«Անկախ ներքաղաքական փոփոխություններից՝ Ռուսաստանի Դաշնությունը Հայաստանի Հանրապետության ռազմավարական գործընկերն է: Հեղափոխությունից հետո բոլոր կողմերը խնդիր ունեն հստակեցնելու և՛ ազդեցության, և՛ համագործակցության շրջանակները: Եվ որքան էլ խոսում ենք երկար ժամանակ հաստատված ռազմավարության մասին, այնուամենայնիվ կա մի մեծ վակուում, որը չի լցվում նոր օրակարգով, և փնտրվում են միմյանց նկատմամբ ազդեցության այլ ճանապարհներ: Եվ եթե օրենք չի խախտվում, սա նորմալ գործընթաց է»,- «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում ասաց քաղաքագետ, «Ժողովրդավարական համախմբում» նախաձեռնության համահիմնադիր Սուրեն Պետրոսյանը՝ անդրադառնալով ՀՀ-ում ՌԴ դեսպան Կոպիրկինի հանդիպումների շարքին՝ սկսած Ռոբերտ Քոչարյանի հետ հանդիպումից:
Անդրադառնալով հայ-ռուսական հարաբերությունների բարեկամական կամ ոչ բարեկամական լինելու մասին տարածված կարծիքներին՝ մեր զրուցակիցն ասաց. «Իսկ մենք հստակ սահմանե՞լ ենք մեր շահերը, մեր նպատակները՝ համադրելու համար մեկ այլ պետության նպատակների և շահերի հետ, որպեսզի հասկանանք, թե որտեղով է անցնելու մեր համագործակցության գիծը»:
Վերլուծաբան Նժդեհ Հովսեփյանն էլ հիշեցնում է, որ Մարտի 1-ից հետո ԵՄ դեսպաններն էին բավականին ակտիվ Հայաստանում, իսկ նախանցած տարի էլ Ընտրական օրենսգրքի հետ կապված Սվիտալսկին էր գերակտիվ. «Եվ ոչ մեկիս մտքով չի անցել, որ ասեինք՝ Սվիտալսկին խառնվում է ՀՀ ներքին գործերին: ԵՄ-ի համար հետաքրքիր էին բարեփոխումները, Ընտրական օրենսգրքի կարևորագույն շեշտադրումների վերանայումը, մաքուր ընտրությունները և այլն: Ռուսական կողմի համար հետաքրքիր է Ռոբերտ Քոչարյանը և Ռոբերտ Քոչարյանի ազատությունը: Մենք Ռուսաստանին չենք կարող ստիպել, որ մտածի Հայաստանի ինստիտուտների, դեմոկրատիայի զարգացման մասին: Ռուսաստանն իր առաջնահերթություններն ու հետաքրքրություններն ունի, և այս կոնտեքստում իրեն հետաքրքիր է Պուտինի ընկերը: Հիմա մենք պետք է ասենք՝ նորմալ չէ՞, ոչ՝ նորմալ է»:
Վերլուծաբանի խոսքով՝ Ռուսաստանի համար առաջնահերթություն է նախ իր ընկերների պրոտեկցիան, և երկրորդը՝ ՀՀ նոր իշխանությունների հետ հարաբերությունների ձևակերպումը. «Ռուսների համար Հայաստանի իշխանությունները քինդերսյուրպրիզ են՝ նրանց չեն ճանաչում, չեն աշխատել նախկինում նրանց հետ, զարմանքի առարկա են, որովհետև ոչ ոք չէր սպասում: Եվ այս կոնտեքստում իրենք պետք է հասկանան՝ ում հետ գործ ունեն, և ինչ կարող են շահել կամ կորցնել. սա նորմալ է»:
Նժդեհ Հովսեփյանը կարծում է, որ Հայաստանը, սակայն, օրակարգ չունի՝ և ոչ միայն հայ-ռուսական հարաբերությունների հարցում:
Հարցազրույցն ամբողջությամբ՝ տեսանյութում:
