Կարևոր հարց է՝ մենք հրադադար ուզո՞ւմ ենք, թե՞ ոչ. եթե հրադադարը նախկին ստատուս-քվոյի ձևով է լինելու, ապա մինչև 2-3 տարվա ընթացքում ավելի դաժան պատերազմ ենք ունենալու: Այս մասին «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում նշեց քաղաքագետ Լևոն Շիրինյանը՝ անդրադառնալով դիտարկմանը, որ, շատերի պնդմամբ՝ հրադադարի բանալիները Մոսկվայի ձեռքում են, բայց դրա համար Հայաստանը պետք է ամեն ինչով օգնի նրան:
«Հայկական կողմն ի՞նչ արդյունք է գրանցել այս պատերազմում. հրադադարը պետք է լինի ռազմավարական նշանակության այնպիսի կետերով, որը կապահովի Ադրբեջանի նկատմամբ որոշակի վերահսկողություն: Եթե դա չի լինելու, եթե լինելու է Մոսկվայի ուզածով հրադադար, իսկ դա նշանակում է, որ երկու կամ երեք տարի հետո նորից պատերազմ է լինելու, և այդ դեպքում մենք չենք շահում: Ապրիլյան պատերազմի դադարից մենք ի՞նչ շահեցինք, իրենք ավելի լավ զինվեցին և հարձակվեցին: Մեր պետությունը դեռ ամբողջապես ազատված չէ գողապետությունից, իսկ նրանք, Թուրքիայի աջակցությամբ, շատ արագ նորագույն տեխնոլոգիաներով զինվելու են, թուրքերն էլ իրենց հուշելու են, թե ոնց դա անեն: Հիմա, փաստորեն, Հայաստանի բանակի դեմ անօդաչու թռչող սարքերն են կռվում, մենք դրանից չունեինք, փոխարենն ունեինք Մանվել:
Միջնորդներն ասում են՝ հակամարտությունը պետք է կարգավորվի, ինչը նշանակում է արտաքինից կառավարում իրականացնել, իսկ ներսից էլ 5-րդ շարասյունն օգնելու է, որ կառավարեն»,- ասաց Շիրինյանը:
Նա նկատեց, որ Ռուսաստանն այսօր տնտեսական վայրիվերումներ է ապրում, պատժամիջոցների տակ է, և դոլարը կյանքի նման պետք է նրանց. «Այս վիճակում Ադրբեջանը 5 մլրդ դոլարի զենք է ուզելու առնի, չեն տալո՞ւ:
Արդյունքում Ադրբեջանը 2-3 տարի հետո պատերազմը վերսկսելու է ավելի կազմակերպված: Դրա համար, ես կարծում եմ, որ հրադադարի մասին հիմա խոսելը սխալ է: Դիվանագետներն ինչքան կարող են, թող խոսեն, բայց բանակի գործողությունները պետք է վերածվեն հակահարձակման գործողությունների»:
Քաղաքագետը համաձայնեց պաշտպանության նախկին նախարար Վաղարշակ Հարությունյանի հայտարարությանը, որ խաղաղության ամենակարճ ճանապարհը երկարատև պատերազմն է։ «Բացարձակ ճիշտ է ասում: Պատերազմը պետք է արդյունք ունենա: Այս պատերազմում մենք արդյունք չունենք. ունենք հաշմանդամ դարձածներ, զոհեր, ավերված բնակավայրեր և որոշակի տարածքներ, որ եթե նույնիսկ հետ բերենք, դրանք տանկերի տակ տրորված տարածքներ են, ու եթե արդյունք չունենանք, ժողովրդի ոգին կմեռցնենք: Ամեն պատերազմի ժամանակ չի, որ հայ ժողովուրդն այսպես կանգնում է: Սա պատմության մեջ եզակի դեպք է, երբ մարդիկ զանգվածաբար կամավոր գնում են զինկոմիսարիատ: Սա ուղղակի հեղափոխության արդյունքն է: Իսկ մենք երկու տարի հետո կարողանալո՞ւ ենք ևս մեկ ծանր պատերազմ հաղթահարել»,- ասաց Շիրինյանը:
Ինչ վերաբերում է պատերազմը շարունակելու համար ռեսուրսներին, նա նկատեց. «Այո՛, պատերազմը շարունակելու համար ռեսուրս է պետք: Ռեսուրսը մեր անկազմակերպվածությունը շտկելն է, պետական ապարատի, հասարակության և զինվորականության միջև մեկ օրվա մեջ կարելի է այդ ռեսուրսը հանել և ավելի կազմակերպված կռվել և արդյունք ունենալ: Մյուս կողմից, Սփյուռքը մեկ մարդու պես կանգնած է. Թրամփի առաջ հարցեր են բարձրացնում, Եվրոպայում ճանապարհներ են փակում»:
