Ազգային ժողովի արտաքին հարաբերությունների հանձնաժողովի նախագահ, ՀՀԿ-ական Արտակ Զաքարյանը հայտարարել է, որ սեպտեմբերին խորհրդարանում լսումներ են լինելու հայ-թուրքական հարաբերությունների թեմայով, որոնք նվիրված կլինեն կամ պայմանավորված կլինեն հայ-թուրքական ցյուրիխյան արձանագրությունների 6-ամյակին:
Վեց տարի առաջ հոկտեմբերի 10-ին ստորագրված այդ արձանագրությունները այսօր, ըստ էության, փոշոտվում են Հայաստանի և Թուրքիայի իշխանական դարակներում, իսկ ապրիլի 24-ից առաջ Սերժ Սարգսյանն այդ արձանագրությունները ցուցադրաբար հետ կանչեց խորհրդարանից: Սակայն ստորագրությունները մնում են, և հետևաբար՝ մնում են արձանագրությունները: Սակայն հետաքրքրական է, որ Հայաստանի ազգային ժողովը որոշել է դրանց վեցամյակը նշել լսումներով կամ նշանավորել լսումներով: Եվ սա առավել հետաքրքրական է մի քանի հանգամանքներ հաշվի առնելով:
Նախ՝ Երևանը բազմիցս հայտարարել է, որ գնդակը Թուրքիայի դաշտում է, և ուրեմն՝ տարօրինակ է, որ Երևանը հանկարծ ինքն է որոշում ինչ-որ խաղարկումներ անել հայ-թուրքական արձանագրությունների շուրջ: Սրանից բացի, հետաքրքիր է, որ Հայաստանի խորհրդարանը արձանագրությունները չի հիշել, օրինակ, հնգամյակին, իսկ վեցամյակը հանկարծ որոշվել է նշանավորել լսումներով: Այս իրողությունը հարց է առաջացնում, թե արդյո՞ք սեպտեմբերյան լսումներում Հայաստանը չի պատրաստվում ինչ-որ մեսիջներ հղել հայ-թուրքական հարաբերությունների մասով:
Ե՛վ Հայաստանի խորհրդարանի այդ նախաձեռնությունը, և՛ հայ-թուրքական, ըստ էության, մոռացված արձանագրությունները հանկարծ լսումներով նշանավորելու խորհրդարանական որոշումը առավել քան ուշագրավ լույսի ներքո են երևում ապրիլի 22-ին ՌԴ արտգործնախարարի հայտարարության ֆոնին, երբ Սերգեյ Լավրովը հայտարարեց, որ ՌԴ-ն ամեն ինչ կանի հայ-թուրքական արձանագրությունները վերակենդանացնելու համար:
Պարզ է, որ ՌԴ-ն կարող է ամեն ինչ անել Հայաստանի միջոցով, ոչ թե Թուրքիայի: Ավելին՝ բացառել պետք չէ նույնիսկ այն, որ Ռուսաստանը Հայաստանի միջոցով արձանագրությունների վերակենդանացման ուղղությամբ քայլեր կատարելով՝ կփորձի մեղմել Թուրքիայի հետ ապրիլի 24-ից առաջացած իր հարաբերությունների լարվածությունը:
