Ընդդիմության հետ երկխոսության մասին Սերժ Սարգսյանի ելույթը, թերևս, ուրվագծում է մի երևույթ, որը գուցե անմիջականորեն չի առնչվում երկխոսության բուն թեմային, այդուհանդերձ բավական նուրբ թելով անցնում է ներքաղաքական այս ամբողջ իրադրության միջով:
Սերժ Սարգսյանի ելույթը էականորեն տարբերվում էր այն ելույթներից, որ վերջին օրերին նույն թեմայով ունենում էին նրա կուսակիցները, ում ազգանունները նշելու կարիք չկա, քանի որ հայտնի են բոլորին: Այդ մարդիկ գրեթե աներկբայորեն մերժում էին ընդդիմության հետ երկխոսելու փաստն անգամ, որևէ շփում անգամ` հայտարարելով, որ կա այն, ինչ կա, և իրենց համար առանձին Կոնգրես գոյություն չունի: Սերժ Սարգսյանը ոչ միայն պատասխանեց առանձին Կոնգրեսի մասով, այլ մի քանի որոշակի տարբերակներ առաջ բերեց երկխոսության շարունակության համար` իհարկե մերժելով արտահերթ ընտրության տարբերակը:
Այլ հարց է, թե ինչքանով են այդ տարբերակներն ընդունելի ընդդիմության և հասարակության համար, ինչքանով են արդյունավետ որպես երկրի խնդիրները լուծելու հավաքական մեխանիզմ: Բայց փաստն այն է, որ Սերժ Սարգսյանն արձագանքեց կտրականապես այլ որակով, քան նրա կուսակիցների հավատավոր և երդվյալ մերժումներն ու նույնիսկ հեգնական բնորոշումներն էին` տուն-տունիկ եք խաղում, ՀՀԿ պահակի հետ երկխոսեք: Մինչդեռ Սերժ Սարգսյանը տալիս է կոնկրետ անուններ, հասցեատերեր` Հովիկ Աբրահամյան, Տիգրան Սարգսյան, Կարեն Կարապետյան: Նրանցից ո՞վ է ՀՀԿ պահակ: Միգուցե Գալուստ Սահակյանը, Գագիկ Մելիքյանը կամ մյուս կարկառուն ՀՀԿ-ականները մանրամասնեն հիմա:
Ակնհայտ է, թե ինչպես իր պատասխանով Սերժ Սարգսյանը Կոնգրեսին ինչ-որ բան ասելուն զուգահեռ, ուղղակի վարկաբեկեց իր կուսակիցներին, այսպես ասած` ՀՀԿ «պերճանքին»: Սակայն, անշուշտ, միամիտ կլինի կարծել, որ Սարգսյանը դա անում էր չգիտակցված, ակամա, պատահական: Իրականում ամեն ինչ նա հաշվարկել էր բավական հստակ: Երբ ՀՀԿ-ականները ոգևորված հեգնում էին ու հերքում Կոնգրեսին, նրանք իհարկե արձագանքում էին նախագահի նստավայրից եկող մեսիջներին, քանի որ ինքնակամ նման բաներ ոչ Գալուստ Սահակյանը, ոչ մյուսները իրենց թույլ չէին տա ոչ մի դեպքում: Նրանք չեն ասի բառ, որը հավանություն չի ստացել նախագահի նստավայրում կամ չի թելադրվել այնտեղից:
Հարց է առաջանում` այդ դեպքում ինչո՞ւ էր Սերժ Սարգսյանը վարկաբեկում իր թիմին: Նախ` դա արդեն վաղուց նրա թիմը չէ, և ըստ էության չի էլ եղել: Սերժ Սարգսյանն ընդամենը օգտագործեց ՀՀԿ այդ կազմին, իսկ այժմ եկել է դրանից հրաժարվելու ժամանակը: Իսկ հրաժարվելու գործընթացը սահուն դարձնելու և խորհրդարանի ընտրությանը տրամաբանական վախճանի հասցնելու համար պետք է այդ կազմը հնարավորինս վարկաբեկել: Հենց դա էլ անում է Սերժ Սարգսյանը` ցույց տալով, թե ինչքան մեծ և անսահման է մորթապաշտությունն ու կամակատարությունը, անարժանապատվությունը ՀՀԿ այս կոնգլոմերատում: Եվ սրա հետ միասին էլ, Սերժ Սարգսյանն այս ֆոնին զուգահեռաբար փորձում է նաև սեփական առավելության ֆոն ստեղծել ու կապիտալ կուտակել ՀՀԿ-ականների վարկաբեկման հաշվին: Ահա սա է այն նուրբ գիծը, որն անցնում է Սերժ Սարգսյանի այսօրվա ելույթի միջով, և որը թերևս ներքաղաքական ներկայիս զարգացումներում բավական հատկանշական մի սեկտոր է, առաջին հայացքից ոչ այնքան նշանակալից թվացող, բայց բավականին կարևոր և բնութագրական:
Լուսանկարը՝ Օննիկ Կրիկորյանի
