ԱԺ Հայ ազգային կոնգրես խմբակցության ղեկավար Լևոն Զուրաբյանը երեկ խորհրդարանում հանդես եկավ հայտարարությամբ: Եվ փոխանակ ասելու, թե ինչ է ՀԱԿ-ը նախապատրաստվում անել Հայաստանում իշխանափոխության և ավազակապետության կազմաքանդմանը հասնելու համար, որը հռչակել է իր գլխավոր նպատակ, Զուրաբյանը կրկնեց այն, ինչ արդեն ասում է յոթ տարուց ավելի. «Երկիրը շարունակում է խեղդվել մենաշնորհների և անհագուրդ կոռուպցիայի ճիրաններում, արտագաղթը շարունակում է աղետալի տեմպերով, ընտրությունները շարունակում են կեղծվել, քաղաքական ընդդիմախոսները, ովքեր վտանգ են ներկայացնում ռեժիմի համար, ենթարկվում են ռեպրեսիաների և բռնությունների: Կործանված է ազատ տնտեսական մրցակցությունը, չկա օրենք և արդարադատություն»:
Այս ամենը հայտնի է բոլորին, և առանց Լևոն Զուրաբյանի հայտարարությունների էլ` Հայաստանում յուրաքանչյուր ոք գիտի դրա մասին, գիտի ավելին, քան Լևոն Զուրաբյանը: Հասարակությունը Լևոն Զուրաբյանից և նրա ներկայացրած ՀԱԿ կուսակցությունից ակնկալում է բոլորովին այլ բան. ինչ անել այդ վիճակը փոխելու, այդ երևույթները վերացնելու համար: Իսկ ինչու Լևոն Զուրաբյանից և ՀԱԿ-ից, որովհետև ՀԱԿ առաջնորդը ինքն է իր ղեկավարած կուսակցությունը հռչակել միակ ընդդիմադիր կուսակցություն: Եվ դա արել է ընդամենը վերջերս մարտի 1-ին ՀԱԿ կողմից հրավիրված հանրահավաքի իր ելույթում:
«Ընդդիմության դաշտում կրկին միայնակ մնացած Հայ ազգային կոնգրեսին ժամանակ է պետք իր հետագա գործունեության մարտավարությունը ճշգրտելու և պայքարի շարունակման քաղաքական ռեսուրսները հաշվարկելու համար… Ըստ այդմ` հաշվի առնելով նաև այն հանգամանքը, որ առաջիկա երկու ամիսները հագեցած են լինելու Հայոց ցեղասպանության 100-րդ տարելիցին նվիրված զանազան հանրային ծրագրերով՝ Կոնգրեսի ղեկավարությունը որոշել է միառժամանակ, առնվազն մինչև ապրիլի 24-ը, զերծ մնալ զանգվածային միջոցառումների անցկացումից»,- իր մարտիմեկյան ելույթում ասել էր ՀԱԿ առաջնորդը:
Քանի որ ապրիլի 24-ը այլևս անցյալում է, և Հայոց ցեղասպանության 100-րդ տարելիցի միջոցառումները խանգարելու մտահոգությունը չի կարող պատճառ լինել ՀԱԿ կողմից զանգվածային միջոցառումներ չանցկացնելու համար, ենթադրվում էր, որ ՀԱԿ խորհրդարանական խմբակցության ղեկավարը խորհրդարանական իր հայտարարության մեջ պետք է հայտներ, թե երբ է տեղի ունենալու ՀԱԿ հաջորդ հանրահավաքը, և ինչ է անելու ՀԱԿ-ը Հայաստանը ավազակապետության ճիրաններից ազատելու համար: Սակայն Զուրաբյանը բավարարվեց ընդամենը կրկնելով այն, ինչ ասել է ինքը 2008թ. սկսած, ինչ ասել են 2000թ. սկսած Ստեփան Դեմիրճյանը, Արամ Սարգսյանը և Արտաշես Գեղամյանը, կամ այն, ինչ ասել են Վազգեն Մանուկյանը, ՀՅԴ գործիչները և Պարույր Հայրիկյանը 1992թ. սկսած:
Ավելին` ՀԱԿ խմբակցության քարտուղար Արամ Մանուկյանը երևի համոզվելով, որ ավազակապետությունը կազմաքանդելը և երկրում իշխանափոխություն իրականացնելը անհնար գործ է, իրեն նվիրել է ավազակապետության առաջնորդների հայեցի դաստիարակությանը` նրանց հորդորելով հետևել Լեզվի մասին օրենքին, և եթեր չհեռարձակել ռուսերեն հաղորդումներ, և նույնիսկ ուշադիր լսել էր նախագահ Սերժ Սարգսյանի հարցազրույցը Վլադիմիր Պոզների հետ, և այնտեղ գտել Սարգսյանի ռուսերեն լեզվի վատ տիրապետման արդյունքում թույլ տրված սխալներ: Արամ Մանուկյանը հատ առ հատ գրառել էր Սարգսյանի վրիպումները և խորհրդարանի ամբիոնից հնչեցրած իր հայտարարության մեջ նշեց, թե ռուսերենով ինչպես ավելի ճիշտ կլիներ հնչեցնել դրանք:
Ինչպես տեսնում ենք, իշխանությունը իսկապես թերագնահատում է Հայ ազգային կոնգրեսի կարողությունները և հնարավորությունները: Այս կուսակցության ներկայացուցիչները մտահոգ լինելով երկրի ներկա վիճակով` ուզում են տեսնել ավելի լավ Հայաստան, ուզում են, որ երկրի նախագահը ռուսերեն իմանա այնպես, ինչպես մայրենի լեզուն, որ նրա անթերի ռուսերենը դառնա ազգային հպարտության առարկա: Իսկ դրան հասնելն այնքան էլ անհնար գործ չէ, քանի որ կան մեր երկրում լավ մասնագետներ, ովքեր կարող են օգնել նախագահին այդ հարցում: Հենց թեկուզ Արամ Մանուկյանը. ինչու նրան չվերցնել աշխատանքի նախագահական աշխատակազմում, որտեղ նա կարող է օգնել նախագահին ռուսերենի ավելի կատարյալ տիրապետման հարցում, իսկ Լևոն Զուրաբյանը կարող է իշխանություններին ասել, որ երկրում ամեն ինչ վատ է, և պետք է քայլեր ձեռնարկել այդ վատ վիճակը փոխելու համար:
Երբ ընդդիմությունը դադարում է կատարել իր գլխավոր ֆունկցիան՝ քայլեր իրականացնել իշխանությունը փոխելու ուղղությամբ, այլ զբաղված է միայն իշխանության սխալների մասին խոսելուց, ավելի լավ կլինի, եթե իշխանությունը այդ ընդդիմության համար ինչ-որ հաստիք ստեղծի, և այն կդառնա հաստիքային ընդդիմություն:
