«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է «Ազատամարտիկների դաշինքի» խորհրդի անդամ Ռազմիկ Պետրոսյանը։
– Պարոն Պետրոսյան, դուք ակտիվորեն հետևում էինք Արցախում ընթացող նախընտրական քարոզարշավին։ Ի՞նչ տպավորություններ ունեք՝ հատկապես տեղի ունեցած բանավեճից հետո, ի՞նչ ակնկալիքներ կան։
– Վերջին ժամանակահատվածում քարոզարշավն այնքան էլ ակտիվ չէր ընթանում, հանդիպումները պասիվ էին՝ պայմանավորված համաճարակով։ Ընդհանուր առմամբ, կարծում եմ՝ թեկնածուները կարողացել են իրենց մտքերն ու ծրագրերը ներկայացնել։ Ամենակարևորը, ես հույս ունեմ, որ ընտրություններն արդար կանցնեն, ընտրակեղծիքներ չեն լինի։ Ինչ արել են՝ նախապես իշխանական ռեսուրսներով արել են, տեղում չեն անի։ Իսկ ժողովուրդն այնտեղ շատ է փոխվել հեղափոխությունից հետո, մտածելակերպն ու վերաբերմունքն այլ է։ Հույս ունեմ՝ իրապես արժանի մարդիկ կընտրվեն։
– Կարծում եք՝ վարչական ռեսուրսն իր ազդեցությունը կունենա՞։
– Իհարկե, իր ազդեցությունը կունենա, որովհետև ամեն դեպքում այնտեղ սոցիալապես անապահով խավը շատ է։ Բայց չեմ կարծում, թե այնքան մեծ ծավալով, որքանով դա եղել է նախկինում։ Ժողովրդի մեջից վախն անցել է։ Հիմա մարդիկ ավելի անկաշկանդ են։ Ես հույս ունեմ, որ Սամվել Բաբայանի կուսակցությունը շատ ձայներ կհավաքի։ Եթե այդքան ռեպրեսիվ միջոցների ժամանակ նա կարողացավ այդքան ստորագրություն հավաքել, որ կարողանա ընտրության մասնակցել, վստահ եմ՝ կկարողանա հիմա ևս շատ քվե հավաքել։
– Ի՞նչ դերակատարում կունենա Սամվել Բաբայանը հետագայում։
– Սամվել Բաբայանը չի կարող նաև պատգամավոր լինել, նրան զրկեցին այդ հնարավորությունից։ Երևի վախենում են, մարդը կամային հատկություն ունի։ Երբ խոսում եմ իշխանական ռեսուրսներից՝ ամեն ինչ հենց այդտեղից սկսվեց, երբ մարդուն չթողեցին մասնակցել ընտրություններին։ Իսկ այն, որ ժողովուրդը դրան սպասում էր՝ միանշանակ է։ Արցախն իսկապես իր ցավով ապրող առաջնորդի խնդիր ուներ։ Մարդ, որը զինվոր է եղել, մարդ որը այդքան բան է արել Արցախի համար, թեկուզ հենց բանակի ղեկավարման իմաստով շատ ավելի լավ արդյունք ունեինք նախկինում։ Ինքը պատրաստ էր ծառայել հայրենիքին, ու ժողովուրդն էլ հաստատ նրան ընտրելու էր, բայց արգելեցին։ Հիմա կուսակցություն ունի, բայց կուսակցությունների անուններն այնքան նման են, որ կարող է շփոթություն լինել։ Եթե նորմալ ներկայացնեն՝ վստահ եմ, որ ժողովուրդն էլ ձայն կտա, ու իր քաղաքական ուժը խորհրդարանում բացարձակ մեծամասնություն կունենա։
– Իսկ անձամբ Բաբայա՞նը։
– Բնական է՝ գործադիրում, բայց նաև կարող է իր խորհուրդներն օգտագործել, ու, վստահաբար, մեծ առաջընթաց կլինի երկրում։
– Կարծում եք՝ նախկին իշխանությունների կոչերը դեռ իրենց ազդեցությունն ունե՞ն Արցախում, ի՞նչ հնարավորություններ ունի Վ. Բալասանյանը։
– Ամեն դեպքում, էլի անձերով է պայմանավորված։ Վերջին ժամանակահատվածում ամեն մեկն իր կերպարով ու պահվածքով ժողովրդի մոտ տեղ է վաստակել։ Ինչքան էլ ռեսուրս կիրառեն, հույս ունեմ՝ ժողովրդի մոտ դա ազդեցություն չի ունենա։
