Վստահ եմ՝ ամբողջ Ղարաբաղում չի գտնվի տասը մարդ, որ Բալասանյան Վիտալիկի տեսակետները պաշտպանի. «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում նման դիրքորոշում է հայտնել ազատամարտիկ, Ազգային ժողովի նախկին պատգամավոր Մանվել Ղազարյանը՝ անդրադառնալով Արցախի անվտանգության խորհրդի նախկին քարտուղար Վիտալի Բալասանյանի վերջին հայտարարություններին՝ ուղղված Հայաստանի իշխանություններին:
Մանվել Ղազարյանն իր այս դիրքորոշմամբ եզակի չէ, նույնիսկ Արցախի իշխանությունները պաշտոնապես սահմանազատվում են Վիտալի Բալասանյանից, համենայնդեպս՝ Բակո Սահակյանի մամլո խոսնակը հայտարարել է, թե չի կարելի նույնացնել պաշտոնական Ստեփանակերտն ու պաշտոնաթող գեներալին։
Այս համատեքստում Բալասանյանը նույնանում է Հայաստանի նախկին համակարգի հետ՝ փաստորեն դառնալով նրա թեկնածուն Արցախի նախագահական առաջիկա ընտրություններում։ Նման հեռանկարը Բալասանյանին գրեթե զրկում է նախագահ ընտրվելու հնարավորությունից։ Մի կողմից՝ Արցախում չի կարող լինել ղեկավար, որը բացահայտորեն հակադրվում է պաշտոնական Երևանին՝ Հայաստանի գործող վարչապետին մեղադրելով հանցագործության մեջ, մյուս կողմից՝ Արցախի հասարակությունն ունի նույն մենթալ մտածողությունը, արժեհամակարգը ու երկու տարի հետո չի կարող կատարել ընտրություն, որը հակոտնյա է թավշյա հեղափոխության օրակարգին։
Սրանք աքսիոմատիկ ճշմարտություններ են, որոնք հասու են եթե ոչ՝ գեներալ Բալասանյանին, ապա գոնե այն մարդկանց, որոնք վերահսկում են նրա քաղաքական վարքագիծը կամ նույնիսկ ուղղորդում են Արցախի ԱԽ նախկին քարտուղարին։
Այս համատեքստում Բալասանյանը ոչ թե ընտրական կամպանիայի մասնակիցներից մեկն է, այլ ռևանշիզմի խորհրդանիշը, մի կերպար, որի միջոցով Հայաստանի պարտված քրեաօլիգարխիան, իսկ գուցե նաև նրա ռուսական հովանավորները փորձելու են ռևանշի հասնել հայկական հեղափոխության նկատմամբ։ Այս իմաստով, ինչքան էլ տխուր է խոստովանելը, արցախյան պատերազմի հերոսն ու լեգենդար հրամանատարն իջել է իշխանության յուրացման մեջ մեղադրվող Հրայր Թովմասյանի մակարդակին, որը նույնպես ոչ թե սուբյեկտ է, այլ միջոց, որի միջոցով նախկինները փորձում են հաշվեհարդար տեսնել գործող կառավարության նկատմամբ։
Մենք միշտ այն կարծիքին ենք եղել, որ պետք է հարգել Արցախի սուբյեկտությունը՝ հատկապես ներհայկական հարաբերություններում, ու ավելին՝ արկածախնդրական ու չհաշվարկված ենք համարել բոլոր այն հայտարարությունները, որոնք կասկածի տակ են դրել ԼՂՀ ինքնիշխանությունը՝ վերջինիս նույնացնելով Հայաստանի մարզի հետ։ Մյուս կողմից՝ նույնքան վտանգավոր է, երբ Արցախի անկախության թեզը զարգացվում է Հայաստանի հետ հակադրության համատեքստում։ Դա ինքնին ինքնիշխանության գաղափարի խեղաթյուրում է՝ իր մեջ պարունակելով Արցախի ռուսաֆիկացման վտանգավոր հեռանկար։
Վիտալի Բալասանյանը հենց այդ շեշտադրումներով է վարում իր ընտրական կամպանիան՝ կամա թե ակամա դառնալով ոչ միայն Հայաստանի ռևանշիստների խոսնակը, այլև «հինգերորդ շարասյան» գործող անձը, որն Արցախում իր սադրիչ վարքագծով հող է նախապատրաստում ռուսական ինտերվենցիայի իրականացման համար։ Դժվար է պատկերացնել, որ այս «առաքելությունը» կատարում է մի մարդ, որը պատերազմի ժամանակ Արցախի ինքնիշխանությունը պաշտպանել է նաև ռուսական կայսերականության ոտնձգություններից։