Իրանը հայտարարել է հոկտեմբերի 21-ին մեկնարկելիք ՀՕՊ մասշտաբային զորավարժության մասին՝ հայտնելով, որ դա կիրականացվի իրական մարտին մոտեցված միջավայրում: Իրանի հաղորդագրությունը ներառում է մեկ այլ հետաքրքիր ձևակերպում` կիրառվելու են նոր միջոցներ, որոնք մշակվել են հակառակորդի մշտադիտարկման արդյունքում: Ո՞վ է Իրանի հակառակորդը, հարցն ունի մի կողմից արագ և պարզ պատասխան, մյուս կողմից, սակայն, այն բավականին հարաբերական է իր լայն իմաստով: Իրանն իր բացահայտ հակառակորդ է դիտարկում Իսրայելին, Իրանն իր հակառակորդ է դիտարկում ԱՄՆ-ին, սակայն, մեղմ ասած, բաց են Ադրբեջանի և Թուրքիայի հարցերը:
Ավելին, ակնառու է մի բան, որ Արցախի դեմ պատերազմական գործողությամբ Թուրքիան գործողություն է սկսում նաև Իրանի դեմ՝ թե՛ ահաբեկիչներով, թե՛ նաև, ըստ էության, Ադրբեջանում ռազմական ներկայության ընդլայնման իր պլաններով: Այդ իմաստով, Թուրքիան ներկայումս Իրանի առավել ագրեսիվ հակառակորդ է, քան որևէ այլ երկիր: Եվ հակառակորդի մշտադիտարկում ասվածը, թերևս, ավելի շուտ ենթադրում է հենց թուրքական գործողությունների մշտադիտարկումը, առնվազն այլ սպառնալիքների հետ հավասարապես: Իրանի ՀՕՊ վարժանքի մասին հայտարարությանը զուգահեռ, հերթական տեղեկությունը եղավ իրանական տարածքում ԱԹՍ ընկնելու մասին, Խուդաֆերինի նահանգում, որտեղ սահմանային հատվածում ադրբեջանցիները վերջին օրերին փորձել էին գրոհել հայկական զինուժի դիրքերը: Որևէ կասկած լինել չի կարող, որ Թեհրանը գործ ունի ադրբեջանական հերթական ԱԹՍ հետ, և այն էլ հերթական անգամ հնչած զգուշացումներից հետո: Ամբողջ հարցն այն է, սակայն, որ այդ ԱԹՍ-ները թերևս ոչ պատահական են հայտվում Իրանի տարածքում, ամենևին ոչ սխալմամբ: Բանն այն է, որ դրանք Իրանի տարածքում պարզապես ստուգում են իրանական ՀՕՊ աշխատանքը, ինչպես որ Թեհրանն է, այսպես ասած, մշտադիտարկում անում հակառակորդի, այնպես էլ հակառակորդ թուրք-ադրբեջանա-ահաբեկչա-իսրայելական քառյակն է մշտադիտարկում անում Իրանի զգոնությունն ու ՀՕՊ կարողությունը՝ անհրաժեշտ հետևություններ անելու համար:
Այդ ֆոնին իրանական ՀՕՊ ծավալուն վարժանքը, անկասկած, հատկանշական որոշում է, որով Թեհրանը փորձում է զգուշացնել, որ հետախուզական, զգոնությունը չափելու, ՀՕՊ շոշափելու այդ գործողությունները կարժանանան կոշտ պատասխանի: Միևնույն ժամանակ, այս ֆոնին հարց է առաջանում, թե ինչպե՞ս է Թեհրանն այդ պայմաններում կարծում, թե հնարավոր է ինչ-որ քաղաքական ձևաչափ Ռուսաստան-Իրան-Թուրքիա կազմով` ռեգիոնալ հարցեր քննարկելու և իրավիճակը կարգավորելու համար, ինչի մասին խոսել էր Իրանի արտգործնախարար Զարիֆը օրեր առաջ Բաքվի նախարար Բայրամովի հետ զրույցում: Ինչպես է Իրանը պատրաստվում լեգիտիմացնել թուրքական ագրեսիվ ներկայությունն իր հյուսիսային սահմանին, այն դեպքում, երբ այդ ներկայությունն անգամ այլ ուղղությամբ պատերազմ է թիրախավորում Իրանի տարածք:
