Արձակագիր Գևորգ Տեր-Գաբրիելյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է.
Сын за отца не отвечает – ինչպես գիտենք, Ստալինը սա ասաց, խաբելով: Իհարկե, ողջ ստալինիզմի շրջանում – հետո էլ – զավակներին անարդար կերպով հետապնդում էին լոկ նրա համար, որ հետապնդել էին, անարդար կերպով, իրենց ծնողներին:
Բայց կա մի նույնություն մեր օրերի հետ. չնայած որ այս բառերը պիտի որ իրոք անհերքելի իմաստություն լինեին – սա ասողները կրկին մեզ խաբում են այսօր: Բանն այն է, որ երջանիկ է նա, ում ծնողները գող ու ավազակ չեն եղել. թող հետապնդված լինեն անարդար կերպով: Բայց եթե հայրդ եղել է «լավ մարդ», «հոյակապ անձնավորություն», միայն՝ «իր ընտանիքի համար», ինչպես մեր ցեխավիկները, կոռուպցիոներները, գողականներն են սիրում բնորոշել իրենք իրենց, – բախտդ չի բերել:
Իհարկե, դու կարող էիր կտրվել նրանից, հենց որ հասկացար, ով է նա, – գնալ թափառելու, քո կյանքն ապրելու, առանձին մարդ դառնալու, քո անունը վաստակելու:
Բայց դու դա չես արել. դու օգտվել ես նրա տրամադրած բարիքներից, ընտրել նույն մասնագիտությունը, որը նրան էր բանդիտիզմի որոգայթի մեջ կոկոնել, և գալիս ես անելու այն գործը, որը պիտի քննի նրա արածի անօրինությունը:
Կարո՞ղ ես դու խուսափել շահերի բախումից: Ոչ:
Ինքնասպանվու՞մ է ռեֆորմի նպատակն այս դեպքում. այո:
Իրենց սխա՞լ, խաբվա՞ծ, քցվա՞ծ են զգում բոլոր նրանք, ովքեր պայքարում էին հանուն ռեֆորմի, հակաճառելով հակառակորդների այն դրույթին, որ սա ռեֆորմ չէ, զուտ անձնական հաշվեհարդար. այո:
Ավաղ, сын за отца отвечает, և եթե դու իրոք այլ լցոնման մարդ ես, այլ արժեքների՝ հրաժարվիր, ապրիր քո կյանքը, մի՛ խառնվիր հայրիկիդ ճակատագրին, ո՛չ որպես հեղափոխությունը թաքուն սաբոտաժող, ո՛չ էլ որպես հնարավոր Պավլիկ Մորոզով: Քավի՛ր նրա մեղքը, թեկուզ էզոտերիկ իմաստով՝ լինելով այլ կարգի մարդ: Այդ է քեզ բաժին ընկել:
Ծանր է, գիտեմ: Աստված նրա հետ էլ, քեզ հետ էլ: Դիմանալ է պետք: Իսկ որ այդքան ծանր չլինի՝ բոլոր ծնողներին պատգամ – մի՛ դրեք ձեր զավակներին այդպիսի ընտրությունների առջև:
https://www.facebook.com/gevorg.tergabrielyan/posts/3423953780988930
