Ղարաբաղում հակամարտության վերսկսումը բնութագրվում է երկու նոր աշխարհաքաղաքական գործոններով՝ գրում է տարածաշրջանային փորձագետ Թոմաս դե Վաալը Politico Europe-ի համար վերլուծական հոդվածում:
Առաջին գործոնն այն է, որ Թուրքիան Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանի ղեկավարությամբ բացահայտորեն սատարեց Ադրբեջանին, Էրդողանը Հայաստանը անվանեց տարածաշրջանում խաղաղության և կայունության հիմնական սպառնալիքը:
Թուրքիայի նոր, ակտիվ դիրքը փոխում է հակամարտության աշխարհաքաղաքական հավասարակշռությունը՝ գրում է դե Վաալը:
Երկրորդ գործոնը Միացյալ Նահանգներին հակամարտության մեջ միջնորդությունից հեռացնելն է: Դե Վաալը հիշեցնում է, որ 2001 թվականին հենց ամերիկացիների օգնությամբ էր, որ Հայաստանն ու Ադրբեջանը ամենամոտիկն էին խաղաղության և փոխզիջման կնքմանը:
Այնուամենայնիվ, կիրակի օրը՝ մարտերի բռնկումից հետո, Վաշինգտոնը հակամարտության լուծման մեջ ներգրավված վերջին խոշոր տերությունն էր, որ մեկնաբանեց իրադարձությունները:
«Սա կարող է լինել նշան այն բանի, որ նախագահ Դոնալդ Թրամփը ՝ Բաքվում այդպես էլ չկառուցված Trump Tower-ի հովանավորը, Հայաստանն ու Ադրբեջանը դիտարկում է բացառապես բիզնեսի տեսանկյունից»:
