Բրատիսլավայում կայացած Մնացականյան-Մամեդյարով հանդիպումից հետո քաղաքական և փորձագիտական դաշտում տարբեր գնահատականներ հնչեցին։ Վարչապետը հայտարարել է՝ խնդիր չի տեսնում, որ բանակցությանն Ալիևի հետ գան նաև իրենց՝ Լեռնային Ղարաբաղի ադրբեջանական համայնք համարող մարդիկ։ Սակայն ՀՅԴ Արցախի Կենտրոնական կոմիտեի ներկայացուցիչ Դավիթ Իշխանյանը գտնում է, որ Արցախի արհեստածին և գոյություն չունեցող համայնքի ներգրավվածությունը բանակցային գործընթացին տարբեր վտանգներ կարող է առաջացնել։
Դեռևս 1994 թվականից Ադրբեջանն իր պատվիրակության կազմում ունի Լեռնային Ղարաբաղի ադրբեջանական համայնքի ներկայացուցիչ։ Խոսքն ինչի՞ մասին է, ի՞նչ է փոխվել հիմա, ի՞նչ վտանգներ կան այսօր․ «Առաջին լրատվական»-ի հարցին Քաղաքական գիտության Հայաստանի ասոցիացիայի գործադիր տնօրեն Բենիամին Պողոսյանը պատասխանեց․ «Ես մի փոքր ավելի լայն կդիտեի այս խնդիրը, որովհետև փորձենք հասկանալ՝ ինչ տեղի ունեցավ Բրատիսլավայում։ Իսկ հասկանալու համար մեր միակ հնարավորությունը համանախագահ երկրների պատվիրակությունների ղեկավարությունների հայտարարությունն է, որովհետև մենք ընդամենը գիտենք, որ տեղի է ունեցել արտգործնախարարների հանդիպում՝ երեքուկես ժամ տևողությամբ։ Սակայն հանդիպման ժամանակ քննարկված հարցերի կամ դրա արդյունքների մասին քիչ բան է հայտնի։ Եթե վերլուծում ենք համանախագահ երկրների պատվիրակությունների ղեկավարների հայտարարությունը, ապա այնտեղ կա հստակ մի բան, որ նախ պետք է հաջորդ տարվա սկզբից վերջապես սկսել առարկայական բանակցություններ, և երկրորդ՝ առարկայական բանակցությունները և դրանց արդյունքում հնարավոր համաձայնությունները, որոնք կարող են ձեռք բերվել, պետք է լինեն 2009-2012 թվականներին նրանց կողմից ընդունված հայտարարություններում ֆիքսված վեց սկզբունքների կամ տարրերի շրջանակում։ Չեմ կարծում, որ այս իրավիճակը մեզ պետք է գոհացնի կամ ուրախացնի, որովհետև 2009 թվականին մենք ունեցանք Կազանյան փաստաթուղթ, որը ոչ մեր, ոչ էլ Արցախի շահերից չէր բխում»։
Իսկ Մարդկային զարգացման միջազգային կենտրոնի նախագահ Թևան Պողոսյանն ասաց․ «Մենք պետք է միշտ պատրաստ լինենք պատերազմին։ Ես միշտ էլ ասել եմ, որ դա լինելու է։ Ցանկացած իրավիճակ, որտեղ Ադրբեջանը կարծում է, որ ռազմական ճանապարհով կարող է հարց լուծել, դրա բանալին գտնվում է մեր ձեռքում։ Եթե մենք միշտ լինենք ուժեղ, Ադրբեջանը երբեք այդ գործողությունը չի անի։ Հենց մտածեց, որ մի կես միլիմետրով մեզնից ուժեղ է, նա միանգամից գնալու է այդ ճանապարհով։ Իմ պատկերացմամբ՝ Ադրբեջանում այդ քաղաքական որոշումը կայացված է, պարզապես ամեն օր նայում են՝ իրենք այդ հաջողությունը կունենա՞ն, թե՞ ոչ։ Եթե պատասխանը ստանում են «ոչ», ուրեմն չեն անում։ Այդ «ոչ» պատասխանը պետք է հավերժ լինի նրանց հաշվարկների մեջ»։
Մանրամասները՝ տեսանյութում։
