Ուրբաթ օրը Վրաստանի խորհրդարանը 95 կողմ ձայներով ընդունել է Ցարական Ռուսաստանի կողմից իրականացված չերքեզների ցեղասպանությունը ճանաչող բանաձևը: Նկատենք, որ թեև Հայաստանը և Վրաստանը համարվում են պատմականորեն բարեկամ երկրներ, այդուամենայնիվ, Վրաստանը մինչ օրս չի ճանաչել Հայոց ցեղասպանությունը:
Վրաց քաղաքագետ Լևան Ուրուշաձեն, «Առաջին լրատվականի» հետ զրույցում նկատեց, որ հայ-վրացական բարեկամական և եղբայրական հարաբերությունները միանշանակ չեն:
«Վրաստանը շատ լավ է հիշում 1918 թ.-ը, Վրաստանը հիշում է նաև մի շարք այլ տխուր տարեթվեր, երբ հայ-վրացական հարաբերությունները եղել են ոչ բարեկամական: Մենք չենք մոռացել 1992-93 թթ. Աբխազիայի պատերազմը, որին բավականին ակտիվորեն մասնակցում էին հայերը Բաղրամյանի անվան ջոկատում, և հիշում ենք, թե նրանք ինչ են արել վրաց ժողովրդի նկատմամբ»,- նշեց Ուրուշաձեն և հավելեց, որ հենց այդ ամենն են պատճառը, որ Վրաստանը չի ճանաչում Հայոց ցեղասպանությունը:
Նրա խոսքերով, պատճառներից մեկն էլ այն է, որ հակակովկասյան քաղաքականության իրականացման համար Ռուսաստանը որպես հարթակ է օգտագործում հենց Հայաստանը, ինչը Վրաստանի համար բավականին ազդեցիկ գործոն է Հայոց ցեղասպանությունը չճանաչելու համար:
Հարցին, թե հնարավո՞ր է, որ չերքեզական ցեղասպանության ճանաչումը պայմանավորված է ռուս-վրացական լարված հարաբերություններով, Ուրուշաձեն պատասխանեց, որ դա ևս իր դերն ունի, սակայն, ըստ նրա, այստեղ առավել ակտիվ դեր է խաղացել այն հանգամանքը, որ վրաց-չերքեզական հարաբերություններն են միշտ բարեկամական եղել, և այս երկու ժողովուրդները միշտ աջակցել են միմյանց:
