Արցախի պաշտպանական բանակը նախօրեին տարածել է հայտարարություն այն մասին, որ Ադրբեջանը սահմանին որոշակի ռազմամարտավարական սադրանքներ է թույլ տալիս, նաև որոշ հատվածներում՝ հրադադարի խախտման ինտենսիվություն: Պաշտպանության բանակը հայտարարել է, որ առայժմ ձեռնպահ են մնում պատասխան քայլերից, սակայն ադրբեջանական կողմի շարունակելու դեպքում կձեռնարկեն իրավիճակից բխող համարժեք քայլեր: ՊԲ-ն կոչ է արել Ադրբեջանին չանել իրավիճակի սրացման անհեռանկար գործողություններ և պահպանել հրադադարի պայմանավորվածությունը:
Վերջին ամիսներին, մասնավորապես՝ Դուշանբեում Փաշինյան-Ալիև հայտնի զրույցից հետո, սա գործնականում առաջին հայտարարությունն է՝ հատկապես այն պարագայում, երբ կար ժամանակ, որ ՊԲ այդօրինակ հայտարարությունները հնչում էին պարբերաբար, և հանրությունը վարժվել էր դրանց և ընդունում էր սովորականի պես: Ամիսների դադարից հետո այդպիսի հայտարարությունը անշուշտ ոչ սովորական ուշադրություն է գրավում:
Այստեղ կա երկու հանգամանք: Մի քանի օր առաջ փոխվել է Արցախի ռազմական ղեկավարությունը, նշանակվել է թե՛ պաշտպանության նոր նախարար, թե՛ Գլխավոր շտաբի նոր պետ: Երկու նշանակումներն էլ դրական են ընկալվել բանակում ու հանրային շրջանակներում: Արդյո՞ք Ադրբեջանը փորձել է կամ փորձում է Արցախի բանակի նոր ղեկավարությանը, ինչով էլ պայմանավորված է ՊԲ կոչը: Թե՞ այստեղ կա ավելի մեծ մասշտաբ և առնչվում է մյուս հետաքրքիր հանգամանքին:
Արցախի ՊԲ զգուշացումը նախորդում է Մոսկվայում այսօր սպասվող Փաշինյան-Պուտին հանդիպմանը: Արդյո՞ք Բաքուն հանդիպումից առաջ փորձում է որոշակի սրացում առաջացնել սահմանին՝ Պուտինին հիշեցնելով ինչ-որ բան: Այստեղ հարկ է հիշել, որ Դուշանբեում Փաշինյան-Ալիև զրույցը ըստ էության եղել է Պուտինի միջնորդությամբ, որը այդ զրույցի նախօրեին այցելել էր Բաքու և այնտեղից էր մեկնել Դուշանբե ԱՊՀ երկրների ղեկավարների հավաքին, որի կուլիսներում էլ զրուցել էին Փաշինյանն ու Ալիևը և պայմանավորվել սահմանին լարվածությունը նվազեցնելու ուղղությամբ: Հնարավոր է Ալիևը ինչ-որ բան է հիշեցնում Պուտինին, որպեսզի վերջինս այդ առիթով ճնշում բանեցնի Փաշինյանի վրա: Շանտաժի այդ քաղաքականությունը նոր չէ, Ադրբեջանը դա կիրառում է արդեն տարիներ շարունակ:
Մյուս կողմից՝ սա էլ իր հերթին հնարավորություն է տալիս եզրակացնելու, որ Ալիևը Դուշանբեից հետո որոշակիորեն դժգոհ է Պուտինից, եթե նրան այդպես փորձում է ինչ-որ բան հիշեցնել: Միևնույն ժամանակ, Ալիևն այդ առումով Պուտինից դժգոհ է 2016-ի ապրիլյան քառօրյայից սկսած, երբ ՌԴ նախագահը հստակ տեսավ, թե ինչ լրջագույն խնդիր կարող է առաջանալ Հայաստանի հանրության հետ հարաբերության առումով, Հայաստանի հետ հարաբերության առումով, եթե Ռուսաստանը փորձի ռեգիոնալ խնդիրների լուծումը տեսնել ադրբեջանական շանտաժը բավարարելու մեջ:
Այդ տեսանկյունից իրավիճակը ոչ միայն չի փոխվել, այլև հակառակը՝ ըստ էության թավշյա հեղափոխության ու լեգիտիմ իշխանության հանգամանքը Ռուսաստանի համար էլ ավելի է մեծացրել ադրբեջանական շանտաժին տեղի տալու դեպքում Ռուսաստանի հայկական ռիսկը:
Այդ տեսանկյունից ՌԴ նախագահը թերևս չպետք է գնա Փաշինյանի հետ այսօր տեղի ունենալիք հանդիպմանն այդ ռիսկը խորացնելուն: Առավել ևս, որ Արցախի ՊԲ հայտարարությունը հուշում է, որ, եթե Բաքուն Պուտինին ինչ-որ բան է հիշեցնում՝ շանտաժի տրամաբանությամբ, ապա Երևանն էլ բաց ու անկեղծ կհիշեցնի ռիսկը, որ Մոսկվան կարող է ունենալ Հայաստանում: Իսկ դա արդեն Կովկասի մեծ ռիսկ է ՌԴ-ի համար:
