Երկու տարի առաջ Պուտինը գրեթե իրավազուրկի կարգավիճակում էր միջազգային հանրության մեջ, համենայն դեպս, Արևմուտքում այդպիսին էր նրա կարգավիճակը: Լրագրող Միխայիլ Զիգարը իր «Կրեմլի բոլոր տղամարդիկ» գրքում նշում է, որ 2014թ. նոյեմբերին Բրիսբենում G20-ի գագաթնաժողովի ժամանակ իրականությունը Ռուսաստանի առաջնորդի համար դաժան հարված էր նախապատրաստել: Միջոցառման ընթացքում, Ղրիմը Ռուսաստանին բռնակցելու պատճառով մերժված լինելով համաշխարհային առաջնորդների կողմից՝ Պուտինը միայնակ էր ընթրում, եթե հաշվի չառնենք Բրազիլիայի նախագահ Դիլմա Ռուսեֆին, որ ընկերակցել էր նրան:
Անցել է երկու տարի, և ահա Պուտինը նորից ասպարեզում է: Հանչժոուում G20-ի գագաթնաժողովի ժամանակ նա կարողացավ մռայլ նախագահ Օբամայից անձնական հանդիպման համաձայնություն կորզել: Ընդհանուր առմամբ Պուտինը տասը առաջնորդների հետ երկկողմ հանդիպումներ անցկացրեց, այդ թվում և Մեծ Բիտանիայի վարչապետ Թերեզա Մեյի հետ:
Կրեմլը վերականգնեց իր վստահությունը այն բանից հետո, երբ մեկ տարի առաջ Սիրիայում սկսեց ռմբակոծություններ իրականացնել: Պուտինը գիտեր, որ այդ քայլով խառնում է ԱՄՆ ծրագրերը, սակայն հասկանում էր, որ ԱՄՆ-ը չի կանգնեցնի իրեն, քանի որ ինքը պատերազմի ավարտի երաշխիք է տալիս:
Պուտինին նաև հաջողվեց ուկրաինական ճգնաժամի հարցով եվրոպական առաջնորդների հետ նոր հանդիպումների վերաբերյալ պայմանավորվածություններ ձեռք բերել այն բանից հետո, երբ նա սրեց լարվածությունը՝ խոստանալով դաժան պատասխան տալ, եթե Կիևին հավատարիմ ուժերը փորձեն Ղրիմ ներխուժել:
Այսօր Ռուսաստանի դիրքերի ամրապնդման նոր նախանշաններ են երևում: Օրինակ՝ Մոսկվայում տեղի ունենալիք մերձավորարևելյան խաղաղ բանակցությունների վերաբերյալ հայտարարությունը: Այդ չհաջողված նախագծի փրկությունը Մոսկվայում կհարվածի ԱՄՆ վարկանիշին: Բացի դրանից՝ հաջորդ շաբաթ ռուսական ռազմանավերը Չինաստանի ռազմածովային ուժերի հետ համատեղ զորավարժություններ կանցկացնեն Հարավչինական ծովում: Սա նույնպես սադրիչ քայլ է՝ հաշվի առնելով, որ ԱՄՆ-ի կոչ է անում Պեկինին կրճատել իր նեկայությունը վիճելի ջրային տարածքներում:
Պուտինը նաև արագ վերականգնում է Թուրքիայի նախագահի հետ իր հարաբերությունները, նույն արագությամբ ՆԱՏՕ-ի անդամ Թուրքիան հեռանում է Վաշինգտոնից: Ինչպես միշտ, Կրեմլի մարտավարությունը հավասարապես պայմանավորված է երկրի ներսում վարկանիշի ամրապնդմամբ և դրսում ազդեցության մեծացմամբ. խորհրդարանական ընտրությունների շեմին Պուտինը այդ ուշադրությունը վաստակելու համար միայն ուրախ կլինի:
