Հաստիքացուցակի, աշխատավարձերի բարձրացման հարցերով Երևանի ավագանին մայիսի 8-ին արտահերթ նիստ կգումարի: Նախատեսվում է Երևանի քաղաքապետարանի 1700 աշխատակցի աշխատավարձերը միջին հաշվով 30%-ով բարձրացնել: Նախագծով նախատեսված է քաղաքապետի աշխատավարձը 575 հազար դրամի փոխարեն դարձնել ամսական 1 միլիոն 200 հազար դրամ, քաղաքապետարանի վարչությունների պետերը նախկին 346 հազարի փոխարեն՝ 641 հազար, վարչական շրջանների ղեկավարների աշխատավարձերը նախկին 400 հազար դրամի փոխարեն դարձնել 773 հազար դրամ: Քաղաքապետարանը խնդիրն այնպես է ներկայացնում, որ աշխատավարձերի բարձրացումը լրացուցիչ ծախսեր չի պահանջելու, այլ կատարվելու է պարգևավճարների ֆոնդի հաշվին։
Ինքնին հասկանալի է, որ Հայկ Մարությանի թիմի նոր նախաձեռնությունն, ըստ էության, սկանդալային է ու բնական է, որ երեկ՝ ամբողջ օրվա ընթացքում, այն բուռն քննարկումներ էր առաջացրել քաղաքական շրջանակներում, սոցիալական ցանցերում։
Աշխատավարձերի բարձրացումն ինքնին դրական երևույթ է, որն ավելի է մոտիվացնում է աշխատակիցներին, նաև ունի շեշտված հակակոռուպցիոն համատեքստ։ Սակայն տարակուսելի է, որ քաղաքապետի ու նրա տեղակալների աշխատավարձերը բարձրացվում են գրեթե կրկնակի, միջին և ստորին օղակների աշխատավարձերը՝ միայն 25-30%-ով։ Այս հանգամանքը ոչ միայն չի վերացնի կոռուպցիոն ռիսկերը, այլ դրանք նույնիսկ կարող են ավելանալ։
Մյուս կարևոր խնդիրն այն է, որ աշխատավարձերի բարձրացման թեման պետք է հաջորդեր քաղաքապետարանի աշխատակազմի օպտիմալացմանը։ Այդպիսի բան տեղի չի ունեցել ու նույնիսկ հակառակը՝ քաղաքապետարանի «Լույս» խմբակցության ղեկավարը պնդում է, որ Երևանի քաղաքապետարանում 40 տոկոսով ավելանալու են հաստիքները։ Օրինակ՝ ո՞վ կարող է բացատրել, թե ինչով են զբաղված քաղաքապետի յոթ խորհրդականները, ի՞նչ արժեքավոր խորհուրդներ են տվել Հայկ Մարությանին։
Մյուս կողմից՝ խիստ կասկածելի են թվում քաղաքապետարանի ներկայացուցիչների այն պնդումները, թե աշխատավարձերի թռիչքային բարձրացումները տեղի են ունեցել պարգևատրումների ֆոնդի հաշվին, որովհետև Երևանի ընթացիկ տարվա բյուջեի անգամ մակերեսային ուսումնասիրությունները բերում են այն եզրակացության, որ կրճատվել են մանկապարտեզների վերանորոգման, կանաչապատեման, վերելակային տնտեսության ծախսերը, դրան հակառակ ուռճացվում է աշխատակազմը, բարձրանում են աշխատավարձերը։
Սակայն խնդիրը՝ ֆինանսական հաշվարկներից զատ, ունի առաջին հերթին՝ քաղաքական, բարոյական նշանակություն։
Հայկ Մարությանի նախաձեռնությունը հակասության մեջ է մտնում հեղափոխության օրակարգի հետ։ Հեղափոխության տրամաբանությունը հուշում է, որ իշխանությունը՝ բոլոր մակարդակներում, նախ հետամուտ պետք է լինի հասարակ մարդկանց կյանքի որակի լավացմանը, նրանց համար կոմֆորտի գոնե նվազագույն պայմանների ստեղծմանը, նոր հետո մտածի պետական հատվածում զբաղվածների աշխատավարձերի բարձրացման մասին։ Համենայն դեպս, Մարությանի թիմը քաղաքային իշխանության ղեկին՝ Նիկոլ Փաշինյանի բարձր վարկանիշի հաշվին, չի հայտնվել այն բանի համար, որ արագանցիկ տեմպերով ստեղծի, այսպես կոչված, քաղաքային նոր «էլիտա»՝ օլիգարխիկ հաճույքներով, պատգամավորների ու նախարարների աշխատավարձը գերազանցող «ռոճիկներով»։
Իր կառավարման յոթ ամիսներին Հայկ Մարությանը չի կարողացել լուծել անգամ Երևանի աղբահանության խնդիրը․ քաղաքը թաթախված է աղբի մեջ։ Մարությանի թիմի անկարողության հետևանքով խնդրին միջամտեց անգամ կառավարությունը, սակայն միևնույն է՝ Երևանի քաղաքապետը մշտապես տրտնջում է, թե փող չկա։ Իրականում՝ խնդիրը ոչ այնքան փողի բացակայությունն է (այլապես՝ հնարավոր չէր լինի հասնել «միլիոնանոց» աշխատավարձի), որքան՝ կառավարման արդյունավետության բացակայությունը։ Նման դեպքերում՝ քաղաքապետը հեռանում է՝ իր աշխատավարձը բարձրացնելու փոխարեն։
Լուսանկարը՝ Armeniasputnik-ի
