Այսօր բոլորի հայացքներն ուղղված են Փարիզի ուղղությամբ, որտեղ տեղի է ունենալու Էմանուել Մակրոնի և Վլադիմիր Պուտինի հանդիպումը: Այն զուգակցվում է Արևմուտքում ստեղծված բավականին հետաքրքիր, նույնիսկ դրամատիկ ֆոնով: «Մեծ յոթնյակի» գագաթաժողովն, ըստ էության, տապալվել է, որովհետև ԱՄՆ նախագահ Դոնալդ Թրամփը մտադիր է իր երկիրը դուրս դնել Կլիմայի փոփոխությունների վերաբերյալ Փարիզի համաձայնագրից:
Իհարկե, շատ երկար կարող ենք խոսել Թրամփի անկանխատեսելի վարքագծի, նրա աննախադեպ` ամերիկյան պատմության համար ամենացածր վարկանիշի, չվերջացող սկանդալների, անգամ` նրան սպառնացող իմփիչմենթի վտանգի մասին: Սակայն դրանից իրականությունը չի փոխվում և Թրամփը, անկախ «Յոթնյակի» գագաթաժողովի փաստացի ձախողումից, իր առաջին օտարերկրյա այցը «ֆանտաստիկ հաջող և օգտակար» է համարում:
Շատերը, ոչ առանց հիմքի, կարծում են, որ Թրամփին` չնայած բարձր պետական կարգավիճակին, շարունակում են ուղեկցել բիզնեսմենի ընկալումներն ու մենթալիտետը: «Ֆանտաստիկ հաջող և օգտակար» կարող է համարվել, օրինակ, Սաուդյան Արաբիային 300 միլիարդի զենք վաճառելու պայմանագիրը: Մնացած պարագաներում` Թրամփի օտարերկրյա այցը նույնիսկ շարքային է, եթե անգամ կան ակնկալիքներ, օրինակ, հակաիրանական ճակատ ձևավորելու հարցում, ապա դա ապագայի խնդիր է: Իսկ Եվրոպայում Թրամփի հանդիպումները նույնիսկ անհաջող են անցել:
Օրինակ, Մակրոնը բաց տեքստով հայտարարել է, թե չի պատրաստվում նույնիսկ խորհրդանշական հարցերում զիջումներ անել Թրամփին: Սակայն երեկվա իսկական սենսացիան դարձան Գերմանիայի կանցլեր Անգելա Մերկելի հայտարարությունները Մյունխենում` իր կողմնակիցների հետ հանդիպմանը: Նա հայտարարել է, որ Եվրոպան այլևս չի կարող հույս դնել ԱՄՆ վրա: «Բրեքզիտը և մեր բանակցություններն ԱՄՆ նախագահի հետ ապացուցեցին, որ Եվրոպան պետք է իր ձեռքը վերցնի իր ճակատագիրը»,-ասել է Մերկելը:
Պաշտպանության և բնապահպանության հարցերի քննարկումը Թրամփի հետ գերմանական առաջնորդն անվանել է «հիասթափեցնող»: Միջազգային դիտորդներն արդեն հասցրել են խիստ էմոցիոնալ որակել Մերկելի խոսքը` կատակով ակնարկելով անգամ բավարական գարեջրի հնարավոր ազդեցությունը: Մյուս կողմից` Թրամփի վարքագիծն արդեն հոգնեցրել է թե երկրի ներսում նրա կողմնակիցներին, և թե արևմտյան կոալիցիայում նրա դաշնակիցներին: Մերկելի ինքնավստահությունը կարող էր հիմնված լինել երկու շատ էական գործոնի վրա: Նախ, նա անվիճելի առաջատար է Գերմանիայի առաջիկա ընտրություններում և կանցլերի պաշտոնի համար պայքարում զգալի առավելություն ունի սոցիալ-դեմոկրատ Մարտին Շուլցի հանդեպ: Եվ երկրորդ` Մերկելն ու Մակրոնը սկզբունքորեն համախոհներ են բոլոր առանցքային հարցերում և, ըստ ամենայնի, ֆրանս-գերմանական դաշինքը կոչված է փրկել ոչ միայն Միասնական Եվրոպայի, այլև` ողջ Արևմուտքի դեմքը:
Պուտինը Փարիզ է ժամանում Արևմուտքում առկա հրապարակային տարաձայնությունների ֆոնին և կփորձի մեծացնել «ճեղքը» արևմտյան կոալիցիայում: Մյուս կողմից` Մակրոնն արդեն ապացուցել է, որ հեշտ բանակցող չէ և, եթե կոշտ զրույց է ունեցել Թրամփի հետ, ապա Պուտինին հաստատ կարող է «գրողի ծոցն» ուղարկել:
