Այսօր ՀՀՇ վարչության երջանկահիշատակ փոխնախագահ Անդրանիկ Հովակիմյանի ծննդյան օրն է: Նա այսօր կդառնար 45 տարեկան: Կոնդի Սուրբ Հովհաննես եկեղեցում այսօր պատարագ է մատուցվելու` Անդրանիկ Հովակիմյանի հիշատակին, որից հետո այցելելու են նրա գերեզմանին: Անդրանիկ Հովակիմյանի այս հոդվածը, թերեւս, իր տեսակի մեջ առանձնահատուկ է` նույնքան պարզ ու անկեղծ, ինչպիսին էր Անդրանիկը:
Որքան մոտենում է քաղաքական հատուցման պահը, այնքան ավազակապետության «ճարտարապետները» եւ նրանց սեղանից փշրանքներ հավաքող խամաճիկները կորցնում են իրականության զգացումը: Սրանք այնքան են փաստերը կեղծել, ստել, իրավիճակից բխող անիմաստ մտքեր արտահայտել, որ վերջնականապես խճճվել ու ծիծաղի առարկա են դարձել աշխարհով մեկ: Երեւի դա է պատճառը, որ իրենց կարծիքով գտել են նոր ձեւավորված Համաժողովրդական Շարժման իբր ամենաթույլ «օղակը»` Հայոց Համազգային Շարժումը, եւ օր ու գիշեր անդադար լուտանք, կեղտ ու հայհոյանք են թափում մեր գլխին: Ուզում եմ վստահեցնել ավազակապետության ներկայացուցիչներին եւ նրանց սպասարկողներին, որ մենք անսահման համբերություն ունենք, հաստատակամ եւ վճռական քայլերով, մեր գործընկերների հետ միասին շարժվելու ենք առաջ:
Մեր մեջ, ինչպես տարիներ առաջ, մեծ երազ ու խենթություն կա, եւ ինչպես խորհրդային ամենազոր պատժիչ մեքենան ի զորու չեղավ զսպել ազատության եւ արժանապատվության այդ ոգին, այնպես էլ սրանց դա չի հաջողվելու:
Իսկ իմ ընկերներին դիմելով ուզում եմ ասել` կարո±ղ էինք արդյոք պատկերացնել, թե ինչ ճանապարհ է նախանշված մեզ ճակատագրով, գիտակցո±ւմ էինք օրհնանքի եւ անեծքի այն չափը, որ հեղեղի նման թափվելու էր մեզ վրա, պատրա±ստ էինք արդյոք անցնել հրճվանքով, հիասթափություններով, ձեռքբերումներով, կորուստներով, հավատով ու դավաճանություններով լի այս ճանապարհը:
Մեզանից շատերը այդպես էլ չապրեցին ազատության ու խաղաղության բերկրանքը` իրենց կյանքը նվիրաբերելով երազանքին: Ոմանց համար էլ այդ երազը ուղղակի միջոց էր, որը կարելի էր օգտագործել, որին կարելի էր դավաճանել:
Մեզ այսօր էլ, ինչպես տարիներ շարունակ, հարվածում են աջից ու ձախից, օտարներն ու յուրայինները, մեղադրում են աշխարհում գոյություն ունեցող եւ չունեցող բոլոր մեղքերի մեջ: Այսօր էլ, ինչպես 91-ին կամ 2001-ին, իրենք իրենց հույս տալով հայտարարում են, թե մենք այլեւս գոյություն չունենք:
Իսկ կյանքը շարունակվում է, մենք էլ այնպիսին ենք, ինչպիսին եղել ենք ու կանք` մեր գաղափարներով ու պատկերացումներով` անցյալի, ներկայի ու ապագայի վերաբերյալ: Մեզ չկարողացան ոչնչացնել, ջլատել, քառատել, կախել, ինչպես ժամանակին խոստանում էին, ավելին` մեր ետեւից արդեն մի նոր հզոր ու հպարտ սերունդ է գալիս:
Մի խոսքով, մենք ապրում ենք: Ապրում ենք Հայաստանից վտարված, Հայաստանի ամենախուլ գյուղում եւ Երեւանի կենտրոնում, ապրում ենք կարիքի մեջ եւ ապահովված` այնպես, ինչպես մեր երկիրը:
Իսկ մեր անունը Հայոց Համազգային Շարժում է, մեր իրականացված երազն էլ` Հայաստանի Հանրապետությունը, որը լինելու է հավերժ։
Անդրանիկ Հովակիմյան