Tuesday, 19 03 2024
Ուղիղ. Ազգային ժողովի հերթական նիստը
Դիլիջանի ոլորանները փակ են բեռնատարների համար
4 պատճառ, թե ինչու չարձագանքել Պուտինի վերընտրությանը
Սպասվում են ինտենսիվ տեղումներ
Եթե նախկինում հնարավոր էր ընտրություն կատարել, այսօր չկա այլընտրանք, քան Եվրոպան
Արսենյանը չի ճանաչում իր գրասենյակի մոտ պայթուցիկ տեղադրելու գործով կալանավորվածներին․ մանրամասներ. «Ժողովուրդ»
Հանրահավաքը կպառակտի՞, թե՞ կմիավորի. «Հրապարակ»
Ռուսները նախազգուշացնում են՝ գենոցիդ ենք անելու
Ինչ է քննարկվել ՔՊ խմբակցության փակ նիստում. «Հրապարակ»
«Ներքին գործերի նախարարությունը 89 հատ թանկարժեք ժամացույց է գնել. «Հրապարակ»
08:30
Live. «Առաջին լրատվական» տեղեկատվական-վերլուծական կենտրոն
Մոտ 5 միլիոն դրամ՝ օրացույցների և օրագրերի համար․ ԱԺ անհիմն գնումները 2024-ի առաջին եռամսյակում. «Ժողովուրդ»
ՀՀ իշխանություններն իրականում չեն պատրաստվում խզել ՌԴ-ի հետ որեւէ միջպետական պայմանագիր. «Հրապարակ»
Փաշինյանը պաշտոնա՞նկ կանի Շիրակի մարզպետին. «Ժողովուրդ»
Նիկոլ Փաշինյանն ապահովագրում է իրեն Ա և Բ պլանների համա՞ր
Հանրապետության նախագահն ընդունել է ֆրանսիացի մտավորականների
Պուտինը ՌԴ նախագահի թեկնածուներին առաջարկել է համատեղ աշխատել
Եթովպիայում ՀՀ դեսպանն իր հավատարմագրերն է հանձնել երկրի նախագահին
Հայաստանի և Մալթայի ԱԳ նախարարությունների միջև անցկացվել են առաջին քաղաքական խորհրդակցությունները
Վարչապետը տիկնոջ հետ ներկա է գտնվել «…և նորից Գարուն» ներկայացմանը
00:07
Բայդենը Նեթանյահուին հայտնել է Իսրայելի ռազմական ծրագրերի վերաբերյալ մտահոգությունների մասին
Էրդողանը շնորհավորել է Պուտինին
00:03
ԱՄՆ-ն չի շնորհավորի Պուտինին ընտրություններում հաղթանակի կապակցությամբ
Եղանակային պայմանները ՀՀ ավտոճանապարհներին
Արա Աբրահամյանի ներկայացուցիչը 20-ամյա երիտասարդի է ծեծի ենթարկել
Փաշինյանը փոխզիջման օրինակ է ծառայում․ 31 գյուղի հեկտարները կվերադարձվե՞ն
Մեր քաղաքականությունն է թույլ չտալ պատերազմ. Նիկոլ Փաշինյանը Ոսկեպարում էր
ՌԴ նախագահի ընտրության բուն ինտրիգը նոր է սկսվում
Երթուղայինի վարորդը և կանգառում սպասող կինը հարվածներ են հասցրել միմյանց
ՆԱՏՕ-ն նախապատվությունը տալիս է Բաքվի՞ն․ Ստոլտենբերգի «անհամաչափ» օրակարգը

Թուրքիայի հարձակման մի վտանգավոր հետևանք Հայաստանի համար

Սիրիայի հյուսիս թուրքական ներխուժման իրողությունը Հայաստանում հասկանալիորեն առաջացրել է հանրային բուռն արձագանք՝ պայմանավորված մի շարք հանգամանքներով, որոնցից երկուսն անշուշտ հատկապես առաջնային և կարևոր են: Մեկը, բնականաբար, ներխուժման գոտում մեր հայրենակիցների բնակության հանգամանքն է, նրանց համար մտահոգությունն ու նրանց անվտանգության հարցում Հայաստանի անելիքի մասին քննարկումները, մյուսը՝ Թուրքիայի ագրեսիվ քաղաքականությունը՝ հաշվի առնելով այն, որ այդ երկիրը նաև Հայաստանին է հարևան ու սահմանակից, այդ երկիրը հայտնի հարցեր ունի հայության հետ, Հայաստանի հետ, ունի իր ռազմավարական նկրտումները և, ի հավելումն այդ պատմական համատեքստի, նաև Ադրբեջանի «ավագ եղբոր» գործոնը, բարդույթը կամ, այսպես ասած, «պատասխանատվությունը»:

Միով բանիվ, Թուրքիան ցուցադրում է իր ագրեսիվ քաղաքական «հավատամքը» հերթական անգամ, և այդ Թուրքիան խնդիրներ ունի նաև հայկական գործոնի հետ և սահմանակից է հայկական պետությանը: Այդ համատեքստում քննարկումներում նկատելի է բավականին տարածված «տրենդը», որն արտահայտվում է Հայաստանում ռուսական ռազմակայանի վերաբերյալ դատողություններով:

Շատերը Թուրքիայի՝ Սիրիա ներխուժման հանգամանքը դարձրել են առիթ Հայաստանում ռուսական ռազմակայանի ներկայությունը հիմնավորելու և այդ ներկայության մասին որևէ քննարկում, այսպես ասած, մերժելի համարելու համար: Նույնիսկ տպավորություն է, որ այդ մարդկանց ոչ այնքան Սիրիայի հյուսիսում իրավիճակն ու մեր հայրենակիցների անվտանգությունն է հետաքրքրում, որքան հնարավորությունը, որ կարող ենք, այսպես ասած, որևէ քննարկումից դուրս դնել ռուսական ռազմակայանն ու դրա գոյությունը Հայաստանում: Եվ ընդհանրապես, այստեղ խնդիրը շատ ավելի լայն է, և փաստացի հանրային գիտակցության մեջ ուժգին գեներացվում է Ռուսաստանի «փրկիչ» լինելու հանգամանքը, թուրքական առիթն օգտագործվում է դրա համար:

Այն, որ Հայաստանի ռազմաքաղաքական անվտանգության հարցում Ռուսաստանն ունի մեծ դերակատարում, և ռուսական ռազմակայանն էլ կարևորագույն միջոց է այդ հարցում՝ կասկածից վեր է: Այն, որ բավականին պարզունակ և ծայրահեղ են ռազմակայանը Հայաստանից դուրս բերելու անվերապահ պնդումները՝ ևս երևի թե անկասկած է: Խնդիրը, սակայն, հետևյալն է. նախ՝ ինքնին ռազմակայանի գոյությունն ու Ռուսաստանի կարևոր դերը դեռ չի նշանակում այդ դերի անխափան և անկասկած իրականացում, և մենք դրանում համոզվել ենք մինչև ապրիլյան քառօրյան, երբ Ռուսաստանն իր կարևոր դերը գործադրում էր ընդամենը հայության զգացմունքների վրա խաղալու և այդ ամենը Թուրքիայի ու Ադրբեջանի հետ առևտրի առարկա դարձնելու համար:

Ըստ այդմ՝ գլխավոր խնդիրն այն է, թե Հայաստանն ինչպես է ստեղծում իրավիճակ, երբ Ռուսաստանն ու դրա ռազմակայանը իրենց դերը կատարում են Հայաստանի և Արցախի շահի ու անվտանգության համատեքստում, ոչ թե այդ շահն ու անվտանգությունը թուրքերի հետ առևտրի հանելու: Իսկ այստեղ շատ կարևոր է այն, որ ՌԴ կարևորագույն դերն արձանագրելով հանդերձ՝ հայ ժողովուրդը երբեք չմոռանա, այսպես ասած, իր «դերի և կարևորության» մասին և ամենևին չկարծի, թե իր անվտանգությունը պայմանավորված է որևէ մեկ փրկչով, և առանց այդ «փրկչի» մենք կորած ենք:

Ռուսաստանին իր դերը կատարել պարտադրելու և թուրքերի հետ մեր անվտանգության հաշվին առևտրից հետ պահելու համար առաջնային նշանակության հանգամանքներից է այն, որ մենք երբեք չհամարենք, թե Ռուսաստանից բացի՝ չունենք անվտանգության այլ դաշնակցային կամ գործընկերային այլընտրանք: Ըստ այդմ՝ վտանգավոր է, երբ սիրիական ներկայիս իրավիճակը որոշ շրջանակներ օգտագործում են քարոզչական նուրբ տեխնոլոգիայով ներշնչելու, թե, իհարկե, Ռուսաստանն ունի Հայաստանի հանդեպ քաղաքականության որոշ խնդրահարույց պահեր, սակայն մենք չունենք անվտանգության այլընտրանք: Այդտեղից է սկսվում ռուս-թուրքական վտանգավոր առևտուրը Հայաստանի շահերի հաշվին՝ Հայաստանի և հայության գիտակցության մեջ այլընտրանքի բացակայությունը սպանելուց:

Բաժիններ
Ուղիղ
Լրահոս
Որոնում