Thursday, 28 03 2024
Սուրեն Պապիկյանը ծանոթացել է նաև ՀՀ ռազմարդյունաբերության նորագույն նմուշներին
Հանրակրթության նոր չափորոշիչի ներդրմանը զուգահեռ դասարաններում կկրճատվի աշակերտների թիվը. Անդրեասյան
ՔՊ նիստում քննարկվել են եվրոպական կուսակցական միությունների գաղափարախոսությունները
«Դժվարին որոշում եմ կայացրել` չհավակնել Բարձրագույն դատական խորհրդի դատավոր անդամի թափուր տեղին». Վազգեն Ռշտունի
«Ռուսաստանը հաջողության է հասնում այնտեղ, որտեղ դրա կարիքն ունի»․ Պուտին
Հրազդանում մթնոլորտային օդում փոշու պարունակությունը գերազանցել է սահմանային թույլատրելի կոնցենտրացիան
Վլադիմիր Վարդանյանը կմասնակցի Մարդու իրավունքերի եվրոպական դատարանի դատավորների ընտրության հանձնաժողովի նիստին
Ծեծի է ենթարկել իր անչափահաս դստերը և փորձել սեռական հարաբերություն ունենալ նրա հետ
Այն, ինչ կներվի Բաքվին, չի ներվի Երևանին. Կրեմլը բաց է խաղում
ԵՄ ներկայությունը Բաքվին հանգիստ չի տալիս
Ադրբեջանը «կլրջացնի՞» ՀԱՊԿ-ի հետ ընկերությունը
Ազատագրվել ռուսական կախվածությունից. եվրաինտեգրման առաջնահերթությունները
Դիմակներն այլևս հանված են. Մոսկվան հանձնում է իր ամենաարժեքավոր ագենտին
Տղամարդը դանակահարել է նախկին կնոջն ու նրա քրոջը
Հայաստանը «դիվերսիֆիկացնում է» քաղաքականությունը, Ռոսատոմը մոդեռնիզացնում է Մեծամորի ԱԷԿ-ը
Գործակալ հիշեցնող Շահրամանյանը
Բաքվի խոշոր «խաղադրույքը»
Կլիմայի փոփոխության բացասական ազդեցությունը նկատելի է գյուղատնտեսության և տնտեսության մի շարք այլ ճյուղերում. փոխնախարար
Ռուսաստանում տեղի ունեցած ահաբեկչության գործով նոր կասկածյալ է հայտնվել
Արմեն Գևորգյանը ԵԽԽՎ դիտորդական առաքելության կազմում կհետևի Հյուսիսային Մակեդոնիայի նախագահական ընտրություններին
Մի համագործակցության խրոնիկա
Հայաստանը չունի ավելի ուժեղ զենք, քան միջազգային իրավունքը. չկրակելը խելամիտ չէ
Սասունցի Դավթի դարաշրջանը չէ. ԱՄՆ-ից ակնկալիքներին զուգահեռ պետք է ամրապնդել պետությունը
Երևանում ծառի ճյուղը թեքվել և ընկել է էլեկտրական լարերի վրա. փրկարարները մասնատել են ծառի ճյուղը
21:40
Ղազախստանի դեսպանատունը խորհուրդ է տվել լքել Օդեսայի և Խարկովի մարզերը
Վիճաբանություն և ծեծկռտուք՝ անչափահասների մասնակցությամբ․ կա վիրավոր
Քանի՞ մարդ է թունավորվել Հայաստանում
«Հայաստանի և Ռուսաստանի հարաբերություններում ստեղծված իրավիճակը լավատեսություն չի ներշնչում»․ Լավրով
Բաքվի անհիմն մեղադրանքն ու խորամանկ խաղը Բրյուսելից առաջ
«Կրոկուսի ահաբեկչության հեղինակներն Ուկրաինայից զգալի գումարներ և կրիպտոարժույթներ են ստացել»․ ՌԴ ՔԿ

Հերթական կամ արտահերթ ընտրություններին ընդառաջ

Այն, ինչ տեղի է ունենում Հայաստանի ներքաղաքական, ավելի շուտ ներիշխանական դաշտում, ավելի ու ավելի է նմանվում խորհրդարանի ընտրության նախապատրաստական գործընթացի:

Թվում է, թե հերթական ընտրությանը դեռ կա մեկ տարի, ու վաղ է որևէ էական կամ առարկայական պլան կազմել այդ ընտրության հետ կապված: Բայց խնդիրն այն է, որ 2012 թվականի ընտրությունը կամ առավել ևս դրանից դրանից շուտ՝ արտահերթ ընտրությունները սովորական կամ հերթական ընտրություն չէ, որի ընթացքում իշխանությունը սովորականի նման փորձելու է վերարտադրվել: Առաջիկա հերթական կամ արտահերթ ընտրությունը, իշխանության համար, լինելու է կայացման ընտրություն, ավելի շուտ կայացման քննություն: Բանն այն է, որ դա լինելու է Սերժ Սարգսյանի իշխանության առաջին համապետական ընտրությունը: 2007 և 2008թթ. ընտրությունը՝ իր հետագա ներիշխանական զարգացումներով, ակնհայտորեն անցումային փուլ է ձևավորել իշխանության բուրգում: Բուրգն այժմ այդ փուլում է, Ռոբերտ Քոչարյանի նախագահությունը դեռևս շարունակվում է փոխանցվել Սերժ Սարգսյանին: Ընդ որում՝ ակնհայտ է, որ Քոչարյանն իր ունեցած բոլոր հնարավորություններով փորձում է ձեռքից բաց չթողնել այդ «էստաֆետային փայտիկը»: Դրա համար նա օգտագործում է Ս.Սարգսյանի մեծ ու փոքր բոլոր վրիպումները՝ լինի դա ներքին, թե արտաքին քաղաքական դաշտում: Հետևաբար, եթե մինչև առաջիկա հերթական կամ արտահերթ ընտրությունը Ս.Սարգսյանին չհաջողվի «փայտիկն» ամբողջությամբ խլել Ռ.Քոչարյանի ձեռքից, ապա խորհրդարանի ընտրությունը Ս.Սարգսյանի համար կվերածվի տապալված քննության:

ՀՀ իշխանական համակարգի տրամաբանությունը հուշում է, որ այդ ընտրությանը Ս.Սարգսյանն ինքը պետք է որոշի սցենարն ու բաժանի քվոտաները: Մինչ այժմ քվոտաները որոշել է կամ Ռ.Քոչարյանը, կամ Ս.Սարգսյան-Ռ.Քոչարյան տանդեմը:

Այժմ, նույն տանդեմի պահպանման պարագայում՝ որոշումների կայացման հարցում Ս.Սարգսյանն ակնհայտորեն հայտնվում է թեկուզ հոգեբանորեն տանուլ տված վիճակում, այն առումով, որ լինելով ֆորմալ նախագահ, նա այդպես էլ չկարողացավ դուրս գալ նախկին նախագահի ստվերից: Իսկ դա համակարգի համար բավական զգայուն նշան է և կարող է Ս.Սարգսյանի համար լինել ըստ էության ճակատագրական նշան: Նա էլի կարող է ընտրության սցենարը միանձնյա չորոշել, սակայն ինքը պետք է որոշի, թե ում հետ է նոր տանդեմ կազմելու: Հին տանդեմի պահպանումը ցանկացած դեպքում օգուտ է Ռ.Քոչարյանին և նպաստելու է համակարգի վրա նրա ազդեցության ոչ միայն պահպանմանը, այլ նաև տարածմանը: Իսկ ազդեցությունը նա, թերևս, տարածում է երկու հիմնական ուղղությամբ՝ ՀՅԴ և ԲՀԿ: Թերևս դրանով են այսօր պայմանավորված իշխող ՀՀԿ-ի և այդ երկու ուժերի միջև առկա անորոշությունները: Նրանց պայմանավորվածություններն ակնհայտորեն պարբերաբար անկեղծ խափանումներ են ունենում:

ՀՅԴ-ն դարձավ ընդդիմություն, իսկ ԲՀԿ-ն էլ կարծես թե Դաշնակցության իշխանական կարգավիճակն է ստանձնելու կամաց կամաց՝ ընդդիմություն իշխանության մեջ: Համենայնդեպս, ակնհայտ է, որ Գագիկ Ծառուկյանի հանդեպ համակարգը դրսևորում է ակնհայտորեն նյարդային մոտեցումներ: Ծառուկյանն էլ ակնհայտորեն այլևս չի վստահում համակարգին և չի գալիս ՀՀԿ համագումարին՝ նախընտրելով անձնական այցը ԱՄՆ: Իսկ ՀՀԿ համագումարին հնչում է Ս.Սարգսյանի այն ելույթը, որը հստակ նախանշում է իշխանական դաշտում ՀՀԿ, այսինքն՝ իր մոնոպոլիան առավել ընդլայնելու մտադրությունը: Ս.Սարգսյանը ժամանակ չունի, առավել ևս՝ որ կարծես թե այժմ իր համար իշխանության բուրգում մոնոլիտ իշխանություն ձևավորելու ամենաբարենպաստ ժամանակն է՝ միջազգային հանրությունը կարծես թե լիովին աջակցում է նրա ներքաղաքական նախաձեռնությունները, իսկ ընդդիմությունն էլ հետ է քաշվել և չի փորձում արհեստականորեն խոչընդոտել իշխանության ներսում առկա բնական խմորումներին: Այդ խմորումների հանգուցալուծման հարցում բավական էական նշանակություն ունի այն, թե ի վերջո քաղաքական ի՞նչ որոշում է կայացնելու «Բարգավաճ Հայաստանը» և արդյո՞ք կայացնելու է քաղաքական, թե՞ պարզապես տնտեսական որոշում. այն է՝ ամեն ինչ անել ընդամենը Գագիկ Ծառուկյանի և ԲՀԿ մնացյալ գործարար անդամների բիզնեսները պահելու համար: Այդ ամեն ինչ անելը ենթադրում է պայմանավորվածություն Ս.Սարգսյանի հետ: Հասկանալի է, որ այդ պայմանավորվածության պարագայում Գագիկ Ծառուկյանի դիրքը արդեն այն չի լինի, ինչ Ռ.Քոչարյանի իշխանության տարիներին էր, բայց գոնե ինչ-որ դիրք, այդուհանդերձ, կլինի: Մինչդեռ չպայմանավորվելու պարագայում Գագիկ Ծառուկյանին մնում է երկու ճանապարհ՝ կամ առաջիկա ընտրությանը վճռական պայքար մղել ՀՀԿ դեմ և փորձել մեծամասնություն կազմել խորհրդարանում, կամ առնվազն ՀՀԿ-ին թույլ չտալ կազմել որոշիչ մեծամասնություն: Կամ էլ Գագիկ Ծառուկյանին մնում է «երջանկություն» փնտրել ընդդիմության կարգավիճակում, որտեղ, ի դեպ, Ծառուկյանի շանսերը կարող են շատ ավելի մեծ լինել, քան օրինակ՝ ՀՅԴ շանսերն էին:

Գագիկ Ծառուկյանի առաջ, սակայն, այդ ամենից բացի կամ ամենից առաջ, կա մի ուրիշ լուրջ խնդիր՝ դա Ռ.Քոչարյանից վերջնականապես պոկվելու գործոնն է: Եթե Քոչարյանը չլիներ, ապա թերևս Ծառուկյանը քաղաքականություն չմտներ էլ, իսկ եթե մտել է, ապա հաստատ գործարար մտածողությունը կհաղթեր, և նա ավելի հակված կլիներ շատ արագ պայմանավորվել նոր նախագահի հետ և գտնել իր թեկուզ համեմատաբար ավելի փոքր, բայց հուսալի տեղը նոր բուրգում: Մինչդեռ Քոչարյանի պարագան Ծառուկյանին ստիպում է ակամա դառնալ ներիշխանական պայքարի մասնակից: Իսկ այդ դեպքում Ծառուկյանը կամ պետք է վերջնականապես պոկվի Քոչարյանից, կամ վերջնականապես պոկվի Ս.Սարգսյանից: Այլ տարբերակ նա չունի, եթե իհարկե չի ցանկանում «ճզմվել» Ս.Սարգսյանի և Ռ.Քոչարյանի արանքում՝ ակամա իր վրա վերցնելով նրանց փոխադարձ հարվածները: Իսկ որքան մոտենա ընտրության ժամը, այնքան այդ հարվածները անկասկած ավելի են ուժգնանալու, եթե իհարկե կամ Ռ.Քոչարյանը ավելի շուտ չնահանջի վերջնականապես, կամ Գագիկ Ծառուկյանը չպոկվի նրանից: Բայց խնդիրն այն է, որ գուցե դա էլ չօգնի արդեն Ծառուկյանին, քանի որ կարծես թե աստիճանաբար Ս.Սարգսյանը ոչ թե Ծառուկյանով միջնորդավորված խնդիր ունի Ռ.Քոչարյանի հետ, այլ աստիճանաբար արդեն նա խնդիր է ունենում հենց Գագիկ Ծառուկյանի հետ, որովհետև նրա չկողմնորոշվածությունը, անկախ ամեն ինչից, թերևս սկսել է նյարդայնացնել Ս.Սարգսյանին: Նա նույնիսկ ակնհայտորեն ցուցաբերում է նշաններ, որ արդեն ցանկություն էլ անգամ չունի որևէ բան պայմանավորվել ԲՀԿ հետ: Դրա վկայությունը Երևանի ավագանիում քվորումի հետ կապված խնդիրներն էին, որոնց մասին Ս.Սարգսյանի աջ ձեռքերից մեկը հանդիսացող Գագիկ Բեգլարյանը ակնարկեց, որ որևէ մեկը չի վախենում ԲՀԿ մանդատները վայր դնելու սպառնալիքներից: Եվ իսկապես, եթե ՀՀԿ-ն այդ սպառնալիքներից վախեցող լիներ, ապա ԲՀԿ հետ Երևանի ավագանիում կոալիցիա կկազմեր: Առավել ևս անկասկած է, որ առաջիկա հերթական կամ արտահերթ ընտրություններից հետո, եթե նույնիսկ կոալիցիայի հավանականություն կա, ապա դրա մեջ ԲՀԿ լինելը, բոլոր դեպքերում, նույնիսկ վերջնարդյունքում պայմանավորվածության դեպքում դառնում է շատ-շատ քիչ հավանական: Բայց մյուս կողմից՝ կա ՕԵԿ տարբերակը, երբ ժամանակին դուրս գալով մի կոալիցիայից, Արթուր Բաղդասարյանը կարողացավ հասնել նրան, որ նոր կոալիցիայում էլի մի անկյուն տվեցին: Այնպես որ, ԲՀԿ միակ քաղաքական շանսը, թերևս, մնում է կոալիցիայից ժամանակին դուրս գալը: Բայց այդպիսի հեռանկարի համար նախ պետք է ժամանակին դուրս գալ կոալիցիայից, իհարկե դրա մեջ նորից մտնելու պարագայում էլ, կրկին ՕԵԿ օրինակով, իմանալ, որ դրանով արդեն ժամանակը ուղղակի սպառվում է:

Բաժիններ
Ուղիղ
Լրահոս
Որոնում