Լեհաստանը Գերմանիային առաջարկել է իր գազային ենթակառուցվածքը, եթե Բեռլինը հրաժարվի Հյուսիսային հոսք-2 գազատարից: Գազատարը, որ կառուցում է «Գազպրոմը», կիսատ է, և այն պետք է հասցնել ավարտին, սակայն ՌԴ դեմ պատժամիջոցները արգելակել են գործընթացը:
Այդուհանդերձ, դանդաղ, բայց այն կարող է ավարտվել, սակայն Նավալնու թունավորումից հետո Բեռլինը խոսում է մինչև անգամ այդ նախագծից հրաժարվելու մասին, եթե Ռուսաստանը չմիանա թունավորման քննությանը: Եթե Հյուսիսային հոսք-2-ը չավարտվի և չշահագործվի, դա ուղղակի մահացու հարված կարող է լինել ռուսական «Գազպրոմին» ՝ հաշվի առնելով այն, որ արդեն իսկ հարավային՝ թուրքական հոսքի ուղղությունը «Գազպրոմը» կորցրել է էապես: Թուրքիան ըստ էության հրաժարվել է ռուսական գազից: Եթե կիսատ մնա նաև Հյուսիսային հոսք-2-ը, ապա ըստ էության կստացվի, որ «Գազպրոմը» հայտնվում է «շրջափակման» մեջ, այն իմաստով, որ կորցնում է սպառման հիմնական ուղղություններ:
«Սիբիրի ուժը» դեպի Չինաստան ուղղվող գազամուղը, որ Ռուսաստանը փորձեց խաղարկել ղրիմյան ճգնաժամին հաջորդած պատժամիջոցների դեմ, խորքային առումով պատժամիջոցի է վերածվել հենց Ռուսաստանի դեմ, որովհետև այն խլել է հսկայական փողեր, սակայն չունի թե տնտեսական, թե քաղաքական համարժեք վերադարձելիության հեռանկար:
Այդպիսով, օղակը սեղմվում է Ռուսաստանի առանցքային քաղաքական մահակներից մեկի՝ «Գազպրոմի» հարցում: Այդ իրողությունը, սակայն, նշանակում է, որ աշխարհաքաղաքական գլոբալ թուլացման պայմաններում Ռուսաստանը ավելի է կարծրացնելու իր դիրքորոշումը, այսպես ասած, հետխորհրդային տարածքում՝ փորձելով այդ տարածքը դիտարկել գազի սպառումից դոլար հավաքելու հիմնական կամ, այսպես ասած, նվազագույն-պահուսատյին ֆոնդ: Դա էլ իր հերթին նշանակում է Հայաստանի առաջ նոր մարտահրավեր գազի հարցում կամ առնվազն դրա մեծ հավանականություն:
Ավելին, ինչպես ցույց են տալիս բելառուսական զարգացումները, մեծ հավանականությամբ Մինսկի առումով գազային հարցը կարող է հայտնվել բոլորովին այլ տրամաբանության դաշտում, քան մինչ նախագահական ընտրությունները Լուկաշենկոյի, այսպես ասած, խրոխտ պահվածքն էր: Հետևաբար Հայաստանն այդ հարցում կարող է կորցնել կարևոր շահընկեր կամ արդեն կորցրել է:
Անկասկած է, որ Հայաստանի շուրջ հասունանալու է էներգետիկ անվտանգության մարտահրավեր՝ սերտորեն շաղկապված քաղաքական ինքնիշխանությանը: Պետք է ինտենսիվացնել անվտանգության նաև այդ ճակատի ուղղությամբ Հայաստանի հնարավորինս ինքնաբավության կամ ճկունության կարողության ձևավորմանն ուղղված քաղաքականությունը:
