Նախօրեին տեղեկություն է տարածվել Բեռլինի հիվանդանոցում գտնվող ռուսաստանցի ընդդիմադիր Նավալնու՝ կոմայից դուրս գալու մասին: Ըստ տեղեկության՝ անջատել են արհեստական սնուցման ապարատը, նա արձագանքում է խոսակցություններին: Ինչպիսին կլինի Նավալնու առողջության հետագա դինամիկան թե՛ մարդկային, թե՛ փաստացի նաև անխուսափելի քաղաքական իմաստով:
Գերմանիան արտաքին գործերի և պաշտպանության նախարարների, ընդհուպ կանցլերի խոսնակի մակարդակով խոսել է այն մասին, որ Նավալնու գործում հետաքննություն չիրականացնելու դեպքում պատժամիջոց կկիրառեն Հյուսիսային հոսք-2 գազատարի նկատմամբ: Արևմտյան երկրները, այդ թվում՝ Նահանգները, դիտարկում են Նավալնու գործում ՌԴ հանդեպ պատժամիջոցի հնարավորությունը:
Հիշեցնենք, որ գերմանացի բժիշկները հայտարարեցին, որ Նավալնին թունավորվել է «Նովիչոկ» տեսակի քիմիական նյութով: Միևնույն ժամանակ անկասկած է, որ առանց քննությանը Ռուսաստանի միանալու թերևս հնարավոր չէ հասկանալ ամբողջ պատկերը, որովհետև թունավորումը եղել է Ռուսաստանում: Օրինակ՝ ռուսական տրամադրության տակ կարող են լինել կադրերը օդանավակայանից, որտեղ ամենայն հավանականությամբ եղել է թունավորումը, ու Նավալնու ինքնազգացողությունը սկսել է վատանալ արդեն օդանավում: Ռուսաստանն առայժմ հերքում է թունավորման հետ կապված պնդումները: Գրեթե անկասկած է, որ իրապես այդպիսի նյութով թունավորելու պարագայում դա չէր կարող լինել պատահականություն:
Մյուս կողմից՝ եթե կար Նավալնուն թույնով սպանելու նպատակ, ապա ստացվում է, որ այդ նպատակը տապալվել է: Դրան զուգահեռ, սակայն, եթե այդ նպատակը Ռուսաստանի ամենաբարձր մակարդակով էր, ապա ինչո՞ւ թույլ տվեցին, որ նրան տեղափոխեն Գերմանիա: Համոզվա՞ծ էին, որ Նավալնին չի մնա ողջ: Թե՞, այդուհանդերձ, Նավալնու դեմ ոտնձգությունը կատարվել է ոչ ամենաբարձր մակարդակի նպատակադրումով: Համենայնդեպս, հարցեր իրապես առաջանում են: Եթե ենթադրենք, որ մահափորձը կարող էր լինել անհաջող, ինչպես Սկրիպալների դեպքում, ապա ինչո՞ւ թույլ տալ նրան տեղափոխել Գերմանիա, որտեղ որակավորված բուժումը ավելի մեծացնելու էր «չհաջողված մահափորձի» հավանականությունը: Չէ՞ որ մնալով Ռուսաստանում՝ Նավալնին կարող էր չփրկվել: Թե՞ դեր խաղաց միջազգային աղմուկը, քանի որ չստացվեց արագ հասնել նրա ֆիզիկական վերացման:
Մյուս կողմից՝ Նավալնին արդյո՞ք Ռուսաստանի իշխանության համար հասել էր այնպիսի վտանգի աստիճանի, որ հնարավոր էր գնալ նրա դեմ այդպիսի ոտնձգության, չնայած նոր պատժամիջոցների ռիսկին: Առերևույթ է թվում, որ պատժամիջոցները չեն անհանգստացնում Կրեմլին: Իրականում դրանք շատ լուրջ են հարվածում Ռուսաստանին: Հետևաբար արդյո՞ք Նավալնին դարձել էր ավելի լուրջ խնդիր:
Միևնույն ժամանակ ստացվում է, որ նրա խնդիրը չի լուծվել, միաժամանակ այն դարձել է բազմապատիկ ավելի քաղաքական խնդիր: Այդ ամենը տեղի է ունենում երկու իրողությանը զուգահեռ՝ բելառուսական իրադարձություններ և Խաբարովսկ: Իսկ խորքային ֆոնն էլ անշուշտ Ռուսաստանում իշխանության հարցն է, որտեղ Պուտինի մնալ-գնալը չէ խնդիրը: Մնալով թե գնալով՝ անկասկած է, որ ՌԴ իշխանության հարցում ավելի ու ավելի անխուսափելի է դառնում էական տրանսֆորմացիայի խնդիրը, նաև հենց այն հարվածի բերած հետևանքի ազդեցությամբ, որ թողնում են պատժամիջոցները: Այդ սուր հարցը ՌԴ ներսում առաջացնում է էլիտաների միջև առավել սուր մրցակցություն և բախումներ, որոնք կառավարելը Կրեմլի համար ժամանակի ընթացքում կարող է դառնալ ավելի բարդ:
