» գաղափարախոսությունը: Այս սկզբունքներում նույնպես հիմքը մնում է ազգային ինքնորոշումը: Այս մոտեցումները ոչ թե հնի մերժումն են, այլ նոր նրբերանգ են ավելացնում նախկինին: Այս մասին «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում ասաց միջազգային հարաբերությունների և անվտանգության փորձագետ Սոսի Թաթիկյանը:
«Ազգային ինքնորոշում և տարածքային ամբողջականություն սկզբունքները միմյանց հակասում են, միշտ այդ սկզբունքների առումով եղել է բախում, որը իրավաբանորեն լուծելն այնքան էլ հեշտ չէ: Բացի այդ երկու տերմիններից՝ կան մի քանի ուրիշ հասկացություններ, առաջինը ագրեսիայի ակտն է, որն այն է, երբ ինչ-որ երկիր ռազմական գործողություններ է ձեռնարկում այլ երկրի նկատմամբ՝ տարածքային նկրտումներից ելնելով: Հաջորդը հակամարտությունների խաղաղ դրույթն է, որը թույլ չի տալիս ռազմական ճանապարհով լուծել հակամարտությունները: Եվ կան նաև ցեղասպանությունների կանխարգելման վերաբերյալ կոնվենցիա, նաև ՄԱԿ-ի անվտանգության խորհրդի բանաձևեր:
Մենք միջազգային հանրությունից խնդրում ենք, որ արձանագրեն և ճանաչեն այն փաստը, որ Արցախը Ադրբեջանի մաս չի կազմում, դա կարելի է անել երեք ճանապարհով՝ անջատում, անկախության ճանաչում և վերամիավորում Հայաստանի հետ»,- ասաց Թաթիկյանը:
Մանրամասն՝ տեսանյութում: